യിസ്രായേൽമക്കൾ യഹോവയുടെ കൽപ്പനപ്രകാരം സീൻ മരുഭൂമിയിൽ നിന്നു പ്രയാണം ചെയ്ത് രെഫീദിമിൽ പാളയമിറങ്ങി. അവിടെ എത്തിയപ്പോഴുള്ള രണ്ടാമത്തെ പ്രശ്നമാണ് നാമിപ്പോൾ വായിച്ചത്. ആദ്യത്തെ പ്രശ്നം അവർക്കു വെള്ളമില്ലായിരുന്നു എന്നതാണ്. അതു അവർക്കു ഒട്ടും സഹിക്കുവാനൊ പ്രതിവിധി കണ്ടെത്താനൊ കഴിഞ്ഞില്ല. അവർ മോശെയോടു ദേഷ്യപ്പെട്ടു; നീയല്ലേ ഞങ്ങളെ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടുവന്നത്. പാവം മോശെ അതിനു മറുപടിയായി “നിങ്ങൾ എന്നോടു എന്തിന്നു കലഹിക്കുന്നു? നിങ്ങൾ യഹോവയെ പരീക്ഷിക്കുന്നത് എന്ത്?” എന്നാൽ ജനത്തിനു, ഈജിപ്തിലെ ബാധയിൽ നിന്നു തങ്ങളെ രക്ഷിച്ച യഹോവയെ ഓർക്കുവാനൊ, ചെങ്കടലിനെ വിഭാഗിച്ചു അവരെ അഗ്നിത്തൂണും മേഘസ്തംഭവുമായി വഴിനടത്തിയ അവരുടെ ദൈവത്തോടു പ്രാർത്ഥിക്കുവാനൊ തോന്നിയില്ല. അതിനു പകരം അവർ മോശെക്കെതിരെ കലഹിക്കുവാനും പിറുപിറുക്കാനും തുടങ്ങി. അങ്ങനെ അവർ ദൈവത്തെ പരീക്ഷിച്ചു, അതല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തോട് മറുതലിച്ചു. ഇതുകേട്ട് ദൈവത്തിന്റെ മുൻപിൽ വീണുകിടന്ന് കരഞ്ഞ മോശെയോടു യഹോവ പറഞ്ഞു, നിന്റെ കയ്യിൽ വടിയുമായി പോയി പാറയെ അടിക്കുക. അങ്ങനെ ചെയ്തപ്പോൾ “പാറ” അവർക്കു വേണ്ടുവോളം വെള്ളം നൽകി. ആ സ്ഥലത്തിനു മോശെ “മസ്സാ” എന്നും “മെരീബാ” എന്നും പേരിട്ടു. “മസ്സാ” എന്നാൽ “പരീക്ഷ” “മെരീബാ” എന്നാൽ “കലഹം.” ഈ സ്ഥലം കാണുമ്പോൾ യഹോവ ഇവിടെ വെച്ച് എങ്ങനെ സഹായിച്ചു എന്നു ഓർക്കുവാനാണ് പേരിട്ടത്. ഇതുപോലെ ബൈബിളിൽ പലസ്ഥലത്തിനും പേരിടുന്നതും (യാക്കോബ്) കൽതൂണുകൾ നാട്ടുന്നതും കാണാം. കാരണം ഇതു കാണുമ്പോൾ ദൈവം എങ്ങനെ തങ്ങളെ സഹായിച്ചു എന്നത് ഓർക്കണം. എന്നാൽ കഴിഞ്ഞകാലത്ത് ദൈവം ചെയ്ത പല നന്മകളും ദൈവമക്കൾ മറക്കുന്നു.

അങ്ങനെ വെള്ളമൊക്കെ ആവശ്യത്തിനു കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് അടുത്ത പ്രശ്നം അവരെ തേടിയെത്തുന്നത്. അമാലേക്യർ ആക്രമണവുമായി വരുന്നു. ഈ അമാലേക്യർ ആരാണെന്ന് അറിയണ്ടേ? ഇവർ യാക്കോബിനോടുകൂടെ ഇരട്ട പിറന്ന ഏശാവിന്റെ സന്തതി പരമ്പരയിൽ പെട്ടവരാണ്. അപ്പോൾ മോശെ യോശുവയോട്, നീ ആളുകളെ കൂട്ടി അമാലേക്യരോടു യുദ്ധം ചെയ്യുക. ഞാൻ ഈ വടിയും പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഈ കുന്നിൻ മുകളിൽ നിൽക്കാം. “വടി” എന്നത് ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയുടെയും ദൈവാശ്രയത്തിന്റേയും അടയാളമാണ്. യോശുവയും കൂട്ടരും തകൃതിയായി യുദ്ധം ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും മോശെ കൈ ഉയർത്തി നിൽക്കുമ്പോഴെ യിസ്രായേൽ മക്കൾ ജയിക്കു. ഏതായാലും മോശെ കൈ ഉയർത്തി നിന്നു മടുത്തു. അപ്പോൾ അഹരോനും ഹൂരും കൂടി ഒരു കല്ല് ഉരുട്ടിവെച്ച് മോശയെ അതിന്മേൽ ഇരുത്തി, മൊശെയുടെ കൈ അഹരോനും ഹൂരും താങ്ങി ഉയർത്തി നിർത്തി. അങ്ങനെ യോശുവ അമാലേക്യരെ വാളിന്റെ വായ്ത്തലയാൽ പരാജയപ്പെടുത്തി.

ഇതുപോലെ ദൈവത്തിന്റെ കരം പ്രവർത്തിക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടും അതൊക്കേയും മറന്നു, നിസ്സാരകാര്യം വരുമ്പോൾ ദൈവത്തോട് മത്സരിക്കുന്ന ജനതയെയാണ് താൻ രക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നത് എന്നു നന്നായി അറിയുന്ന യഹോവ മോശയോട് പറഞ്ഞു “നീ ഇതു ഓർമ്മക്കായിട്ടു ഒരു പുസ്തകത്തിൽ എഴുതി യോശുവയെ കേൾപ്പിക്ക” (17:10). ഈ കഥ എഴുതി സൂക്ഷിക്കുക. അപ്പോൾ ഈ കാര്യങ്ങൾ അവർക്ക് വായിക്കാനും കയ്യിൽ കൊണ്ടു നടക്കാനും എപ്പോഴും ഓർക്കാനും സാധിക്കും. അപ്പോൾ ഈ എഴുത്തിന്റെ പ്രാധമികമായ ഉദ്ദേശ്യമെന്നത് “ഓർക്കുക” എന്നതാണ്.

ഇത് അത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള കാര്യമാണോ എന്നു ഒരുപക്ഷെ ചോദിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ അമാലേക്യർ വളരെ ശക്തരായ എതിരാളികളാണ്. യിസ്രായേൽ പരാജയപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ, അവർ കൊല്ലപ്പെടുകയും അവരുടെ സമ്പത്ത് കൊള്ളയടിക്കപ്പെടുകയും, അവരുടെ സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും അന്യജാതിക്കാർക്ക് അടിമകളായി തീരുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. അതിൽ നിന്നാണ് ഇപ്പോൾ യഹോവ അവരെ രക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് അവർ ഇതിൽ വളരെ സന്തോഷത്തിലും ആവേശത്തിലാണ്. സാധാരണ നാം വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ള കാര്യമാണല്ലൊ എഴുതി സൂക്ഷിക്കുന്നത്. അഹശ്വരോശ് രാജാവിനെ കൊല്ലുവാൻ ഗൂഡാലോചന ചെയ്തവരെക്കുറിച്ചു മൊർദ്ദേക്കായ്, മുന്നമേ അറിവു കൊടുത്തതു കൊണ്ട്, രാജാവിനു അവരുടെ വധശ്രമത്തിൽ നിന്നു രക്ഷ നേടുവാൻ സാധിച്ചു. പിന്നെ രാജാവ് എന്താണ് ചെയ്തത്? താൻ അതു സ്മരണക്കായി വൃത്താന്തപുസ്തകത്തിൽ എഴുതിവെച്ചു. അതുപോലെ ദൈവം മോശെയോടു പറഞ്ഞു: നീയിതു എഴുതി ഓർമ്മക്കായി സൂക്ഷിക്കുക. അപ്പോൾ ഇവിടെ എഴുതിവെച്ചതെന്താണ്? ദൈവം തന്റെ ജനത്തെ എങ്ങനെ രക്ഷിച്ചു എന്ന കഥ എഴുതിസൂക്ഷിച്ചു. മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ, അവരെ ദൈവം എങ്ങനെ രക്ഷിച്ചു എന്നത് രണ്ടാമതും പറയുക. So one of the fundamental purpose of the Bible coming into existence is to retell the story of how God is at work to rescue His people. പെസഹയും കർത്താവിന്റെ മേശയുമൊക്കെ ഇതുപോലെയുള്ള മെമ്മോറിയൽ അഥവാ ഓർമ്മയുടെ സ്മാരകങ്ങളാണ് എന്നു നാം ഓർക്കുക.

അപ്പോൾ, ദൈവം തന്റെ ജനത്തെ എങ്ങനെ രക്ഷിച്ചു എന്നു ഓർക്കുന്നതിനു ആ കഥ ദൈവം മോശെയോട് എഴുതിവെക്കാൻ പറഞ്ഞു അങ്ങനെയാണ് ബൈബിളിന്റെ എഴുത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ചത്.