ക്രിസ്തുവിനോടുകുടെ മരിച്ച ഒരു വ്യക്തി മതത്തിന്റേതായ ചട്ടവട്ടങ്ങൾക്കു മരിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നാണ് പൗലോസ് ഇവിടെ അർത്ഥമാക്കുന്നത്. മതത്തിന്റെ ചട്ടങ്ങൾക്കും നിയമങ്ങൾക്കും അനുസരിച്ചുള്ള ഒരു ജീവിതമല്ല ഇനി നമുക്കാവശ്യമായിരിക്കുന്നത്. ഈ വക കാര്യങ്ങൾക്ക് ക്രിസ്തുവിൽ നാം മരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതു വിശ്വാസികൾ പലപ്പോഴും മറന്നു പോകും. അതുകൊണ്ട് പൗലോസ് ഈ കാര്യം അവരെ വീണ്ടും ഓർപ്പിക്കുന്നു.

ഏതൊക്കെ ഉത്തരവുകളാണ് ഇവിടെ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നത്?

തൊടരുത്, പിടിക്കരുത്, രുചിക്കരുത് എന്നിവയാണ് ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിപ്പാൻ ലോകം അഥവാ മതങ്ങൾ വെച്ചിരിക്കുന്ന മുഖാന്തിരങ്ങൾ. ഇവ asceticism (സന്യസ്ഥം) ലീഗലിസം എന്നിവയുടെ ഭാഗങ്ങളാണ്. വിവാഹം വിലക്കുക, ചില ഭക്ഷണ പാദാർത്ഥങ്ങൾ ഒഴിവാക്കുക, ഉദാഹരണത്തിനു മത്സ്യ-മാംസാദികൾ ഒഴിവാക്കുക, ശരശയ്യയിൽ കിടക്കുക, ശരീരത്തെ പീഡിപ്പിക്കുക, ആളുകളുമായുള്ള സംബർക്കം ഒഴിവാക്കുക.

ഇങ്ങനെയുള്ള ചില കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധം ശരിയാകും എന്നാണ് ഇങ്ങനെയുള്ളവർ വിശ്വസിക്കുന്നത്. ഈ കാര്യങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിലൂടെ അവർ കൂടുതൽ ആത്മീയരായി തീരും എന്നവർ ചിന്തിക്കുന്നു.

മനുഷ്യശരീരത്തോട് വളരെ കഠിനമായി പെരുമാറുക എന്നതാണ് പൊതുവേ മനുഷ്യൻ അതിനു കണ്ടുപിടിച്ച ഒരു പോംവഴി എന്നത്.. നേപ്പാളിൽ വിശുദ്ധ ഹിന്തുക്കൾ ശരീരത്തെ കയറുകൊണ്ട് കെട്ടി ബന്ധനസ്ഥനായി കിടക്കുന്ന രീതി സ്വീകരിക്കാറുണ്ട് എന്ന് ഞാൻ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗാന്ധി തന്റെ ഭാര്യയുമായി ലൈംഗിക ബന്ധം ഉപേക്ഷിച്ച വ്യക്തിയാണ്. തന്റെ ആത്മനിയന്ത്രണത്തെ തെളിയിക്കുവാൻ രണ്ടു സ്ത്രീകളോട് കൂടെ നഗ്നരായി കിടന്നതും താൻ അവരെ തൊടാതിരുന്നതും നിങ്ങൾ പുസ്തകത്തിൽ വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകും എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.

ക്രിസ്ത്യൻ സന്ന്യസ്ഥനായ (Monk) ഓറിജൻ ക്രിസ്തുവിനെപ്രതി ഷണ്ഡനാകാൻ താൻ വന്ധ്യംകരണം നടത്തിയ വ്യക്തിയാണ്. ക്രിസ്ത്യൻ സന്ന്യാസികളിൽ പലരും, ഇതുപോലെ തങ്ങളുടെ ജഡചിന്തകളെ അതിജീവിക്കുവാൻ ഉപവസിക്കുക, ചണവസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുക, പലകക്കട്ടിലുകളിൽ കിടക്കുക, കുളിക്കാതിരിക്കുക എന്നിങ്ങനെ നിരവധി ബഹ്മചര്യ ആചരണങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടുണ്ട്, നടത്താറുണ്ട്.

മാർട്ടിൻ ലുഥർ നല്ല തണുപ്പുള്ള രാത്രിയിൽ തനിച്ച് വസ്ത്രമൊന്നുമില്ലാതെ തന്റെ ശരീരത്തെ ഈ നിലയിൽ പീഡിപ്പിച്ച് തന്റെ ഹൃദയത്തിനു സമാധാനം കിട്ടാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്ന വ്യക്തിയാണ്.

എന്നാൽ ഇവയെക്കൊണ്ട് വീണുപോയ മനുഷ്യന്റെ പ്രശ്നങ്ങളെ പരിഹരിക്കുവാൻ സാധിക്കയില്ല. അതിന്റെ കാരണമാണ് 2:23 ൽ പറയുന്നത് : “23 അതു ഒക്കെയും സ്വേച്ഛാരാധനയിലും താഴ്മയിലും ശരീരത്തിന്റെ ഉപേക്ഷയിലും രസിക്കുന്നവർക്കു ജ്ഞാനത്തിന്റെ പേരു മാത്രമുള്ളതു; ജഡാഭിലാഷം അടക്കുവാനോ പ്രയോജനമുള്ളതല്ല.” പിന്നെ എങ്ങനെയാണ് ഇവയെ നിയന്തിക്കുവാനും ദൈവഹിതപ്രകാരം ഒരു വിശ്വാസിക്കു ജീവിക്കുവാനും കഴിയുക എന്നതാണ് ഇന്ന് പ്രധാനമായും നിങ്ങളോടു പറയുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്.

ആദവും ഹവ്വയും പാപം ചെയ്തതോടെ പാപകരമായ ആഗ്രഹങ്ങളെ നിയന്തിക്കുക എന്നത് ഒരു പ്രശ്നമായി മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തിനു തീർന്നു. ഇതിനെ ജഡമെന്നൊ, പാപപ്രകൃതി എന്നൊ, അധിവസിക്കുന്ന പാപമെന്നൊ വിളിക്കുന്നു. എങ്ങനെയാണ് നമ്മുടെ ജഡത്തെ നിയന്ത്രിക്കുവാനായി സാധിക്കുക?

പല ക്രിസ്ത്യാനികളും കുടുതൽ വിശുദ്ധന്മാരായി തീരാൻ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത് നല്ലതാണ് എന്ന ചിന്താഗതി വെച്ചു പുലർത്തുന്നവരാണ്. എന്നാൽ അതൊക്കെ വളരെ ദാരുണമായ സംഗതിയാണ്. ഇന്നത്തെ സഭകളിൽ ലോകമയത്വം വർദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതും ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. എന്നാൽ നിയമങ്ങളും ചട്ടങ്ങളും കൊണ്ടോ, ലോകത്തിൽ നിന്ന് പിൻവാങ്ങി നിന്നതുകൊണ്ടോ അതിനെ പരിഹരിക്കാൻ കഴിയുകയില്ല. സഭക്ക് ആവശ്യമായിരിക്കുന്നത് അസറ്റിസിസം ആചരിക്കുകയല്ല, ആത്മാവിന്റെ ഫലമായ സ്വയ-നിയന്ത്രണം (self-control) ആചരിക്കുക എന്നതാണ്. ദൈവഭക്തി ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള identification-താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കലിലൂടെയാണ് സാദ്ധ്യമാകുക എന്നാണ് ഈ വേദഭാഗം നമ്മോടു പറയുന്നത്.

ശരീരം/ജഡം മോശവും ആത്മാവ് നല്ലത് എന്ന ആശയത്തിൽ നിന്നുളവായതാണ് അസറ്റിസിസം. എന്നാൽ ശരീരം നല്ലതാണ്, എന്നാൽ അതിനു നിയന്ത്രണം ആവശ്യമാണ് എന്നതാണ് ആത്മനിയന്ത്രണത്തിനു പിന്നിലെ തത്വം. നമ്മുടെ ശരീരം ദൈവത്തിന്റെ ആലയമാണ്, അതു കൊണ്ട് നാം ശരീരത്തെ നന്നായി സൂക്ഷിക്കുകയും അതിനെകൊണ്ട് ദൈവത്തിനു മഹത്വം വരുത്തുകയും വേണം എന്ന് (1 Cor. 6:19-20). ബൈബിൾ പറയുന്നു. അതിനുവേണ്ടി നാം തിന്നുകയും കുടിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിൽ നിയന്ത്രണം വെക്കുന്നു. അധാർമ്മികതയിൽ നിന്നു നമ്മേത്തന്നെ സൂക്ഷിക്കുന്നു. മദ്യപാനം മയക്കുമരുന്ന് എന്നിവയിൽ നിന്ന് നാം ഒഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

അസറ്റിസിസവും ആത്മനിയന്ത്രണവും തമ്മിലുള്ള ചില വ്യത്യാസങ്ങൾ ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

1. അസറ്റിസിസം നമ്മുടെ ശരീരത്തെ, ഗാന്ധി ചെയ്തതുപോലെ, നമ്മുടെ ഇഛ കൊണ്ട് നിയന്ത്രിക്കുന്നതാണ്. എന്നാൽ ആത്മ-നിയന്ത്രണം, നമ്മുടെ മുഴുവൻ ജീവിതവും ക്രിസ്തുവിനു വിധേയപ്പെടുത്തി കൊടുക്കുന്നതാണ്. Ascetic will power അഥവാ സന്യാസഇച്ഛാശക്തിയിൽ, തന്റെ ശരീരത്തെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിർത്തുന്നു. തന്റെ ലക്ഷ്യം തന്റെ ശരീരത്തെ തന്റെ ഇച്ഛകൊണ്ട്, മനസ്സുകൊണ്ട് നിയന്ത്രിക്കുക എന്നതാണ്. എന്നാൽ ക്രിസ്തീയ ആത്മ-ത്യാഗത്തിന് ഉന്നതമായ ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ട്. അത് തന്റെ മുഴുവൻ ജീവിതവും ക്രിസ്തുവിന്റെ ഹിതത്തിനു വിധേയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ക്രിസ്തുവിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തുക എന്നതാണ്. അത് തന്റെ ജീവിതത്തെ സ്വന്ത നിയന്ത്രണത്തിൽ നിർത്തുന്നത് ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്, ക്രിസ്തുവിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിനു മനസ്സോടെ അനുവദിക്കുന്നതാണ്. ആദ്യത്തേതിന്റെ മഹത്വം തനിക്കു തന്നെ ആയിരിക്കുമ്പോൾ രണ്ടാമത്തേതിന്റെ മഹത്വം ക്രിസ്തുവിനു ആകും എന്നതാണ്. തിന്നാലും കുടിച്ചാലും എന്തു ചെയ്താലും ദൈവത്തിന്റെ മഹത്വത്തിനായി നിങ്ങൾ ചെയ്യുക.

2. അസ്റ്റിസിസം ഭൗതിക വസ്തുക്കളെ തിന്മയായി, മോശമായി എണ്ണുന്നു. ആത്മനിയന്ത്രണം വസ്തുക്കളെ ശരിയായ നിലയിൽ ഉപയോഗിക്കയും അതിൽ സന്തോഷിക്കയും ചെയ്യുന്നു. ചില വേദഭാഗങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക:

a) 1 Tim. 6:17 “17 ഈ ലോകത്തിലെ ധനവാന്മാരോടു ഉന്നത ഭാവം കൂടാതെയിരിപ്പാനും നിശ്ചയമില്ലാത്ത ധനത്തിലല്ല, നമുക്കു സകലവും ധാരാളമായി അനുഭവിപ്പാൻ തരുന്ന ദൈവത്തിൽ ആശവെപ്പാനും" നാം ശ്രമിക്കുക.

b) 1 Tim. 4:4 “എന്നാൽ ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടി എല്ലാം നല്ലതു; സ്തോത്രത്തോടെ അനുഭവിക്കുന്നു എങ്കിൽ ഒന്നും വർജ്ജിക്കേണ്ടതല്ല”

3. ക്രിസ്തുവിന്റെ കർത്തൃത്വത്തിൻ കീഴിൽ ശരിയായ നിലയിൽ ജീവിതം ആസ്വദിക്കുക, അതു ഭക്ഷണമായാലും, പ്രകൃതി സൗന്ദര്യമായാലും, വിവാഹബന്ധത്തിൽ ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന സെക്സ് ആയാലും, അതൊക്കെ ആസ്വദിക്കുന്നതിൽ യാതൊരു ഭക്തികേടുമില്ല.

4. അസറ്റിസിസം- സന്തോഷവും വിനോദങ്ങളും തെറ്റായി കാണുന്നു; എന്നാൽ ആത്മനിയന്ത്രണം ദൈവത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നതിനും സന്തോഷത്തിന്റെ പരിപൂർണ്ണത ആസ്വദിക്കുന്നതും അനുവദിക്കുന്നു.

6. അസറ്റിസിസം, തൊടുന്നതിലും, കുടിക്കുന്നതിലും രുചിക്കുന്നതിലും നിയന്ത്രണം വെക്കുന്നു. അത് അമർത്തപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതമാണ്. It is repressive kind of life. എന്നാൽ ആത്മനിയന്ത്രണം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള താക്കോൽ ആണ്. ഒരു disciplined athlete പലതിനും വർജ്ജനം ആചരിക്കുന്നു. നോഹ ഒരു പക്ഷെ അഹറോൻ കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല എന്നു വരാം. നോഹ നടത്തുന്ന പ്രാക്ടീസ് അഹറോനും നടത്തുന്നില്ല. പ്രശസ്ത സംഗീതജ്ഞനായ കുട്ടിയച്ചൻ സഹോദരൻ തന്റെ തൊണ്ട നന്നായി സൂക്ഷിക്കാൻ ചില ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങൾ ത്യജിക്കുന്നു. (നാം അവരെക്കാളും സ്വതന്ത്രരായതുകൊണ്ട് ഇതൊന്നും നമുക്ക് നോക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല.) അവരെ പോലെ ഒരു ആത്മനിയന്ത്രണമുള്ള ക്രിസ്ത്യാനി കർത്താവിനെ മനസ്സോടെ അനുസരിക്കയും പാപം ചെയ്യാതെ ഇരിക്കയും ചെയ്യുന്നു. അവർക്കത് കഴിപ്പാനൊ കഴിക്കാതിരിക്കാനൊ സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. എന്നാൽ അതെല്ലാം തന്റെ നന്മക്കാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കി മനസ്സോടെ അവർ ചെയ്യുന്നു.

6. അസറ്റിസിസം ജഡത്തിൽ നിന്നു ഉടലെടുക്കുകയും അതു പലപ്പോഴും പാപത്തിലേക്ക് നയിക്കയും ചെയ്യുന്നു. കൊലോസ്യയിലെ ദുരുപദേഷ്ടാക്കൾ അവരുടെ ജഡമനസ്സിൽ ചീർത്തിരിക്കുന്നു എന്ന് (Col. 2:18) ൽ പറയുന്നു. വീണ്ടും Colossians 2:23 ൽ നാം കാണുന്നത് : “23 അതു ഒക്കെയും സ്വേച്ഛാരാധനയിലും താഴ്മയിലും ശരീരത്തിന്റെ ഉപേക്ഷയിലും രസിക്കുന്നവർക്കു ജ്ഞാനത്തിന്റെ പേരു മാത്രമുള്ളതു; ജഡാഭിലാഷം അടക്കുവാനോ പ്രയോജനമുള്ളതല്ല.” (“while the rules of the false teachers may seem to promote godliness, in actuality, they are “of no value against fleshly indulgence”).

7. ലീഗലിസത്തിന്റെ മറുമരുന്നു licentiousness നിയമരാഹിത്യമല്ല. ഇവരണ്ടും ഒരമ്മപെറ്റ ഇരട്ടമക്കളാണ്. രണ്ടും operate ചെയ്യുന്നത് ജഡത്തിൽ നിന്നാണ്. ലീഗലിസ്റ്റുകളായ പരീശന്മാരെ യേശു കുറ്റപ്പെടുത്തിയത് സകല അശുദ്ധിയും കവർച്ചയും അതിക്രമവും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നവർ എന്നാണ്. മത്തായി 23:25.27-28 “25 കപടഭക്തിക്കാരായ ശാസ്ത്രിമാരും പരീശന്മാരുമായുള്ളോരേ, നിങ്ങൾക്കു ഹാ കഷ്ടം; നിങ്ങൾ കിണ്ടികിണ്ണങ്ങളുടെ പുറം വെടിപ്പാക്കുന്നു; അകത്തോ കവർച്ചയും അതിക്രമവും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 26 കുരുടനായ പരീശനെ, കിണ്ടികിണ്ണങ്ങളുടെ പുറം വെടിപ്പാക്കേണ്ടതിന്നു മുമ്പെ അവയുടെ അകം വെടിപ്പാക്കുക.27 കപടഭക്തിക്കാരായ ശാസ്ത്രിമാരും പരീശന്മാരുമായുള്ളോരേ, നിങ്ങൾക്കു ഹാ കഷ്ടം; വെള്ളതേച്ച ശവക്കല്ലറകളോടു നിങ്ങൾ ഒത്തിരിക്കുന്നു; അവ പുറമെ അഴകായി ശോഭിക്കുന്നെങ്കിലും അകമെ ചത്തവരുടെ അസ്ഥികളും സകലവിധ അശുദ്ധിയും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 28 അങ്ങനെ തന്നേ പുറമെ നിങ്ങൾ നീതിമാന്മാർ എന്നു മനുഷ്യർക്കു തോന്നുന്നു; അകമെയോ കപടഭക്തിയും അധർമ്മവും നിറഞ്ഞവരത്രേ;” മനുഷ്യനിർമ്മിത ചട്ടങ്ങളും ബാഹ്യമായ നിയന്ത്രണങ്ങളും ജഡത്തെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പര്യാപ്തമല്ല. ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ മാത്രമെ ജഡനിയന്ത്രണവും ആത്മാവിന്റെ ഫലമായ ആത്മനിയന്ത്രണവും നമ്മിൽ ഉളവാകയുള്ളു (ഗലാ 5:23). അത് പരിശുദ്ധാന്മാവിൽ നിന്ന് വരികയും അത് യഥാർത്ഥ ഭക്തിയിലേക്ക് നയിക്കയും ചെയ്യുന്നു.

8. അസറ്റിസിസം ദൈവത്തിനു നിന്നു സ്വീകാര്യത പ്രാപിപ്പാൻ വേണ്ടിയുള്ള പ്രചോദനത്തിൽ നിന്നു വരുന്നതാണ്. എന്നാൽ ആത്മനിയന്ത്രണം ദൈവം തങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന ബോദ്ധ്യത്തിൽ നിന്നു വരുന്നതാണ്. അസറ്റിക് ആയ വ്യക്തി പലപ്പോഴും തങ്ങളെ ദൈവ സ്വീകാര്യരായി തീർക്കാൻവേണ്ടിയാണ് ശരീരത്തെ ദണ്ഡിപ്പിക്കുന്നത്. തന്റെ പാപത്തിനു താൻ തന്നെ പ്രായശ്ചിത്തം വരുത്തുന്നു എന്നും തങ്ങളുടെ തീവ്രപശ്ചാത്താപം ദൈവത്തിന്റെ ആനുകൂല്യം പ്രാപിപ്പാൻ മതിയായതെന്നും അങ്ങനെയുള്ളവർ ചിന്തിക്കുന്നു. എന്നാൽ ക്രിസ്തീയ ആത്മനിയന്ത്രണം ദൈവം തന്റെ കൃപയിൽ ക്രിസ്തുവിൽ നമ്മേ അംഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നു, സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ നിന്ന് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ആത്മനിയന്ത്രണത്തിനു പിന്നിലെ ചേതോവികാരം ദൈവത്തിന്റെ ആനുകൂല്യം പിടിച്ചു പറ്റുന്നതിൽ നിന്നല്ല, മറിച്ചു ക്രിസ്തു നമ്മേ സ്നേഹിച്ചതിനാലും തനിക്കുവേണ്ടി മരിച്ചതിനാലും ദൈവത്തിനു പ്രസാദകരമായ കാര്യം നാം ചെയ്യുകയാണ്.

ഭക്തിയോടെ ജീവിക്കാൻ അസറ്റിസിസം കൊണ്ട് സാധിക്കയില്ല എങ്കിൽ പിന്നെ അതിനുള്ള മാർഗ്ഗമെന്താണ്. അതിനുള്ള മാർഗ്ഗമെന്താണ്? അത് നമ്മുടെ രണ്ടാമത്തെ പോയിന്റിലേക്കു നമ്മേ നയിക്കുന്നു. അത് ക്രിസ്തുവിനോട് താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കുക എന്നതാണ്.