"നിങ്ങൾ മരിച്ചു" എന്ന് 3:3 ൽ പറയുന്നു. വീണ്ടും 5-10 വരെ വാക്യങ്ങളിൽ പറയുന്നു: "ആകയാൽ ദുന്നടപ്പ്, അശുദ്ധി, അതിരാഗം, ദുർമ്മോഹം വിഗ്രഹാരാധനയായ അത്യാഗ്രഹം ഇങ്ങനെ ഭൂമിയിലുള്ള നിങ്ങളുടെ അവയവങ്ങളെ മരിപ്പിപ്പിൻ. ഈവക നിമിത്തം ദൈവകോപം അനുസരണം കെട്ടവരുടെമെൽ വരുന്നു. അവയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലം നിങ്ങളും മുൻപേ അവയിൽ നടന്നുപോന്നു. ഇപ്പോഴൊ നിങ്ങളുടെ കോപം, ക്രോധം, ഈർഷ്യ വായിൽ നിന്നു വരുന്ന ദൂഷണം ഇവയൊക്കെയും വിട്ടുക്കളവിൻ. അന്യോന്യം ഭോഷ്ക്കു പറയരുത്. നിങ്ങൾ പഴയമനുഷ്യനെ അവന്റെ പ്രവർത്തികളോടുകൂടെ ഉരിഞ്ഞു കളഞ്ഞു. തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചവന്റെ പ്രതിമപ്രകാരം പരിജ്ഞാനത്തിനായി പുതുക്കം പ്രാപിക്കുന്ന പുതിയ മനുഷ്യനെ ധരിച്ചിരിക്കുന്നല്ലോ."

"നിങ്ങൾ മരിച്ചു... ആകയാൽ നിങ്ങളുടെ അവയവങ്ങളെ മരിപ്പിപ്പിൻ" എന്നാണ് പൗലോസ് അതിലൂടെ പറയുന്നത്. ക്രിസ്തുവിൽ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾക്ക് അനുസരണമായി നാം പ്രവർത്തിക്കുക എന്നതാണ് അത് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. നമുക്ക് മരിക്കുവാൻ സാധിക്കും; അതേസമയം നമ്മുടെ പഴയ മനുഷ്യന്റെ ദൂഷ്യസ്വഭാവങ്ങളെ മരിപ്പിക്കാതിരിക്കാനും സാധിക്കും. അതുകൊണ്ടാണ് പലർക്കും ബന്ധങ്ങളിൽ വന്ന മാറ്റം കാണുവാൻ കഴിയാതെ പോകുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ ശക്തിയിൽ ജീവിക്കുവാൻ നാം ഇപ്പോഴും ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. എന്നാൽ പൗലോസ് പറയുന്നത്, ക്രിസ്തുവിൽ നിവൃത്തിച്ച കാര്യങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ, യാഥാർത്ഥ്യമായി തീർന്ന സത്യങ്ങൾ, നമ്മുടെ അനുഭവത്തിലും യാഥാർത്ഥ്യമായി തീരണം എന്നാണ്. പുതിയ മനുഷ്യനും പുതിയ സമൂഹത്തിനും പഴയ നിലയിലുള്ള ബന്ധമല്ല, പുതിയ നിലയിലുള്ള ബന്ധമാണ് വേണ്ടത്. ദുർന്നടപ്പും, അത്യാഗ്രഹവും ദുർമോഹവും അത്യാഗ്രഹവും ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ബന്ധമാണോ ഇപ്പോൾ നമുക്കുള്ളത്? നാം തന്നെ പരിശോധിച്ചു നോക്കുക.

"എല്ലാത്തിനും മീതെ സമ്പൂർണ്ണതയുടെ ബന്ധമായ സ്നേഹം ധരിപ്പിൻ. ക്രിസ്തുവിന്റെ സമാധാനം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ വാഴട്ടെ"

നമ്മുടെ പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ എന്ന് പറയുന്നത് മനസ്സലിവ്, ദയ താഴ്മ, സൗമ്യത, ദീർഘക്ഷമ എല്ലാറ്റിനും മീതെ സമ്പൂർണ്ണതയുടെ ബന്ധമായ സ്നേഹം എന്നിവയാണ്. 12 ഉം 14 ഉം വാക്യങ്ങൾ മാറ്റി വച്ചിട്ട് നമ്മുടെ ശക്തിയാൽ നാം നല്ല ബന്ധങ്ങൾക്കു ശ്രമിച്ചാൽ അതു പരാജയപ്പെടുക തന്നെ ചെയ്യും. എന്നാൽ പുതിയ മനുഷ്യനേയും പുതിയ സമൂഹത്തേയും ഉണ്ടാക്കിയ സുവിശേഷത്തിന്റെ ശക്തി നമുക്ക് അനുഭവമായിതീർന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, നമ്മുടെ ജോലി സ്വന്തഹിതപ്രകാരം ആരോഗ്യകരമായ ബന്ധത്തിനു ശ്രമിക്കയല്ല, മറിച്ച് സുവിശേഷത്തിന് അനുസാരമായി നമ്മേ tune ചെയ്യുകയാണ് വേണ്ടത്. വാസ്തവത്തിൽ, യാഥാർത്ഥ്യമായിതീർന്ന സത്യം അനുഭവതലത്തിൽ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുക അതാണ് നമുക്ക് ചെയ്യാനുള്ളത്. നല്ല ബന്ധങ്ങൾക്കുള്ള നിലനിൽക്കുന്ന പ്രതീക്ഷ എന്ന് പറയുന്നത് ക്രിസ്തുവിന്റെ മടങ്ങിവരവാണ്.

തെക്കേ അമേരിക്കയിലെ ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങൾക്ക് വിധേയനായ വ്യക്തി ആയിരുന്നു കറുത്തവർഗ്ഗക്കാരനായ ജോൺ പെർക്കിൻസ്. താൻ വെള്ളക്കാരുടെ ആവർത്തിച്ച് ആവർത്തിച്ചാവർത്തിച്ചുള്ള പീഡനത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനായി ചുരുണ്ടുകൂടി ജയിൽ മുറിയുടെ ഒരു മൂലയിൽ കിടക്കുമ്പോഴും അവർ ബൂട്ട് ഇട്ട കാൽകൊണ്ട് അവനെ തൊഴിക്കയും ചവിട്ടുകയും ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു സമയത്ത്, അവരിൽ ഒരുത്തൻ, തിരയില്ലാത്തൂരു തോക്ക് എടുത്ത്, തന്റെ തലയോടു ചേർത്തുപിടിച്ച് അതിന്റെ കാഞ്ചി വലിച്ചു. പിന്നീട് തടിയനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഊഴമായിരുന്നു. അയാൾ തനിക്കാവും വിധം ജോണിന്റെമേൽ പെരുമാറി. അതോടെ ജോണിന്റെ ബോധം നഷ്ടമായി. രാത്രിയോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നില വളരെ മോശമായി. താൻ ബോധത്തോടെ ഇരുന്ന സമയത്ത് മറ്റൊരു മനുഷ്യൻ മുള്ളു കമ്പി ഉപയോഗിച്ച് തന്റെ തൊണ്ടയ്ക്ക് കോർത്തു വലിച്ചു. അങ്ങനെ വളരെ കിരാതവും ഭീഭത്സവുമായ പീഢനമാണ് ജോൺ പെർക്കിൻസിനുമേൽ അന്ന് അരങ്ങേറിയത്. ഒരിക്കലും ക്ഷമിക്കുവാനൊ മറക്കുവാനൊ കഴിയാത്ത വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ഉണർത്തുന്ന പീഡനങ്ങളിലുടെയാണ് വാസ്തവത്തിൽ ജോൺ കടന്നുപോയത്. എന്നാൽ അതിനു ശേഷം സംഭവിച്ചത് ജോൺ പെർക്കിൻസ് ഇപ്രകാരം വിവരിക്കുന്നു:

ഞാൻ എന്റെ കിടക്കയിൽ കിടന്നപ്പോൾ ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് എന്റെ മേൽ പ്രവർത്തിച്ചു. എന്റെ മനോമുകുരത്തിൽ ഒരു ദൃശ്യം തെളിഞ്ഞുവന്നു. അത് കുരിശും അതിൽ ക്രൂശിതനായി കിടന്ന യേശുവിന്റേയും രൂപമായിരുന്നു. ആ ചിത്രം തന്റെ മനസ്സിലെ എല്ലാ വെറുപ്പും കോപവും എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും മായിച്ചു കളഞ്ഞു. ഞാൻ സഹിച്ചതെല്ലാം യേശു കാണുന്നു. യേശു അതു മനസ്സിലാക്കുന്നു. യേശു ഇപ്പോഴും തന്നെ കരുതുന്നു. കാരണം താൻ ഇതൊക്കെയും സഹിച്ച വ്യക്തിയാണ്. ഈ യേശു സ്വർഗ്ഗത്തിലെ ദൈവത്തിന്റെ പക്കൽനിന്ന് സുവാർത്തയുമായി വന്ന വ്യക്തിയാണ്. താൻ പ്രസംഗിച്ചതു പോലെ ജീവിച്ച വ്യക്തിയാണ്. എങ്കിലും യേശു തന്നെ പോലെ വ്യാജമായ കുറ്റാരോപണത്താൽ അറസ്റ്റുചെയ്യപ്പെട്ടു. അന്യായമായ ന്യായ വിസ്താരത്തിലൂടെ കടന്നു പോയി. ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ കയ്യേറ്റത്തിന് വിധേനായി. അവയ്ക്കെല്ലാം പുറമേ ഒരു മരക്കുരിശിൽ തറയ്ക്കപ്പെട്ടു. നിർണ്ണായകമായ ഈ മുഹൂർത്തത്തിൽ പിതാവും തന്നെ കൈവിട്ടു. ഒരു കുറ്റവാളിയെപ്പോലെ യേശു പിടഞ്ഞു മരിച്ചു. തന്റെ പീഡനം അതികഠിനമായിരുന്നു. താൻ വേദനയാൽ പിടഞ്ഞു പിടഞ്ഞു ജീവൻ വെടിയുകയായിരുന്നു.

എന്നാൽ തന്നെ പീഡിപ്പിച്ച ജനത്തെ കണ്ടിട്ട് യേശുവിനു അവരോട് തെല്ലും വെറുപ്പ് തോന്നിയില്ല. താൻ അവരെ സ്നേഹിച്ചു. താൻ അവരോട് ക്ഷമിച്ചു. താൻ അവരുടെ കുറ്റങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ മനസ്സിൽ കുറിച്ചുവെച്ചില്ല. "ഇവർ ചെയ്യുന്നതെന്തന്ന് അറിയായ്കകൊണ്ടു ഇവരോട് ക്ഷമിക്കണമേ" എന്ന് യേശു പ്രാർത്ഥിച്ചു. ശത്രുക്കൾ തന്നെ വെറുത്തു; എന്നാൽ യേശു അവരെ സ്നേഹിച്ചു. ജോൺ പെർക്കിൻസ് തന്റെ കഥ ഇപ്രകാരം തുടരുന്നു. എനിക്കാ സംഭവത്തിന്റെ ഓർമ്മയിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

യേശുവിന്റെ വെറുപ്പിനെ കിടക്കിക്കൊണ്ടുള്ള സ്നേഹം എന്നും അഗാധവും ദുർഗ്രാഹ്യവുമായ ഒരു സത്യമായി ഇരിക്കുന്നു. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അതിന്റെ വിജയം കണ്ടെത്തുവാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. എങ്കിലും അത് സത്യമാണ് എന്ന് ഞാനറിയുന്നു. അത് സത്യമാണ് എന്ന് ഞാൻ ഇപ്പോൾ മനസ്സിലാക്കുന്നു. അതിന്റെ ഒരു ചെറിയ പതിപ്പ് എന്റെ ജീവിതത്തിലും സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. മുറിവുകളും സ്റ്റിച്ചുകളുമായി ഞാൻ ബെഡ്ഡിൽ കിടന്നപ്പോൾ - എനിക്കാസത്യം ദൈവം മനസ്സിലാക്കിത്തന്നു. എന്റെ വെറുപ്പ് യേശു തന്റെ രക്തത്താൽ കഴുകി നീക്കി. അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഗ്രാമീണ മിസിസിപ്പിയിലെ വെള്ളക്കാരോടുള്ള സ്നേഹംകൊണ്ട് എന്നെ നിറച്ചു.

ഈ സ്നേഹം നമ്മേയും കീഴടക്കട്ടെ. യാതൊരു കുറ്റാരോപണവും കൂടാതെ, ഭീഭത്സമായി പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട ജോണിനു തന്നെ പീഡിപ്പിച്ചവരോട് ക്ഷമിക്കാൻ, അവരെ സ്നേഹിക്കാൻ, അവരോടു നല്ല ബന്ധം പുലർത്തുവാൻ സാധിച്ചുവെങ്കിൽ, തെറ്റ് ചെയ്ത നമ്മുടെ ഭാര്യയോട്, തെറ്റ് ചെയ്ത് ഭർത്താവിനോട്, തെറ്റി ചെയ്ത മക്കളോട്, തെറ്റുചെയ്ത മാതാപിതാക്കളോടു തെറ്റു ചെയ്ത സഭയിലെ വിശ്വാസികളോടു നമുക്ക് ക്ഷമിക്കുവാനും അവരെ തുടർന്ന് സ്നേഹിക്കാനും ഇനിയും അവരുമായി നല്ല ബന്ധത്തിൽ തുടരുവാനും നമുക്ക് കഴിയില്ലേ? തീർച്ചയായും നമുക്ക് കഴിയണം. അതല്ലെങ്കിൽ ഇവർ ചെയ്യുന്നത് എന്തെന്ന് അറിയാത്ത ഇവരോട് ക്ഷമിക്കേണമേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ച കർത്താവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരാണെന്ന് പറയാൻ നമുക്ക് എങ്ങനെ കഴിയും? 2014 അങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാനും, ക്ഷമിക്കുവാനും, നല്ല ബന്ധങ്ങൾ നിലനിർത്താനുമുള്ള ഒരു പുതിയ വർഷമായി തീരട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുകയും പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തു കൊണ്ട് ഞാൻ എൻറെ വാക്കുകൾ ചുരുക്കുന്നു ദൈവനാമം മഹത്വപ്പെടുമാറാകട്ടെ.