നമ്മുടെ ആത്മാവ് ശരീരം വിട്ടു പോകുമ്പോഴാണ് മരണം സംഭവിക്കുന്നത്. എന്നാൽ പൗലോസ് അതു പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിക്കുകയല്ല, മറിച്ച് അതിനു ശേഷം സംഭവിക്കുമെന്നും നമ്മോടു പറയുന്നു. കർത്താവിന്റെ മടങ്ങിവരവുവരെ കാത്തിരിക്കാതെ, അഴിഞ്ഞുപോയാൽ "കൈപ്പണിയല്ലാത്ത നിത്യഭവനമായി ദൈവത്തിന്റെ ദാനമായോരു കെട്ടിടം ഞങ്ങൾക്കു സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ഉണ്ടെന്നു അറിയുന്നു." അതായത്, മരണത്തോടെ കാര്യങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നില്ല എന്നാണ്. നാം ഈ ഭൗമഭവനം വിട്ടാൽ കൈപ്പണിയല്ലാത്ത ഒരു നിത്യഭവനത്തിലേക്കാണ് നാം പ്രവേശിക്കുന്നത്. നിത്യമായി നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ഭവനം നമുക്കുണ്ട് എന്ന് പൗലോസ് പറയുന്നു. അതുകൊണ്ട് മരണം എന്നത് മനുഷൃജീവിതത്തിന്റെ അവസാനമല്ല. മറിച്ച് മരണം എന്നത് ഒരു മാറ്റമാണ്. കൂടാരത്തിൽ നിന്നും കെട്ടിടത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം. പഴയതിൽ നിന്നും പുതിയതിലേക്കുള്ള മാറ്റം. നമ്മുടെ കൂടാരസമാനമായ പഴയശരീരം നീങ്ങി കെട്ടിടസമാനമായ ഒരു പുതിയ ശരീരത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റമാണത്.

ആ പുതിയ ശരീരത്തെക്കുറിച്ച് മറ്റുചില കാര്യങ്ങൾ കൂടി പൗലോസ് പറയുന്നു. അതു ദൈവത്തിന്റെ ദാനമാണ്. അത് കൈകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയതല്ല. ദൈവം നിർമ്മിച്ചതാണ്. അത്, ഭൗമികമല്ല, സ്വർഗ്ഗീയമാണ്. അത് നശ്വരമല്ല, അനശ്വരമാണ്.
"നമുക്കറിയാം" എന്ന് പൗലോസ് പറയുമ്പോൾ ഇത്രയും കാര്യങ്ങളാണ് താൻ അർത്ഥമാക്കിയത്. അതായത്, അഴിഞ്ഞുപോകുന്നതായ, ക്ഷയോന്മുഖമായ, നശ്വരമായ ഭൗമികമായ കൂടാരങ്ങളിൽ വസിക്കേണ്ടവരല്ല നാം. പിന്നെയൊ ദൈവം നിർമ്മിച്ച, കൈപ്പണിയല്ലാത്ത, അനശ്വരമായ ഭവനത്തിൽ വസിക്കേണ്ടവരാണ്. ഈ സത്യം നാം അറിയുന്നു. ഈയൊരു സത്യമാണ് ഏതൊരു വിശ്വാസിയേയും തന്റെ ഈലോക ജീവിതത്തിലെ പ്രതിസന്ധികളെ, നേരിടുവാൻ തന്നെ പ്രാപ്തിപ്പെടുത്തുന്നത്. ഈയൊരു സത്യമാണ് ഏതൊരു വിശ്വാസിയേയും ഈലോക ജീവിതത്തിലെ വെല്ലുവിളികളെ നേരിട്ടു മുന്നേറുവാൻ, ഒരുക്കുന്നത്. ഈയൊരു യാഥാർത്ഥ്യമാണ് മരണത്തെ ഭയം കൂടാതെ നേരിടുവാൻ അവനെ സഹായിക്കുന്നത്. മരണത്തെ പുഞ്ചിരിയോടെ നേരിടുവാൻ, സമാധാനത്തോടെ നേരിടുവാൻ അവനു ഉൾക്കരുത്തു നൽകുന്നത്.

രണ്ടുമാസം മുമ്പ് എൻറെ മകളും മരുമകൻ ഷെറിനും വാടകയ്ക്ക് താമസിക്കുന്ന വീടിന്റെ ഉടമസ്ഥയായ സ്ത്രീ മരിക്കുകയുണ്ടായി. അവർ കഴിഞ്ഞ ഒരുവർഷമായി ക്യാൻസറിന്റെ പിടിയിലായിരുന്നു. ഈ രോഗം മൂലം തനിക്ക് വളരെ വേദന അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു. ഈ സ്ത്രീ ഒറ്റയ്ക്ക് താഴേയും ഷെറിനും കുടുംബവുമൊക്കെ മുകളിലത്തെ നിലയിലും താമസിച്ചിരുന്നു. ഈ സ്ത്രീയുടെ മക്കളൊക്കെ വളരെ ചുരുക്കമായെ വന്നിരുന്നുള്ളു. അതുകൊണ്ട് ഷെറിനും ഡയാനയും ഇടക്കൊക്കെ അവരെ സന്ദർശിക്കുകയും, അവർക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുകയും, ഇടക്കൊക്കെ ചില ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തു പോന്നു. അവസാന ആഴ്ചകളിൽ അവർ തീരെ ബോധമില്ലാത്ത നിലയിലായിരുന്നു. ആ സമയം ഒരു മകൻ അവരുടെ അടുക്കലുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ തന്റെ അവസാന മൂന്നു ദിവസങ്ങളിൽ അല്പം ബോധം തനിക്കു തിരികെ കിട്ടി. ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണിയോടെ ഈ അമ്മ തന്റെ മകനോടു പാസ്റ്ററെ വിളിക്കുവാൻ ആവശൃപ്പെട്ടു. അപ്പോൾ മകൻ ചോദിച്ചു ഏതു പാസ്റ്ററെയാ വിളിക്കേണ്ടത് എന്ന്. ഷെറിൻ പാസ്ററെ എന്ന് അവർ മറുപടി പറഞ്ഞു. ഷെറിൻ അവിടെയെത്തിയപ്പോൾ അവർ പ്രാർത്ഥിക്കുവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. പ്രാർത്ഥന കഴിഞ്ഞ ഉടനെ അവർ കൈയുയർത്തി "ജയ് മസി" എന്നു പറഞ്ഞു. അല്പസമയം കൂടി അവിടെ ചലവഴിച്ചശേഷം അവർ മുകളിലേയ്ക്ക് കയറി പോയി. ഏതാണ്ട് ഒന്നര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ മരിച്ചു. വളരെ സമാധാനത്തോടെയയാണ് അവർ മരിച്ചത് എന്ന് മകൻ പിന്നീട് സാക്ഷൃം പറയുകയുണ്ടായി. മാത്രമല്ല അവർ വളരെ പ്രസന്നമായ മുഖഭാവത്തോടെയാണ് കിടന്നിരുന്നത് എന്നത് അവർക്കു ശ്രദ്ധിക്കുവാനും കഴിഞ്ഞു. അതേ, അവർ കർത്താവിന്റെ ഭവനത്തിലേക്കു പോയത് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ, പ്രസന്നവദനയായിട്ടാണ്.

ആരും വാഞ്ചിക്കുന്ന തേജസ്ക്കരിക്കപ്പെട്ട ശരീരം

തുടർന്ന് പൗലോസ് 2-4 വരെ വാക്യങ്ങളിൽ തനിക്കുള്ള അതിയായ വാഞ്ചയെക്കുറിച്ചു നമ്മോടു പറയുന്നു:

“2ഈ കൂടാരത്തിൽ ഞരങ്ങിക്കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ നഗ്നരായിട്ടല്ല ഉടുപ്പുള്ളവരായിരിക്കുന്നു എങ്കിൽ 3 സ്വർഗ്ഗീയമായ ഞങ്ങളുടെ പാർപ്പിടം അതിന്നു മീതെ ധരിപ്പാൻ വാഞ്ഛിക്കുന്നു.4 ഉരിവാനല്ല മർത്യമായതു ജീവനാൽ നീങ്ങിപ്പോകേണ്ടതിന്നു മീതെ ഉടുപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കയാൽ ഞങ്ങൾ ഈ കൂടാരത്തിൽ ഇരിക്കുന്നേടത്തോളം ഭാരപ്പെട്ടു ഞരങ്ങുന്നു.”(വാക്യങ്ങൾ 2-4) .

അപ്പോസ്തലനായ പൗലൊസ് ഈയൊരു സ്വർഗ്ഗീയഭവനത്തിനായി, സ്വർഗ്ഗീയ ശരീരത്തിനായി വാഞ്ചിക്കുന്നു എന്നാണ് രണ്ടാം വാക്യത്തിൽ താൻ പറയുന്നത്. അപ്പോസ്ഥലനായ പൗലോസിന്റെ ജീവിതത്തിലും അനേകം കഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഇതിനുമുന്നമെയുള്ള അദ്ധ്യായങ്ങളിൽ താൻ പറയുന്നു. താൻ അനേകം കഷ്ടങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയെങ്കിലും നൊടിനേരത്തേയ്ക്കുള്ള കഷ്ടം എന്നാണ് അതിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. മാത്രവുമല്ല, ഈ നൊടിനേരത്തേയ്ക്കുല്ല കഷ്ടം കഴിഞ്ഞാൽ തേജസ്സിന്റെ നിത്യഘനം തന്നേ കാത്തിരിക്കുന്നു എന്ന് 4:17 ൽ താൻ പറയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

എന്നാൽ തന്റെ കഷ്ടതയെ പ്രതി താൻ ഞരങ്ങുന്നു അഥവാ ദുഃഖിക്കുന്നു എന്നല്ല ഇവിടെ പറയുന്നത്. മറിച്ച്, തന്റെ ശരീരം മരണത്തിനു വിധേയപ്പെടാതെ, കർത്താവു വരുകയും തേജസ്ക്കരിക്കപ്പെട്ട ആ പുതിയ ശരീരംതനിക്കു പ്രാപിക്കാനും കഴിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുകയാണിവിടെ താൻ ചെയ്യുന്നത്. അതായത്, ഒരു കുട്ടി തനിക്കു ലഭിച്ച സമ്മാനപ്പൊതി തുറന്നു നോക്കാൻ വാഞ്ചിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള ഒരു വാഞ്ച താൻ പ്രകടിപ്പിക്കുകയാണ്. അതുകൊണ്ട് ആ സ്വർഗ്ഗീയമായ ശരീരത്തിനായി ഏറെ വാഞ്ചിക്കുന്നു. പൗലോസ് സ്വർഗ്ഗീയ ശരീരത്തെ ഒരു ഓവർകോട്ട് ധരിക്കുന്നത് പോലെയാണ് കാണുന്നത്. കർത്താവിന്റെ രണ്ടാം വരവിങ്കൽ അത് സംഭവിക്കും. ആ ദിവസത്തിനായി പൗലോസ് ഉറ്റുനോക്കുന്നു.

തന്നെയുമല്ല, ഇത് ഈ ലോക ജീവിതത്തിലുള്ള നമ്മുടെ എല്ലാ ഞരക്കത്തിനുമുള്ള മറുപടിയായിട്ടാണ് താനിതിനെ കാണുന്നത്.

വീണുപോയ ഒരു ലോകത്താണ് നാം ജീവിക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ ഏതൊരു വ്യക്തിക്കും കഷ്ടതയുണ്ട്. ഒരു കുടുംബം പുലർത്തിക്കൊണ്ടുപോകാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്, ജോലിഭാരമൂലമുള്ള കഷ്ടത, കോവിഡ്മൂലം ജോലിയില്ലാത്തതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട്, രോഗങ്ങൾ മൂലമുള്ള കഷ്ടത, പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടാത്ത സ്വപ്നങ്ങൾ, കുടുംബപ്രശ്നങ്ങൾ അങ്ങനെ നിരവധി കാരണങ്ങളാൽ നാമൊക്കേയും ഞരങ്ങുന്നവരാണ്. അതിനാൽ നാമെല്ലാം തന്നെ ഒരു നല്ല നാളയെ കാത്തിരിക്കുന്നവരാണ്. ഒരു നല്ല ലോകം സ്വപ്നം കാണുന്നവരാണ്. അതിനൊക്കേയും ഉള്ള പരിഹാരമാണ് ഈ സ്വർഗ്ഗീയ ശരീരമെന്നത്. കർത്താവിന്റെ രണ്ടാം വരവിങ്കൽ ആ തേജസ്ക്കരിക്കപ്പെട്ട ശരീരം നാം പ്രാപിക്കും.