നിത്യജീവൻ
1 തെസ്സലോനിക്യലേഖന പരമ്പര -01
P M Mathew
JUN 29. 2023
How to find comfort in separation?
വേർപാടിൽ എങ്ങനെ ആശ്വാസം കണ്ടെത്താം?
1 Thessalonians 4:13-18
ഒരാൾ എങ്ങനെയാണ് മരണത്തെ നേരിടുന്നത്? ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളെയോ പങ്കാളിയെയോ നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയെയോ നഷ്ടപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം? അത് കൊണ്ടുവരുന്ന എല്ലാ വേദനയും സങ്കടവും നിങ്ങൾ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണം? മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള നിങ്ങളുടെ ഊഴമാകുമ്പോൾ, മരണത്തിന്റെ ഭീകരമായ യാഥാർത്ഥ്യത്തോട് നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം? നിങ്ങൾ മരിക്കേണ്ട സമയം വരുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ മരണക്കിടക്കയിൽ നിങ്ങളെ ഫലപ്രദമായി നിലനിർത്താൻ കഴിയുന്ന എന്തെങ്കിലും യഥാർത്ഥ ആശ്വാസമുണ്ടോ? നിങ്ങളുടെ ജീവിതം സാവധാനം മരണത്തിലേക്കു വഴുതി വീണുകൊണ്ടിരുക്കുകയാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് മുറുകെ പിടിക്കാൻ കഴിയുന്ന എന്തെങ്കിലും ഉറച്ച പ്രതീക്ഷയുണ്ടോ?
ഇന്ന് ദൈവവചനത്തിൽ നിന്ന് നാം കാണാൻ പോകുന്ന ഉത്തരം, “അതെ, ഉണ്ട്! എനിക്ക് ശരിക്കും ആശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും ഉണ്ട്. അത് യേശുക്രിസ്തുവിൽ ഞാൻ കാണുന്നു.” എന്നാൽ അങ്ങനെയൊരു പ്രതീക്ഷയൊ പ്രത്യാശയൊ ഇല്ലാത്തവർക്ക് ദൈവത്തിന്റെ വചനം നൽകുന്ന പ്രതീക്ഷയും പ്രത്യാശയും എന്താണ് എന്ന് അറിയുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസ് നൽകുന്ന മറുപടിയാണ് 1 തെസ്സലൊനീക്യർ 4:13-18. ആ വേദഭാഗത്തിലേക്കു ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയെ ക്ഷണിക്കുന്നു.
1 തെസ്സലൊനീക്യർ 4:13-18
"13സഹോദരന്മാരേ, നിങ്ങൾ പ്രത്യാശയില്ലാത്ത മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ ദുഃഖിക്കാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു നിദ്രകൊള്ളുന്നവരെക്കുറിച്ചു അറിവില്ലാതിരിക്കരുതു എന്നു ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. 14യേശു മരിക്കയും ജീവിച്ചെഴുന്നേൽക്കയും ചെയ്തു എന്നു നാം വിശ്വസിക്കുന്നു എങ്കിൽ അങ്ങനെ തന്നേ ദൈവം നിദ്രകൊണ്ടവരെയും യേശുമുഖാന്തരം അവനോടുകൂടെ വരുത്തും. 15കർത്താവിന്റെ പ്രത്യക്ഷതവരെ ജീവനോടെ ശേഷിക്കുന്നവരായ നാം നിദ്രകൊണ്ടവർക്കു മുമ്പാകയില്ല എന്നു ഞങ്ങൾ കർത്താവിന്റെ വചനത്താൽ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു. 16കർത്താവു താൻ ഗംഭീരനാദത്തോടും പ്രധാനദൂതന്റെ ശബ്ദത്തോടും ദൈവത്തിന്റെ കാഹളത്തോടുംകൂടെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽനിന്നു ഇറങ്ങിവരികയും ക്രിസ്തുവിൽ മരിച്ചവർ മുമ്പെ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കയും ചെയ്യും. 17പിന്നെ ജീവനോടെ ശേഷിക്കുന്ന നാം അവരോടു ഒരുമിച്ചു ആകാശത്തിൽ കർത്താവിനെ എതിരേല്പാൻ മേഘങ്ങളിൽ എടുക്കപ്പെടും; ഇങ്ങനെ നാം എപ്പോഴും കർത്താവിനോടുകൂടെ ഇരിക്കും. 18ഈ വചനങ്ങളെക്കൊണ്ടു അന്യോന്യം ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊൾവിൻ."
തെസ്സലോനിക്യയിലെ വിശ്വാസികൾക്ക് തങ്ങളുടെ വിശ്വാസം മൂലം ജാതീയരായ ആളുകളിൽ നിന്നും വളരെ പീഡനങ്ങൾ നേരിടേണ്ടിവരികയും ചിലർ മരണത്തെ അഭീമുഖീകരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിവന്ന സാഹചര്യത്തിൽ അവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് പൗലോസ് ഇത് എഴുതുന്നത്. സഹവിശ്വാസികളുടെ മരണം അവരെ വല്ലാതെ ദുഃഖത്തിലാഴ്ത്തി. എന്നാൽ അവിശ്വാസികൾ ദുഃഖിക്കുന്നതുപോലെ ഒരു ക്രിസ്തുവിശ്വാസിക്കു ദുഃഖിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല, എന്തെന്നാൽ മരണം ഒന്നിന്റേയും അവസാനമല്ല എന്ന് പൗലോസ് പറയുന്നു. മരണത്തിനപ്പുറത്ത് ഒരു ജീവിതമുണ്ട്. അത് ഈലോക ജീവിതത്തേക്കാൾ വളരെ മെച്ചമായ ജീവിതമാണ്. അതുകൊണ്ട്, മരണത്തിനു മുന്നിൽ അവരുടെ പ്രത്യാശയുടെ അടിസ്ഥാനം എന്തായിരിക്കണമെന്ന് പൗലോസ് അവർക്കു വിവരിച്ചുകൊടുക്കുന്നു. കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തു കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളിൽ നമുക്കുവേണ്ടി ചെയ്തതും ഭാവിയിൽ നമുക്കുവേണ്ടി ചെയ്യുവാനിരിക്കുന്നതുമായ കാര്യവുമായി ഇത് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ക്രിസ്തു എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് 14-ാം വാക്യം നമ്മോട് പറയുന്നു: “യേശുക്രിസ്തു മരിച്ച് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു എന്ന് നാം വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കിൽ…” അടുത്ത വാക്യത്തിൽ ദൈവം എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു:: "അങ്ങനെ തന്നേ ദൈവം നിദ്രകൊണ്ടവരെയും യേശുമുഖാന്തരം അവനോടുകൂടെ വരുത്തും." അത് എപ്പോൾ സംഭവിക്കുമെന്നും താൻ പറയുന്നു: “15കർത്താവിന്റെ പ്രത്യക്ഷതവരെ ജീവനോടെ ശേഷിക്കുന്നവരായ നാം നിദ്രകൊണ്ടവർക്കു മുമ്പാകയില്ല എന്നു ഞങ്ങൾ കർത്താവിന്റെ വചനത്താൽ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു.”
നാം ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്ന രീതിയിൽ മാത്രമല്ല, മരിക്കുന്ന രീതിയിലും വലിയ മാറ്റമുണ്ടാക്കാൻ കഴിയുന്ന മൂന്ന് പ്രധാന സത്യങ്ങൾ ഇതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു -1. മരണം, 2. പുനരുത്ഥാനം 3. നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവ്. ഇവ ഓരോന്നും മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ഭയം എങ്ങനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നുവെന്നും വേർപാടിന്റെ സമയത്ത് എങ്ങനെ ആശ്വസിക്കുവാനും പ്രത്യാശിക്കുവാനും കഴിയുമെന്നും നമ്മോടു പറയുന്നു. ഒന്നാമതായി,
I. ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണംമൂലം മരണത്തിൽ നമുക്ക് ആശ്വസിക്കുവാൻ കഴിയും (vv.13-14)
ക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശിലെ മരണത്തിലൂടെ, ക്രിസ്തുവിലുള്ള നമുക്ക് മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ ക്രിസ്തുവിനു പുറത്തുള്ളവർക്ക് അഥവാ അവിശ്വാസികൾക്ക് മരണം അവരുടെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളുടെയും അന്ത്യം കുറിക്കുന്നു. ചിലർ വിശ്വസിക്കുന്നത്, അവർ മരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ ആത്മാക്കളുടെ അസ്തിത്വം ഇല്ലാതാകുമെന്നാണ്. ഉദാഹരണമായി, യഹോവസാക്ഷികൾ. അനശ്വരമായ ശരീരത്തിലോ അനശ്വരമായ ആത്മാവിലോ അവർ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല, മരണമാണ് എല്ലാറ്റിന്റെയും അവസാനമെന്ന് അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. മറ്റൊരുകൂട്ടം ആളുകൾ, പൊതുവെ ഹിന്ദുക്കൾ, പുനർജന്മം പ്രാപിക്കുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഇതിനർത്ഥം ഈ പാപപൂർണമായ ലോകത്ത് ജീവിതത്തിലൂടെ വീണ്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും കടന്നുപോകുക മാത്രമാണ്. ഇത്തരം വിശ്വാസങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും യഥാർത്ഥ പ്രത്യാശ നൽകുന്നുണ്ടോ? ഒരു പ്രത്യാശയും നൽകുന്നില്ല.
ക്രിസ്തുവിന് പുറത്തുള്ളവർക്ക് ഈ വർത്തമാന ജീവിതത്തിനപ്പുറം പ്രതീക്ഷിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല. അവരുടെ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങുകൾ പലപ്പോഴും സങ്കടവും ദുഃഖവും നിറഞ്ഞതായിരിക്കുന്നതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല. മരണം അവർക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടമാണ്: ഈ വർത്തമാന ജീവിതത്തിൽ അവർക്ക് ലഭിക്കുകയും അവർ ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്ത എല്ലാറ്റിന്റെയും നഷ്ടം. അവരുടെ വേർപാടിൽ വിലപിക്കുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക് ഒരു ആശ്വാസവുമില്ല, കാരണം അവരെ ഇനിയൊരിക്കലും കാണുമെന്ന് അവർക്ക് പ്രതീക്ഷയില്ല.
എന്നാൽ ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങ് വളരെ വ്യത്യസ്ഥമാണ്, കാരണം ദൈവത്തിന്റെ വാഗ്ദാനങ്ങളിൽ നിന്ന് ധാരാളം വായനയും, പ്രത്യാശ ഗാനങ്ങളുടെ ആലാപനവും, ആശ്വാസത്തിന്റെ ഉറപ്പും അവിടെ നൽകപ്പെടുന്നു. ഇരുട്ടും സങ്കടവും മാത്രമുള്ള ഒരു സംഭവമാകുന്നതിനുപകരം, ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ ശവസംസ്കാരം മരണത്തിനപ്പുറത്തുള്ള വെളിച്ചത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നു. മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിൽ ഈ വ്യത്യാസം ആദിമ സഭയുടെ കാലം മുതൽ നിലവിലുണ്ട്. ക്രിസ്ത്യൻ സെമിത്തേരി സന്ദർശിക്കുന്നവർക്കു കാണുവാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ചുരുക്കെഴുത്തുണ്ട്. R.I.P അഥവാ Rest in Peace എന്നതാണത്. അതായത് മരിച്ച വ്യക്തി "സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങുന്നു" (ഡോർമിറ്റ്) എന്നാണത്. അവർ മരണത്തെ ഒരു ഉറക്കമായി കണക്കാക്കുന്നു. അതിനാൽ അവരുടെ ശ്മശാന സ്ഥലങ്ങൾ ഡോർമിറ്ററികൾ പോലെയാണ്. "cemetery" എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം നിങ്ങൾക്കറിയാമോ? koimetrion (കൊയിമെട്രിയോൺ) എന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിൽ നിന്നാണ് cemetery എന്ന വാക്കു വരുന്നത്, അതിന്റെ അർത്ഥം "ഉറങ്ങുന്ന സ്ഥലം" എന്നാണ്.
നാം വായിച്ച വേദഭാഗത്ത് പൗലോസ് മരണം എന്ന വാക്കിനു പകരം നിദ്ര എന്ന വാക്കാണുപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. ക്രിസ്ത്യാനികളെ "നിദ്രകൊള്ളുന്നവർ" എന്ന് മൂന്ന് തവണ പരാമർശിക്കുന്നത് നിങ്ങൾക്കു ശ്രദ്ധിക്കുവാൻ കഴിയും (വാ. 13,14, 15).
എന്നാൽ വാക്യം 14-ൽ പൗലോസ് പറയുന്നത് യേശു മരിച്ചു എന്നാണ്. യേശു ഉറങ്ങിപ്പോയി എന്ന് അവൻ പറയാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്? യേശു മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റുവെന്നത് അവന്റെ മരണത്തെ ഒരു ഉറക്കം പോലെയാക്കുന്നില്ലേ? ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണത്തെ നിദ്ര എന്ന് ബൈബിളിൽ പരാമർശിച്ചിട്ടില്ല, പകരം 'മരണം' എന്നാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്? കാരണം, യേശു ഉറങ്ങുകയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അതിന്റെ പൂർണ്ണമായ ഭീതിയിലുളള "മരണം" ആയിരുന്നു. കുരിശിലേക്ക് പോകുന്നതിനുമുമ്പ് യേശു മരണത്തിന്റെ അന്ധകാരത്തെ ഭയപ്പെട്ടു (ലൂക്കോസ് 22:42 – “പിതാവേ, നിനക്കു മനസ്സുണ്ടെങ്കിൽ ഈ പാനപാത്രം എന്നിൽ നിന്ന് നീക്കേണമേ...”). അവൻ ക്രൂശിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ മരണത്തിന്റെ വേദന അനുഭവിച്ചു. പിതാവായ ദൈവം അവനെ ഉപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ, അവൻ മരണത്തിന്റെ ഭയങ്കര ശാപം വഹിച്ചു (മത്തായി 27:46). അവൻ മരണത്തിന്റെ അധികാരത്തിന് കീഴടങ്ങി (ഫിലിപ്പിയർ 2:7). അവന്റെ ചേതനയറ്റ ശരീരം മൂന്ന് ദിവസം കല്ലറയിൽ കിടന്നപ്പോൾ, അവൻ മരണത്തിന്റെ ശൂന്യത സഹിച്ചു.
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, യേശു മരിച്ചപ്പോൾ അവൻ നമുക്കുവേണ്ടി മരണത്തിന്റെ മുഴുവൻ ഭീകരതയും ഏറ്റുവാങ്ങി. ഇക്കാരണത്താൽ, മരണം, നമുക്ക്, അതിന്റെ കുത്ത് നഷ്ടപ്പെട്ടു, ഉറക്കത്തിലേക്ക് അതു രൂപാന്തരപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു! ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണം നമ്മുടെ മരണത്തെ ഒരു നിദ്രയാക്കി മാറ്റിയത് എത്ര അത്ഭുതകരമാണ്! ഉറങ്ങുമ്പോൾ എന്താണ് ഭയപ്പെടേണ്ടത്? ഉറക്കം എന്നത് വിശ്രമത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ഭൂമിയിൽ അധ്വാനിച്ച് ക്ഷീണിച്ചതും ധരിക്കുന്നതുമായ ശരീരങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും സ്വാഗതാർഹമായ പ്രതീക്ഷയാണ്!
എന്നാൽ ഈ ഉറക്കം 'ആത്മനിദ്ര'യെ സൂചിപ്പിക്കുന്നില്ല. മരിച്ചാൽ ഉടൻ ആത്മാവ് സ്വർഗത്തിലേക്ക് പോകില്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ചിലരുണ്ട്. ക്രിസ്തു മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ അത് ഉറങ്ങുമെന്ന് അവർ കരുതുന്നു. ഇതൊരു തെറ്റായ പഠിപ്പിക്കലാണ്. നാം മരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ ആത്മാവ് ഉടനടി കർത്താവിന്റെ അടുക്കൽ പോകുമെന്ന് ദൈവവചനം നമുക്ക് ഉറപ്പുനൽകുന്നു. 2 കൊരിന്ത്യർ 5:8 ൽ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വിട്ടാൽ, കർത്താവിന്റെ കൂടെ സന്നിഹിതരായിരിക്കുമെന്നാണ് അവിടെ പറയുന്നത്. ക്രിസ്തുവിനെ ക്രൂശിച്ചപ്പോൾ, തന്റെ അരികിൽ മരിക്കുകയായിരുന്ന കള്ളനോട് അവൻ പറഞ്ഞു, "ഇന്ന് നീ എന്നോടൊപ്പം പറുദീസയിൽ ഇരിക്കും" എന്ന് (ലൂക്കോസ് 23:43).
അതിനാൽ, നമ്മുടെ വേദഭാഗത്തിലെ 13-15 വാക്യങ്ങളിൽ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്ന ഉറക്കം വിശ്വാസിയുടെ ആത്മാവിന്റെ ഉറക്കമല്ല, മറിച്ച് ജീവനിലേക്ക് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുന്ന സമയം വരെ ശവക്കുഴിയിൽ അവശേഷിക്കുന്ന അവന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഉറക്കമാണ്. ദൈവജനത്തിന് ശവസംസ്കാരം ഒരു സാധാരണ സമ്പ്രദായമായിരിക്കുന്നതിന്റെ ഒരു കാരണം ഇതാണ്. ക്രിസ്തുവിൽ ഉറങ്ങുന്നത് ശവദഹനത്തിലൂടെയല്ല, ശവസംസ്കാരത്തിലൂടെയാണ് ഏറ്റവും നന്നായി പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നത്.
വിശ്വാസികളുടെ എല്ലാ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങുകളിലും മരണത്തെ കുറിച്ച് ആഹ്ലാദിക്കാം എന്നതാണ് ഇവിടെ നമുക്കുള്ള ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രയോഗം. വാക്യം 13-ൽ, പ്രിയപ്പെട്ടവർ മരിച്ചുപോയ തെസ്സലോനിക്യരോട് "പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ ദുഃഖിക്കരുത്" എന്ന് പറയുന്നു. ഇതിനർത്ഥം നമുക്ക് ദുഃഖിക്കേണ്ടതില്ല എന്നല്ല. ഒരു സഹവിശ്വാസി മരിക്കുമ്പോൾ, ദുഃഖവും കരച്ചിലും സ്വാഭാവികമാണ് - യേശു ലാസറിന്റെ ശവകുടീരത്തിങ്കൽ കരഞ്ഞതുപോലെ (യോഹന്നാൻ 11:35). നാം അവനെ സ്നേഹിക്കുന്നതും നമ്മോടൊപ്പമുള്ള അവന്റെ സാന്നിധ്യം നഷ്ടപ്പെടുന്നതും കാരണം നാം കരയുന്നു. അവന്റെ പരിചിതമായ ശബ്ദം കേൾക്കാനും അവന്റെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം കാണാനും അവന്റെ കൈ സ്പർശനത്താൽ കുളിർമ അനുഭവിപ്പാനും നാം കൊതിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ അഭാവം തീർച്ചയായും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ദുഃഖമുണ്ടാക്കും.
എന്നാൽ അനിയന്ത്രിതമായ ദുഃഖത്തോടും നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന വേദനയോടുംകൂടെ തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ മരണത്തോടു നാം പ്രതികരിക്തികേണ്ടതില്ല. അവിശ്വാസികളുടെ പ്രതികരണത്തില് നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണത്. കാരണം അവർക്ക് അനുഗ്രഹീതമായ പ്രത്യാശ ഇല്ല. മരണം വിശ്വാസികൾക്ക് ഒരു ഉറക്കം മാത്രമായതിനാൽ, അവർ തീർച്ചയായും ഉണരുന്ന ഒരു ദിവസം വരുമെന്ന് നമുക്ക് നന്നായി അറിയാം.
ആ ദിവസം ക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവിന്റെ ദിവസമായിരിക്കും. ഇതിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ 1 കൊരിന്ത്യർ 15:20-22-ൽ നൽകിയിരിക്കുന്നു. ഒരു "21 മനുഷ്യൻ മൂലം മരണം ഉണ്ടാകയാൽ മരിച്ചവരുടെ പുനരുത്ഥാനവും മനുഷ്യൻ മൂലം ഉണ്ടായി. 22 ആദാമിൽ എല്ലാവരും മരിക്കുന്നതുപോലെ ക്രിസ്തുവിൽ എല്ലാവരും ജീവിക്കപ്പെടും." ക്രിസ്തുവുമായുള്ള നമ്മുടെ ഐക്യം ഈ അത്ഭുതകരമായ ഫലം ഉറപ്പുനൽകുന്നു: അവന്റെ മരണത്തിൽ നമുക്കും പങ്കുള്ളതുപോലെ, അവന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിലും നമുക്കു പങ്കുണ്ട്. ക്രിസ്തു മടങ്ങിവരുന്നതിനുമുമ്പ് നാം മരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, മരിച്ചവരിൽ നിന്നുള്ള അവന്റെ പുനരുത്ഥാനം നമ്മുടെ ഭാവി പുനരുത്ഥാനം ഉറപ്പാക്കും എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. വേർപാടു സമയത്ത് നമുക്ക് ആശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും നൽകുന്ന രണ്ടാമത്തെ കാര്യത്തിലേക്ക് ഇത് നമ്മെ നയിക്കുന്നു:
II. ക്രിസ്തുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തിലൂടെ നമ്മുടെ അന്തിമ പുനരുത്ഥാനം നടക്കും (vv.15-17)
പുനരുത്ഥാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ഭാവി പ്രത്യാശ കേവലം ആഗ്രഹപരമായ ചിന്തയിൽ അധിഷ്ഠിതമല്ല. ഏകദേശം 2,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഇസ്രായേലിൽ നടന്ന ഒരു യഥാർത്ഥ ചരിത്ര സംഭവമാണ് ഇതിന് അടിസ്ഥാനം. ക്രിസ്തുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനം ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയ വസ്തുതകളിലൊന്നാണ് - നാല് സുവിശേഷങ്ങളിലും സുസ്ഥിരമായ ദൃക്സാക്ഷി വിവരണങ്ങൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ക്രിസ്തുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനം തെറ്റാണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ പലരും ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ആരും അതിൽ വിജയിച്ചില്ല. അതിനാൽ ക്രിസ്തു മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റുവെന്ന വസ്തുത നിലനിൽക്കുന്നു. ക്രിസ്തു ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റതിനാൽ, അവനുമായുള്ള നമ്മുടെ ഐക്യം നിമിത്തം നമ്മുടെ പുനരുത്ഥാനം തികച്ചും ഉറപ്പാണ്. യോഹന്നാൻ 14:19-ൽ യേശുതന്നെ ഈ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. അവൻ പറഞ്ഞു, "...ഞാൻ ജീവിക്കുന്നതിനാൽ നിങ്ങളും ജീവിക്കും."
എന്റെ അജപാലന ശുശ്രൂഷയിൽ, കർത്താവിനോടുകൂടെ ആയിരിക്കാൻ സ്വന്തഭവനത്തിലേക്കുപോയ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ പല ശവസംസ്കാരങ്ങൾ ഞാൻ നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. ദുഃഖിതരായ കുടുംബത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ശവക്കുഴിയിൽ ഞാൻ നിൽക്കുമ്പോൾ, എല്ലാവരും മണ്ണിനാൽ മൂടപ്പെടാൻ പോകുന്ന ശവപ്പെട്ടിയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ, 1 കൊരിന്ത്യർ 15:55 - “ഹേ മരണമേ, നിന്റെ ജയം എവിടെ? ഹേ മരണമേ, നിന്റെ വിഷമുള്ളു എവിടെ? മരണത്തിന്റെ വിഷമുള്ളു പാപം; പാപത്തിന്റെ ശക്തി ന്യായപ്രമാണം. നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തു മുഖാന്തരം നമുക്ക് ജയം നൽകുന്ന ദൈവത്തിന് സ്തോത്രം." എന്ന് പറയാൻ നമുക്കു കഴിയും. ക്രിസ്തു മടങ്ങിവരുമ്പോൾ, എല്ലാ വിശ്വാസികളുടെയും ശവക്കുഴികൾ അത്ഭുതകരമായി തുറക്കപ്പെടും, അവർ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ പുതിയ ശരീരങ്ങളിൽ എഴുന്നേൽക്കും. ഇക്കാരണത്താൽ, മരണം നമുക്ക് അവസാനമല്ല, മറിച്ച് മഹത്തായ അസ്തിത്വത്തിന്റെ മുന്നോടിയാണ്! അതുകൊണ്ട് മരണത്തെ നാം ഇനി ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല.
എന്നിരുന്നാലും, ഈ വേദഭാഗത്ത്, പൗലോസ് മറ്റൊരു തരത്തിലുള്ള ഭയത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. മരിച്ചുപോയ തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവർ തങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവിന്റെ മഹത്വത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുമെന്ന് തെസ്സലോനിക്കർ ഭയപ്പെട്ടു. അതിനാൽ, ക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടാതെ, കർത്താവിന്റെ മടങ്ങിവരവിൽ ആദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നവരിൽ അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവർ ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഇവിടെ പൗലോസ് അവർക്ക് ഉറപ്പുനൽകുന്നു! 15-ാം വാക്യത്തിൽ പൗലോസ് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: "കർത്താവിന്റെ പ്രത്യക്ഷതവരെ ജീവനോടെ ശേഷിക്കുന്നവരായ നാം നിദ്രകൊണ്ടവർക്കു മുമ്പാകയില്ല എന്നു ഞങ്ങൾ കർത്താവിന്റെ വചനത്താൽ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു."
‘കർത്താവിന്റെ വരവ്’ ഈ ലോകം ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടുള്ള എന്തിനെയും വെല്ലുന്ന ഒരു ഗംഭീര സംഭവമായിരിക്കും. ഏതൊരു ഭൗമിക ആഘോഷങ്ങളേക്കാൾ ഗംഭീരമായ സംഭവമായിരിക്കും. ഭൂമിയിലെ എല്ലാ ജനതയും അതിന് സാക്ഷിയാകും. നമ്മുടെ പരിപാടികൾക്കു മുന്നോടിയായി അനേകദിവസത്തെ പരിശീലനങ്ങളും റിഹേഴ്സലുകളുമൊക്കെ നാം നടത്താറുണ്ട്. അതുപോലെ അതിന്റെ impact വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് പ്രത്യേക ഉപകരണങ്ങളോ പ്രത്യേക ഇഫക്റ്റുകളോ കൊടുക്കുന്നു. എന്നാൽ ക്രിസ്തു ആകാശമേഘങ്ങളിൽ വരുമ്പോൾ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വിശുദ്ധർ വായുവിൽ കർത്താവിനെ എതിരേൽപ്പാൻ മുകളിലേക്ക് പറന്നുയരും. കർത്താവിന്റെ ശക്തിയാൽ അവർ അമാനുഷികമായി ആകാശത്തിലൂടെ ചലിപ്പിക്കപ്പെടും.
16-ാം വാക്യം അനുസരിച്ച്, “16കർത്താവു താൻ ഗംഭീരനാദത്തോടും പ്രധാനദൂതന്റെ ശബ്ദത്തോടും ദൈവത്തിന്റെ കാഹളത്തോടുംകൂടെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽനിന്നു ഇറങ്ങിവരും..." ഇവിടെ ‘ആർപ്പ്’ എന്ന പദം ഒരു സൈനിക പദമാണ്. ദേശീയ ദിന പരേഡ് കമാൻഡർ തന്റെ ശബ്ദത്തിന്റെ മുകളിൽ command ഉയർത്തുന്നതുപോലെ, നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശു ഉച്ചത്തിൽ command നൽകുന്നതായി ഇത് ചിത്രീകരിക്കുന്നു. കർത്താവിൽ നിന്നുള്ള ഈ command ഒരു തൽക്ഷണ പ്രതികരണം ഉണ്ടാക്കുന്നു - മരിച്ച വിശ്വാസികളുടെ മൃതദേഹം അവരുടെ കുഴിമാടങ്ങളിലെ പൊടിയിൽ നിന്ന് അത്ഭുതകരമായി പുനർനിർമ്മിക്കുന്നു. അവരുടെ ആത്മാക്കൾ അവരിലേക്ക് മടങ്ങിവരുന്നു, അവർ അവരുടെ കുഴിമാടങ്ങളിൽ നിന്ന് എഴുന്നേൽക്കുന്നു. അവയിൽ ഓരോന്നും അവർക്കുണ്ടായിരുന്ന അതേ തിരിച്ചറിയാവുന്ന സവിശേഷതകൾ വഹിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അനശ്വരവും നാശമില്ലാത്തതുമായ പൂർണമായ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ ശരീരങ്ങളിൽ വളരെയധികം മെച്ചപ്പെട്ട ശരീരത്തോടുകൂടെ ആയിരിക്കും അത്.
പ്രധാന ദൂതന്റെ ശബ്ദവും ദൈവത്തിന്റെ കാഹളവും അടുത്തതായി പരാമർശിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് മത്തായി 24:31 - മായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, “31 അവൻ തന്റെ ദൂതന്മാരെ മഹാ കാഹളധ്വനിയോടുംകൂടെ അയക്കും; അവർ അവന്റെ വൃതന്മാരെ ആകാശത്തിന്റെ അറുതിമുതൽ അറുതിവരെയും നാലു ദിക്കിൽനിന്നും കൂട്ടിച്ചേർക്കും.” ഒരുപക്ഷേ ഈ മാലാഖമാർ ട്രാഫിക് മാർഷലുകളായി വർത്തിച്ചേക്കാം, അങ്ങനെ പുനരുത്ഥാനം പ്രാപിച്ച വിശുദ്ധരുടെ ഒരു കൂട്ടം ഏകോപിപ്പിച്ചും ചിട്ടയായും വിവിധ ദിശകളിൽ നിന്ന് ക്രിസ്തുവിലേക്ക് വരും.
വാക്യം 16 അവസാനിക്കുന്നത്, “... ക്രിസ്തുവിൽ മരിക്കപ്പെട്ടവർ ആദ്യം ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കും” എന്ന വാക്കുകളോടെയാണെന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക. ക്രിസ്തുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ആദ്യത്തെ സംഘമെന്ന പ്രത്യേക ബഹുമതി ദൈവം അവർക്ക് നൽകുന്നു. വിശ്വാസികളുടെ മുഴുവൻ നിരയെയും നയിക്കാൻ പദവിയുള്ള കാവൽക്കാരെപ്പോലെയാണ് അവർ. അവർ ആ ബഹുമതി അർഹിക്കുന്നു, കാരണം അവർക്ക് മരണം അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നു - ക്രിസ്തു മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന എല്ലാ വിശ്വാസികളും കടന്നുപോകുന്നതിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുന്നു. ക്രിസ്തുവിനെ കണ്ടുമുട്ടാനുള്ള ആദ്യ സംഘത്തിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുന്നത് ഇവിടെയുള്ള നമ്മളിൽ ഭൂരിഭാഗവും കാര്യമാക്കില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. മരിക്കാതെ അവനെ കാണുന്നതല്ലേ നല്ലത്?
നമ്മുടെ ജീവിതകാലത്ത് ക്രിസ്തു മടങ്ങിവന്നാൽ ഇത് സംഭവിക്കാം. 1 കൊരിന്ത്യർ 15:51-52 പറയുന്നു, “51 ഞാൻ ഒരു മർമ്മം നിങ്ങളോടു പറയാം: 52 നാം എല്ലാവരും നിദ്രകൊള്ളുകയില്ല; എന്നാൽ അന്ത്യകാഹളനാദത്തിങ്കൽ പെട്ടെന്നു കണ്ണിമെക്കുന്നിടയിൽ നാം എല്ലാവരും രൂപാന്തരപ്പെടും. കാഹളം ധ്വനിക്കും, മരിച്ചവർ അക്ഷയരായി ഉയിർക്കുകയും നാം രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ചെയ്യും." ഈ മാറ്റം തൽക്ഷണം ആയിരിക്കും! തുടർന്ന്, നമ്മുടെ വാചകത്തിന്റെ 17-ാം വാക്യം പറയുന്നു, "17പിന്നെ ജീവനോടെ ശേഷിക്കുന്ന നാം അവരോടു ഒരുമിച്ചു ആകാശത്തിൽ കർത്താവിനെ എതിരേല്പാൻ മേഘങ്ങളിൽ എടുക്കപ്പെടും; ഇങ്ങനെ നാം എപ്പോഴും കർത്താവിനോടുകൂടെ ഇരിക്കും.” ഇത് നമുക്ക് ആശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും നൽകുന്ന മൂന്നാമത്തെ വിലയേറിയ സത്യത്തിലേക്കാണ് ഇപ്പോൾ നമ്മെ എത്തിക്കുന്നത്...
III. ക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവിലൂടെയുള്ള നമ്മുടെ നിത്യ സംഗമം (v.17-18)
ക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവിന്റെ വിവരണം വാക്യം 17-ൽ അവസാനിക്കുന്നത്, “...അങ്ങനെ നാം എന്നും കർത്താവിനോടൊപ്പമായിരിക്കും.” ഇതാണ് അവന്റെ മടങ്ങിവരവിന്റെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം - എല്ലാ വിശ്വാസികളെയും ശാശ്വതമായി തന്നോടൊപ്പം കൊണ്ടുവരാൻ അവൻ വരും. യോഹന്നാൻ 14:2-3-ൽ ഇത് ചെയ്യുമെന്ന് യേശു വാഗ്ദത്തം ചെയ്തിരുന്നു. ഞാൻ നിങ്ങൾക്കായി ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കുവാൻ പോകുന്നു. ഞാൻ പോയി നിങ്ങൾക്കായി ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കിയാൽ, ഞാൻ വീണ്ടും വന്ന് നിങ്ങളെ എന്റെ അടുക്കൽ ചേർത്തുകൊള്ളും; ഞാൻ എവിടെയാണോ അവിടെ നിങ്ങളും ആയിരിക്കാം. ക്രിസ്തുവുമായുള്ള ഏറ്റവും അനുഗ്രഹീതമായ കൂട്ടായ്മ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് നാം എന്നേക്കും അവനോടൊപ്പം ആയിരിക്കുമെന്നതിനാൽ ഇനി വേർപിരിയൽ ഉണ്ടാകില്ല.
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, നിങ്ങളുടെ അനുഗ്രഹീത വീണ്ടെടുപ്പുകാരനുമായി - നിങ്ങളെ അത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്ന യേശുക്രിസ്തുവിനോട് മുഖാമുഖം കാണുന്നതിന് നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടോ? നിങ്ങൾ അവനോടൊപ്പം മേശയിലിരുന്ന് കുഞ്ഞാടിന്റെ വിവാഹ അത്താഴത്തിൽ വിരുന്ന് ആസ്വദിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്കുണ്ടാകുന്ന പരമമായ സന്തോഷം നിങ്ങൾക്ക് ഊഹിക്കാൻ കഴിയുമോ? ക്രിസ്തുവിന്റെ മണവാട്ടിയായ നാം അവനുമായി ഒന്നായി ചേരുന്ന ദിവസത്തിനായി പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം, അവനിൽ നിന്ന് നമ്മെ വേർപെടുത്താൻ യാതൊന്നിനും കഴിയില്ല. അത് എത്ര മഹത്തായ ഒരു സംഗമമായിരിക്കും!
അത് മാത്രമല്ല. ക്രിസ്തുവുമായുള്ള ഈ കൂടിച്ചേരലിന്റെ അർത്ഥം ക്രിസ്ത്യാനികളായ നമ്മുടെ എല്ലാ പ്രിയപ്പെട്ടവരുമായും സുഹൃത്തുക്കളുമായും നാം വീണ്ടും ഒന്നിക്കും എന്നാണ്. പരസ്പരം അനുഗ്രഹീതമായ കൂട്ടായ്മയും ഒരുമിച്ച് കർത്താവിനെ ആരാധിക്കുന്നതും ഞങ്ങൾ ആസ്വദിക്കും. ചില വിധങ്ങളിൽ, എല്ലാ ഞായറാഴ്ചയും ഞങ്ങൾ ഇവിടെ പള്ളിയിൽ ചെയ്യുന്നതുപോലെ ആയിരിക്കും. എന്നാൽ ഇത് ഇതിനേക്കാൾ വലിയ തോതിലുള്ളതായിരിക്കും, കർത്താവിനോടൊപ്പം ആയിരിക്കാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോയ, ഇപ്പോൾ നമുക്ക് ഒരു ഓർമ്മ മാത്രമായി കഴിയുന്ന നമ്മുടെ എല്ലാ സഹോദരങ്ങളോടും ഒപ്പം ഞങ്ങളും ഉണ്ടായിരിക്കും. നിങ്ങൾ വളരെക്കാലം മുമ്പ് ശവസംസ്കാര ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്ത ആ സഹോദരനെയോ സഹോദരിയെയോ ഇപ്പോൾ ജീവനോടെയും സുഖത്തോടെയും കാണുന്നതിന്റെ സന്തോഷം സങ്കൽപ്പിക്കുക - ഇപ്പോൾ തളർച്ചയോ പ്രായത്തിന്റെ അവശതയോ അല്ല, മറിച്ച് തികച്ചും ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരത്തിൽ! അത് തികച്ചും മഹത്വപൂർണ്ണമായിരിക്കും!
നമ്മൾ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടുന്ന രീതിയിൽ രസകരമായ ചില മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. നിങ്ങൾ എല്ലാവരും കർത്താവിൽ നിന്ന് നേരിട്ട് വചനം സ്വീകരിക്കുന്നതിനാൽ ഞാൻ ഇനി നിങ്ങളോട് പ്രസംഗിക്കുന്നില്ല. അതുപോലെ മാതാപിതാക്കളുടെയും കുട്ടികളുടെയും, ഭർത്താക്കന്മാരുടെയും ഭാര്യമാരുടെയും വ്യത്യസ്ത റോളുകൾ ഇനി ആവശ്യമില്ല, കാരണം ക്രിസ്തു നമ്മുടെ എല്ലാവരുടെയും മേൽ ആയിരിക്കും. അവൻ നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കളും, നമ്മുടെ ഇണയും, നമ്മുടെ പാസ്റ്ററും ആയിരിക്കും. അങ്ങനെ നാമെല്ലാവരും ക്രിസ്തുവിലുള്ള സഹോദരീസഹോദരന്മാരായി പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടും. നാമെല്ലാവരും പൂർണ്ണമായും പാപരഹിതരായിരിക്കുമെന്നതിനാൽ, നമ്മൾ പരസ്പരം പങ്കിടുന്ന മധുരമായ കൂട്ടായ്മയെ നശിപ്പിക്കാൻ ഒന്നിനും കഴിയില്ല.
ഇപ്പോൾ, നാം എന്നേക്കും പങ്കിടുന്ന ആ കൂട്ടായ്മയുടെ പ്രതീക്ഷയിൽ, അത് ഇപ്പോൾ തന്നെ പരിശീലിക്കാൻ തുടങ്ങാൻ പൗലോസ് വാക്യം 18-ൽ നമ്മോട് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു - "അതുകൊണ്ട് ഈ വാക്കുകളാൽ പരസ്പരം ആശ്വസിപ്പിക്കുക." നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുവിൽ നാമെല്ലാവരും പങ്കുവെക്കുന്ന ഏകത്വത്തെ നാം വിലമതിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അവൻ മടങ്ങിവരുമ്പോൾ നാമെല്ലാവരും ഒന്നായി ഒരുമിച്ചുകൂടുമെന്ന് അറിയാമെങ്കിൽ, നമുക്ക് പരസ്പരം ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ തയ്യാറാവാം, പ്രത്യേകിച്ച് നഷ്ടത്തിലോ ദുഃഖത്തിലോ. ഒരു സഭാംഗത്തിന് പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാളെ നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന് അറിയുമ്പോഴെല്ലാം, ഉണർവ് സന്ദർശിക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ ജാഗരണ, ശവസംസ്കാര ശുശ്രൂഷകളിൽ പങ്കെടുക്കാനോ നമുക്ക് സമയമെടുക്കാം. മരിച്ചുപോയ അംഗത്തെയോ അവന്റെ കുടുംബത്തെയോ നമുക്ക് വ്യക്തിപരമായി അറിയില്ലായിരിക്കാം എന്നിരിക്കിലും, ഞങ്ങൾ അവരെ പരിപാലിക്കുന്നുവെന്നും അവർക്ക് ആശ്വാസം പകരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്നും ഞങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യം കാണിക്കുന്നു.
ഈ ശരീരം മറവു ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പ്, നമ്മുടെ ഇടയിൽ ഇപ്പോഴും രക്ഷിക്കപ്പെടാത്തവരോട് ഒരു വാക്ക് പറയാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇന്ന് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുള്ള ആശ്വാസവും പ്രത്യാശയും യേശുക്രിസ്തുവിൽ അല്ലാതെ മറ്റൊരിടത്തും ലഭിക്കില്ല. അവനെ നിങ്ങളുടെ രക്ഷകനും കർത്താവുമായി സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ നിങ്ങൾക്ക് അനന്തമായ പ്രത്യാശ ലഭിക്കുകയുള്ളൂ. അതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങളെക്കുറിച്ച് അനുതപിക്കാനും പാപത്തിൽ നിന്നും നിത്യമരണത്തിൽ നിന്നും നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കാൻ അവന്റെ കുരിശിലെ മരണത്തിൽ പൂർണ്ണമായി ആശ്രയിക്കാനും ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു.
കർത്താവായ യേശു ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തോട് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, ഇനി താമസിക്കാതെ ഇപ്പോൾ തന്നെ അവന്റെ അടുക്കൽ വരൂ. നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും നേരത്തെ നിങ്ങൾ മരിക്കുമോ എന്ന് ആർക്കറിയാം?
നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും വളരെ വേഗത്തിൽ നിങ്ങൾ മരിക്കുകയാണെങ്കിൽ എന്ത് സംഭവിക്കും? ക്രിസ്തുവിനെ കൂടാതെ മരിക്കുക എന്നതിനർത്ഥം അവൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ഈ അത്ഭുതകരമായ കാര്യങ്ങളൊന്നും നിങ്ങളുടേതായിരിക്കില്ല എന്നാണ്. മരണത്തിൽ ആഹ്ലാദിക്കുന്നതിനുപകരം നിങ്ങൾ ഖേദത്തോടെ ദുഃഖിക്കും. പുനരുത്ഥാനം അനുഭവിക്കുന്നതിനുപകരം, നിങ്ങൾ ശിക്ഷാവിധി അനുഭവിക്കും. ക്രിസ്തുവുമായുള്ള നിത്യമായ പുനഃസമാഗമം ആസ്വദിക്കുന്നതിനുപകരം, നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾക്ക് നിങ്ങൾ നിത്യപ്രതികാരം അനുഭവിക്കും. ഇവയെല്ലാം ഒരുമിച്ച് ചേർക്കുക, ഇത് ശരിക്കും ഒരു പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത അന്ത്യമാണെന്ന് നിങ്ങൾ തിരിച്ചറിയും.
ഒരു കാര്യം ഊന്നി പറയുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു: നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ക്രിസ്തുവിനൊപ്പം നിങ്ങൾക്ക് അനന്തമായ പ്രത്യാശയുണ്ട്, എന്നാൽ ക്രിസ്തുവിനെ കൂടാതെ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത അന്ത്യമായിരിക്കും. ഇവയിൽ ഏതാണ് നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കുക - അനന്തമായ പ്രതീക്ഷ, അല്ലെങ്കിൽ പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത അന്ത്യം?
*******