ഈ വേദഭാഗം വായിക്കുമ്പോൾ ഒരുപക്ഷെ പൗലോസ്, അടിമത്വത്തെ പ്രോത്സഹിപ്പിക്കുന്ന, അതിനുവേണ്ടി വാദിക്കുന്ന വ്യക്തിയാണോ എന്ന് സംശയം തോന്നിയേക്കാം. ആകയാൽ റോമാസാമ്രാജ്യത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്ന അടിമത്വത്തെ സംബന്ധിച്ച ചില കാര്യങ്ങൾ പശ്ചാത്തലമായി പറഞ്ഞ് ഈ വിഷയത്തിന്റെ exposition ലേക്കു കടക്കാമെന്ന് കരുതുന്നു.
റോമൻ സമൂഹത്തിൽ, ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയതും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നതുമായ ഒരു പ്രസ്ഥാനമാണ് അടിമത്വം എന്നത്. റോമൻ കാലഘട്ടത്തിനു മുന്നമെ ഗ്രീസിലും പുരാതന പൗരസ്ത്യ ദേശങ്ങൾ അതായത്, ഇറാക്ക്, ടർക്കി, സിറിയ, ഈജിപ്ത്, കുവറ്റ്, അർമേനിയ ഏഷ്യാമൈനർ തുടങ്ങിയ ദേശങ്ങളിലും, വളരെ മുന്നമെ തന്നെ അടിമത്വസമ്പ്രദായം നിലനിന്നിരുന്നു. ജൂഡായിസത്തിന്റേയും ഭാഗമായിരുന്നു അടിമത്വസമ്പ്രദായം. പിതാമഹന്മാരായ അബ്രാഹമിനും, യിസഹാക്കിനും യാക്കോബിനുമൊക്കെ അടിമകൾ ഉണ്ടായിരുന്നതായി ഉൽപ്പത്തി പുസ്തകം 12:16; 26:19; 30:43 എന്നീ വേദഭാഗങ്ങളിൽ നാം വായിക്കുന്നു (ഉൽപ്പത്തി 12:16; 26:19; 30:43).

അടിമത്വത്തിന്റെ വ്യാപകമായ പ്രചാരം അടിമത്വത്തിന്റെ ധാർമ്മികമായ നിലനിൽപ്പിനു യാതൊരു നീതീകരണവുമല്ല. ഒന്നോ അതിലധികമൊ ആളുകളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ നിഷേധിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെമേൽ അവകാശം സ്ഥാപിക്കുന്ന പരിപാടിയാണിത്. വ്യക്തി സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുന്ന ഏർപ്പാടാണിത്. പൗലോസിന്റെ ലേഖനങ്ങൾ പ്രത്യേകിച്ചും എഫേസ്യാലേഖനം വായിച്ചാൽ അടിമത്വത്തിനു യാതൊരു വേദശാസ്ത്ര അടിസ്ഥാനവും താൻ നൽകുന്നില്ല. മറിച്ച്, സമൂഹത്തിൽ അത് നിലനിൽക്കുന്നു എന്നും അങ്ങനെയുള്ള സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ ചുറ്റുപാടിൽ ഒരു വിശ്വാസിയായി എങ്ങനെ ജീവിക്കുവാൻ സാധിക്കും എന്ന വിഷയമാണ് പൗലോസ് ഇവിടെ അഡ്രസ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.
ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ 1/3 വരുന്ന ജനം അതായത്, ഏകദേശം 60 മില്ല്യൺ ആളുകൾ അടിമകളായിരുന്നു. ഒരു അടിമ മുതൽ അനേകം അടിമകളെ സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിരുന്ന യജമാനന്മാർ അന്നുണ്ടായിരുന്നു. ധനവാന്മാരും വലിയ ഭൂവുടമളുമായ യജമാനന്മാർക്ക് അവരുടെ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ വേല ചെയ്യാൻ നൂറുകണക്കിനു അടിമകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. മറുവശത്ത് ഒരു സ്വതന്ത്ര റോമാ-പൗരന് ഒന്നോ രണ്ടോ അടിമകൾ തന്റെ ഗാർഹികജോലികൾക്കായി ഉണ്ടായിരുന്നു.

അടിമത്വത്തെക്കുറിച്ചു കേൾക്കുമ്പോൾ ഒരുവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വരുന്ന ചിത്രം ചില നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുന്നമെ (അതായത് 17 മുതൽ 20-വരെ നൂറ്റാണ്ടുവരെ) നിലനിന്നിരുന്ന നവീന കാലഘട്ടത്തിലെ അടിമത്വമാണ്. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റോമിൽ നിലനിന്നിരുന്ന അടിമത്വസമ്പ്രദായവും നവീന കാലഘട്ടത്തിലെ അടിമത്വസമ്പ്രദായവും തമ്മിൽ വളരെ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ബൈബിൾ കാലഘട്ടത്തിലെ അടിമത്വവും നവീന കാലഘട്ടത്തിലെ അടിമത്വവും തമ്മിലുള്ള അന്തരം നാം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത് പൗലോസിന്റെ പ്രബോധനങ്ങളെ ശരിയായി മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മേ സഹായിക്കും.

ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അടിമത്വവും നവീനകാലഘട്ടത്തിലെ അടിമത്വവും തമ്മിലുള്ള ചില വ്യത്യസങ്ങൾ (5) ഞാൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ട് നാം പഠിക്കുവാൻ തെരഞ്ഞെടുത്ത വേദഭാഗത്തിലേക്ക് വിശദീകരണത്തിലേക്ക് നമുക്ക് വരാം.

1. വർഗ്ഗീയമായ ഘടകം ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അടിമത്വത്തിൽ യാതൊരു പങ്കും വഹിച്ചിരുന്നില്ല. അതായത്, ഏതെങ്കിലും ഒരു വർഗ്ഗത്തിലോ ജാതിയിലൊ പെട്ട ആളുകളെ പിടിച്ച് അടിമയാക്കുകയല്ല അന്നു ചെയ്തിരുന്നത്. റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിലെ അടിമകൾ ഏറിയപങ്കും മെഡിറ്ററേനിയൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നും യുദ്ധത്തിൽ പിടിക്കപ്പെട്ട എല്ലാ ജനവിഭാഗങ്ങളിലും പെട്ട യുദ്ധത്തടവുകാരായിരുന്നു. റോമൻ ജനറൽ ആയിരുന്ന പോമ്പെ ബി സി ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ യെരുശലേം കീഴടക്കിയപ്പോൾ അനേകം യെഹൂദന്മാരെ പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി റോമിൽ അടിമകൾ ആക്കിയിരുന്നു. അതുകൂടാതെ, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട കുട്ടികളും, കടം വീട്ടുവാൻ തങ്ങളെ തന്നെ വിറ്റു കളഞ്ഞവരും അടിമകളാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാൽ (17-ാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ- 20-ാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ) നവീനകാലഘട്ടങ്ങളിൽ അമേരിക്കയിൽ നിലനിന്നിരുന്ന അടിമകളിൽ അധികവും ആഫ്രിക്കയിൽ നിന്നും പിടിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന കറുത്തവർഗ്ഗക്കാർ ആയിരുന്നു.

2. റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിലെ അനേകം അടിമകൾക്കും തങ്ങളുടെ ജീവകാലത്ത്, അടിമത്വത്തിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം നേടുവാനുള്ള പ്രതീക്ഷ നിലനിന്നിരുന്നു. അതായത്, ഒരു വലിയകൂട്ടം അടിമകൾക്കും അവരുടെ മുപ്പതാമത്തെ വയസ്സിൽ മോചനം ലഭിച്ചിരുന്നു. അതുകൂടാതെ, അടിമകൾക്ക് തങ്ങളുടെ കഠിനവേലയുടെ ഒരു കൂലിയായി ഒരു തുക lumpsum ആയി അവർക്ക് നൽകപ്പെട്ടിരുന്നു. ഈ തുക പലപ്പോഴും അവർ തങ്ങളുടെ മോചനത്തിനായിട്ടാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. എന്നാൽ നവീന അടിമത്വത്തിൻ കീഴിൽ അടിമക്ക് മോചനത്തിന്റെ യാതൊരു പ്രതീക്ഷക്കും വകയില്ലായിരുന്നു.

3. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അനേകം അടിമകളും പല പ്രത്യേക പദവിയിലും ഉത്തരവാദിത്വസ്ഥാനങ്ങളിലും ജോലി നോക്കിയിരുന്നു. പല അടിമകൾക്കും കാർഷികവേലയിലും ഉത്പാദനമേഖലയിലും, ഗാർഹിക വേലയിലും അനേകം വർഷങ്ങൾ ചെലവിടേണ്ടിവന്നപ്പോൾ മറ്റു പല അടിമകൾക്കും ഡോക്ട്ടേർസ്, ടീച്ചേഴ്സ്, അക്കൗണ്ടന്റ്സ്, ഓവർസിയേഴ്സ്, സെക്രട്ടറീസ്, ഷിപ് ക്യാപ്റ്റന്മാർ എന്നീ നിലകളിൽ ജോലി ചെയ്യുവാൻ സാധിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ അതിനും വിരുദ്ധമായി, ആഫ്രിക്കൻ അടിമകൾക്ക് ഉത്തരവാദപ്പെട്ട സ്ഥാനത്തൊ പദവിയിലൊ ഉള്ള ജോലികൾ ഒന്നും തന്നെ നൽകിയിരുന്നില്ല.

4. പുരാതന അടിമത്വത്തിൻ കീഴിൽ പല അടിമകൾക്കും വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും, സ്കിൽഡ് ജോലികൾക്കും പരിശീലനം നൽകപ്പെട്ടിരുന്നു. റോമാസാമ്രാജ്യത്തിലെ അടിമകൾക്ക് അതിനുള്ള അവസരവും അതുവഴി അവരുടെ യജമാനന്മാർക്ക് ചില നേട്ടങ്ങളും ലഭിച്ചിരുന്നു. നവീനയുഗ അടിമകൾക്ക് അങ്ങനെയൊരു വിദ്യാഭ്യാസത്തിനൊ പരിശീലനത്തിനൊ അവസരം നൽകപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.

5. പുരാതന അടിമത്വത്തിൻ കീഴിൽ മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ട അടിമകൾ റോമൻ പൗരന്മാരാകുകയും, തങ്ങളുടെ പഴയ യജമാനന്മാരുമായി ബന്ധം പുലർത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു. സ്വതന്ത്രരാക്കപ്പെട്ട പലരും തങ്ങളുടെ പഴയ യജമാനന്മാരുമായി ബന്ധം പുലർത്തുകയും അവരെ തങ്ങളുടെ രക്ഷാധികാരിയായി സ്വീകരിക്കുകയും കൂടുതൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെയുള്ള ജീവിതത്തിനു അതു സഹായകരമായി തീരുകയും ചെയ്തിരുന്നു. എന്നാൽ അങ്ങനെയൊരു സാദ്ധ്യത നവീനകാലഘട്ടത്തിലെ അടിമകൾക്ക് ലഭിച്ചിരുന്നില്ല.

ഇതുപോലെയുള്ള പ്രാമാണികമായ അനവധി വ്യത്യാസങ്ങൾ റോമൻ അടിമത്വവും നവീനകാല അടിമത്വവും തമ്മിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു, എന്നിരുന്നാലും അടിമത്വത്തെ ധാർമ്മികമായി നീതീകരിക്കത്തക്ക ഒരു സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥിതിയായി കാണുവാൻ കഴിയുകയില്ല.

ഇന്ന് അനേകം രാജ്യങ്ങൾ അടിമത്വം നിർത്തലാക്കി. അമേരിക്ക, ബ്രിട്ടൻ, ഫ്രാൻസ് Scotland, Denmark, Holland, Ecuador, Colombia, Venezuela, Sweden, Russia, Saudi Arabia and Gulf countries, എന്നിവ അടിമത്വം നിർത്തലാക്കിയ രാജ്യങ്ങളിൽ പ്രമുഖരാണ്. എന്നിരുന്നാലും ഇന്ന് ലോകത്തിൽ ഏകദേശം 27 ലക്ഷം ആളുകൾ അടിമത്വത്തിൻ കീഴിൽ കഴിയുന്നു എന്ന് കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

ഇന്ന് അടിമത്വം നിലനിൽക്കുന്ന രാജ്യങ്ങൾ എന്നു പറയുന്നത്, North Korean population ന്റെ 4.4%. Uzbekisthan 4% Combodia 1.6% അതു കൂടാതെ India, China, Pakistan, Bangladesh എന്നിവിടങ്ങളിലും അടിമത്വം ചെറിയ തോതിൽ നിലനിൽക്കുന്നു.

ഈയൊരു പശ്ചാത്തല അറിവ് ഈ വേദഭാഗത്തിന്റെ പഠനത്തിനു സഹായകരമാകും എന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇത്രയും സമയം ഞാൻ അതിനുവേണ്ടി ചെലവഴിച്ചത്.

കുടുംബ സംബന്ധിയായ ബന്ധങ്ങളിൽ മൂന്നാമതായിട്ടാണ് പൗലോസ് യജമാനനൻ-ദാസൻ എന്ന ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചു പരാമർശിക്കുന്നത്. ഭാര്യാ-ഭർത്താക്കന്മാർ, മക്കൾ, ദാസന്മാർ എന്നിവരടങ്ങുന്നതായിരുന്നു അന്നത്തെ കുടുംബം. അതിൽ ആദ്യത്തെ രണ്ടു ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ച് നാം മുന്നമെ ചിന്തിക്കുകയുണ്ടായി.

എഫെ 5:21-33 വരെ വാക്യങ്ങളിൽ ഭാര്യാ-ഭർത്താക്കന്മാർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചും, അവരുടെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളെകുറിച്ചു പറയുന്നതിൽ നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്ഥമായ നിലയിലാണ് ദാസനും യജമാനനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് പൗലോസ് പറയുന്നത്. ഭാര്യാ-ഭർത്താക്കന്മാർ തമ്മിൽ ഉള്ള ബന്ധത്തിനു വേദശാസ്ത്രപരമായ അടിസ്ഥാനമുള്ളപ്പോൾ അടിമത്വത്തിനു വേദശാസ്ത്രപരമായ യാതൊരു അടിസ്ഥാനവും പൗലോസ് നൽകുന്നില്ല.

അന്നത്തെ ലോകത്തിന്റെ, സാമൂഹികവും സാമ്പത്തീകവുമായ ഘടനയുടെ ഭാഗമായിരുന്ന അടിമത്വത്തെ സംബന്ധിച്ച ഒരു പുതിയ കാഴ്ചപ്പാട് മുന്നോട്ടു വെക്കുകയാണ് പൗലോസ് ഇവിടെ ചെയ്യുന്നത്. അടിമത്വത്തെ സംബന്ധിച്ച ഒരു പുതിയ കാഴ്ചപ്പാട് നൽകുകയാണ്. യജമാനന്മാരുടെ ദുഷ്ടതയും അനേകം കുറവുകളും അടിമത്വത്തിനു ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും, അന്നത്തെ റോമൻ രാഷ്ട്രീയ ഘടനയെ തകിടം മറിക്കാനൊ, അടിമത്വത്തിനെതിരെ പോരാടാനൊ, വിപ്ലവം സൃഷ്ടിക്കാനൊ പൗലോസ് തുനിയുന്നില്ല. മറിച്ച്, അനേകം വേദശാസ്ത്രികളും പറയുന്നതുപോലെ, മനുഷ്യന്റെ അന്തസത്തക്കും, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മൂല്യത്തിനും അടിസ്ഥാനം ഇട്ടുകൊണ്ട്, ചില നിർദ്ദേശങ്ങൾ മുന്നോട്ടുവെക്കുകയാണ് പൗലോസ് ചെയ്യുന്നത്. അങ്ങനെയുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങളിൽ പ്രധാന സ്ഥാനത്തുള്ള ഒരു വേദഭാവമാണ് 1 കൊരി 7:21. ഈ വേദഭാഗം നമുക്കൊന്നു വായിക്കാം: “നീ ദാസനായി വിളിക്കപ്പെട്ടുവൊ? വ്യസനിക്കരുത്. സ്വതന്ത്രൻ ആകുവാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ അതിൽ തന്നെ ഇരുന്നുകൊൾക.” [Servant (being) were you called not to you let it be a care; but if also you are able free to become rather take advantage of (it). (Greek-chresai) “Were you called while a slave? [a]Do not worry about it; but if you are able also to become free, rather [b]do that.” (NASB). “21 Were you a bondservant[a] when called? Do not be concerned about it. (But if you can gain your freedom, avail yourself of the opportunity.)] (ESV) ഇത് വ്യാഖ്യാനിക്കുവാൻ വളരെ പ്രയാസമുള്ള ഒരു വേദാഭാഗമായിട്ട് ഇരിക്കുന്നു. മലയാളത്തിലും ഇംഗ്ലീഷിലും ഇതിനു വ്യത്യസ്ഥങ്ങളായ പരിഭാഷയാണ് നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. അടിമത്വത്തിൽ തന്നെ ഇരുന്നുകൊള്ളുക എന്ന് സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ പറയുമ്പോൾ സ്വതന്ത്രനാകാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ സ്വതന്ത്രനായി കൊള്ളുക എന്നു POC bible ൾ പറയുന്നു. അതിൽ എനിക്കു സ്വീകാര്യമായ പരിഭാഷ സത്യവേദപുസ്തകത്തിലെ “അതിൽ തന്നെ ഇരുന്നുകൊള്ളുക” എന്നതാണ്. ഇംഗ്ലിഷിലും ഇതു രണ്ടു നിലകളിലാണ് പരിഭാഷ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. John Piper അതിനെ rephrase ചെയ്തിരിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്. Were you called as a slave? Don’t let that be a care to you; but, even if you can become a freedman, rather make use of (your present position). നീ ദാസനായി വിളിക്കപ്പെട്ടുവൊ? വ്യസനിക്കരുത്. നിനക്ക് സ്വതന്ത്രനാകാൻ കഴിയുമെങ്കിലും, നിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിൽ തുടർന്നുകൊള്ളുക. നിങ്ങളും ഇങ്ങനെ തന്നെ അതെടുക്കണം എന്ന് ഞാൻ നിർബന്ധം പിടിക്കുന്നില്ല. ഞാൻ സ്വീകരീച്ച നിലപാട് അല്പമായി വിശദീകരിച്ച് മുന്നോട്ടു പോകുവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്.

ഇവിടെ പറയുന്നതെന്തെന്നാൽ നീ ഒരു അടിമയായിരുന്നപ്പോഴാണ് ക്രിസ്ത്യാനിയായി തീർന്നത് എങ്കിൽ അടിമത്വത്തിലും ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയായി തുടരുവാൻ വ്യസനിക്കരുത്. ‘വ്യസനിക്കരുത്’ എന്നതാണ് ഇവിടുത്തെ മുഖ്യക്രീയാപദം. സ്വതന്തനാകുവാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ സ്വതന്ത്രനായി കൊള്ളുക എന്നു പറഞ്ഞാൽ അവിടെ പറഞ്ഞുവരുന്ന വാദഗതിക്ക് യോജിക്കാത്ത/നിരക്കാത്ത ഒരു വ്യാഖ്യാനമായിരിക്കും. അതിനു തോട്ടുമുന്നിലെ, അതായത്, 1 കൊരി 7:19-20 വാക്യങ്ങളിലെ വാദഗതി നോക്കുക: “പരിച്ഛേദന ഒന്നുമില്ല, അഗ്രചർമ്മവും ഒന്നുമില്ല, ദൈവകല്പന പ്രമാണിക്കുന്നതത്രേ കാര്യം. ഓരോരുത്തൻ വിളിക്കപ്പെട്ട സ്ഥിതിയിൽതന്നേ വസിച്ചുകൊള്ളട്ടെ." അഗ്രചർമ്മിയായി വിളിക്കപ്പെട്ടാൽ പരിച്ഛേദന ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമില്ല. പരിഛേദന ചെയ്തവൻ വിളിക്കപ്പെട്ടാൽ പരിഛേദനയുടെ അടയാളം നീക്കിക്കളയേണ്ടതില്ല. അഗ്രചർമ്മവുമല്ല, പരിച്ഛേദനയുമല്ല കാര്യം. ദൈവകൽപ്പന പ്രമാണിക്കുന്നതാണ് കാര്യം. ഭാര്യ-ഭർത്താക്കന്മാരിൽ ഒരാൾ വിശ്വാസിയായി, മറ്റൊരാൾ അവിശ്വാസിയായി തുടരുന്നു എന്നു കരുതുക. ആ ബന്ധത്തിൽ വളരെ പ്രശ്നങ്ങൾ/വേദനകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടി, വിവാഹമോചനം നടത്താൻ പൗലോസ് പറയുന്നില്ല. പിന്നെ അവിശ്വാസി അതിനു തുനിഞ്ഞാൽ അവർ വേർപിരിയട്ടെ എന്ന സ്വാതന്ത്ര്യവും താൻ അനുവദിക്കുന്നു. അതായത്, ദാസനു സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചാൽ അവനതു സ്വീകരിക്കാം. അതിൽ പൗലോസ് തടസ്സം വെക്കുന്നില്ല.

ഇവിടെ ദൈവത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണമെന്തെന്നാൽ ഒരു വ്യക്തി വിളിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ താനായിരിക്കുന്ന ബന്ധത്തിലൊ സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടിലൊ പരാധികുടാതെ ഇരുന്നുകൊള്ളുക എന്നതാണ്. അപ്പൊസ്ഥലൻ ഇവിടെ പറയുന്നതെന്തെന്നാൽ നിന്റെ ദാസത്വം നിനക്ക് വേദനക്ക് കാരണമായി തീരാം. എങ്കിലും നീ വ്യസനിക്കരുത്. ഒരു അടിമയുടെ സ്ഥാനം, നിന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റേതൊരു സ്ഥാനത്തേയുംപോലെ, ദൈവത്തിന്റെ മഹത്വത്തിനായി നിനക്കു വിനിയോഗിക്കുവാൻ സാധിക്കും. അതായത്, ഏതു സ്റ്റാറ്റസിലും, പദവിയിലും, ക്രിസ്ത്യാനിറ്റി പ്രായോഗികമാണ് എന്ന അർത്ഥത്തിലാണ് താനിതു പറയുന്നത്.

ഫിലേമോന്റെ ലേഖനത്തിൽ ഫിലേമോൻ ഒരു യജമാനനും ഒനേസിമോസ് ഒരു അടിമയുമാണ്. എന്നാൽ പൗലോസ് യജമാനനായ ഫിലേമോനോടു പറയുന്നത് നോക്കുക : അവൻ ഇനി ദാസനല്ല, ദാസനുമീതെ പ്രിയ സഹോദരൻ തന്നെ” “to receive Onesimus back no longer as a slave, but better than a slave, as a dear brother (philemon 16). ഫിലേമോനും ഒനേസിമോസും ഇപ്പോൾ യജമാനനും അടിമയുമല്ല, മറിച്ച്, ക്രിസ്തുവിൽ സഹോദരങ്ങളാണ്. ഇതിനേക്കാൾ വലിയ മോചനം ഏവിടെയാണ് ലഭിക്കുക? ഒരുവൻ സ്വതന്ത്രനാണെങ്കിലും ആ വ്യക്തിയോടുള്ള മനോഭാവം അടിമത്വത്തിന്റെ മനോഭാവമാണെങ്കിൽ അതുകൊണ്ട് എന്താണ് മെച്ചം? ഇതാണ് ക്രിസ്തീയമായ കാഴ്ചപ്പാട്. ഇത് ഒരിക്കലും നിയമത്തിനു പ്രധാനം ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത കാഴ്ചപ്പാടാണ്, മനോഭാവമാണ്.

ഇനി നമുക്ക് നമ്മുടെ വേദഭാഗത്തിന്റെ ഘടന ഒന്നു പരിശോധിക്കാം:

"5.ദാസന്മാരെ, ജഡപ്രകാരം യജമാനന്മാരായവരെ ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ തന്നേ ഹൃദയത്തിന്റെ ഏകാഗ്രതയിൽ ഭയത്തോടും വിറയലോടും കൂടെ അനുസരിപ്പിൻ. 6 മനുഷ്യരെ പ്രസാധിപ്പിക്കുന്നവരെപ്പോലെ ദൃഷ്ടിസേവയാൽ അല്ല, ക്രിസ്തുവിന്റെ ദാസന്മാരെപ്പോലെ ദൈവേഷ്ടം മനസ്സോടെ ചെയ്തും 7 മനുഷ്യരെയല്ല കർത്താവിനെ തന്നേ പ്രീതിയോടെ സേവിച്ചുംകൊണ്ടു അനുസരിപ്പിൻ. 8 ദാസനൊ സ്വതന്ത്രനോ ഓരോരുത്തൻ ചെയ്യുന്ന നന്മെക്കു കർത്താവിൽ നിന്നു പ്രതിഫലം പ്രാപിക്കും എന്നു നിങ്ങൾ അറിയുന്നുവല്ലോ. 9 യജമാനന്മാരെ, അവരുടെയും നിങ്ങളുടെയും യജമാനൻ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ഉണ്ടെന്നും അവന്റെ പക്കൽ മുഖപക്ഷം ഇല്ലെന്നും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അങ്ങനെ തന്നേ അവരോടു പെരുമാറുകയും ഭീഷണി വാക്ക് ഒഴിവാക്കയും ചെയ്വിൻ."

അഞ്ചാം വാക്യത്തിലെ മുഖ്യക്രീയാപദം ‘അനുസരിപ്പിൻ’ എന്നതാണ്. എങ്ങനെ അനുസരിക്കണം എന്നാണ് 6-7 വാക്യങ്ങളിൽ പറയുന്നത്. 9-ാം വാക്യം യജമാനന്മാർക്കുള്ള കൽപ്പനയാണ്. 8-ാം വാക്യം ഇരുവർക്കും ഉള്ള പ്രതിഫലത്തെ Komisetai (he will recive back) കുറിച്ച് പറയുന്നു.

ഇതിലെ മുഖ്യആശയം സംഗ്രഹിച്ചു പറഞ്ഞാൽ : ദാസന്മാരെ കർത്താവിനെന്നപോലെ തങ്ങളുടെ യജമാനന്മാരെ അനുസരിപ്പിൻ. അതേ മനോഭാവത്തോടെ യജമാനന്മാർ ദാസന്മാരോടു പെരുമാറുവിൻ, കാരണം ഇരുവർക്കും ദൈവത്തിന്റെ പക്കൽ പ്രതിഫലമുണ്ട്.
റോമൻ കാലഘട്ടത്തിലെ അടിമകളിൽ പലരും മടിയന്മാരും, തങ്ങളുടെ അവസ്ഥയിൽ അമർഷമുള്ളവരും തങ്ങൾക്ക് യജമാനന്റെ മുന്നിൽ ഒരു നല്ല ഇംപ്രഷൻ ഉളവാക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയ്യുകയും അല്ലാത്ത അവസരങ്ങളിൽ അലസത കാണിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നവരാണ്. അങ്ങനെ മടിയന്മാരായവർക്ക് ഒരു വെല്ലുവിളി എന്നവണ്ണമാണ് പൗലോസ് ഈ പ്രബോധനം ഇവിടെ നൽകുന്നത്. ഇതിന്റെ direct application അടിമകൾക്കും യജമാനന്മാർക്കുമാണ്. എന്നാൽ ഇന്ന് അനേക രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും അടിമത്വം നീങ്ങിപ്പോയതിനാൽ അനേകം വേദശാസ്ത്രികളും പ്രാസംഗികരും ഈ വേദഭാഗത്തിന്റെ പ്രായോഗികതയായി employee-employer relationships, തൊഴിലാളി മുതലാളി ബന്ധത്തെ കാണുന്നു. എന്നാൽ അടിമത്വത്തെപോലെ ബുദ്ധിമുട്ടേറിയ ജയിലുകളിൽ കഴിയുന്നവർക്കും, പോലീസുകാർക്കും, പട്ടാളക്കാർക്കുമൊക്കെ ബാധകമാകുന്ന കാര്യമാണ് പൗലോസ് ഇവിടെ നൽകുന്നത്.

ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ, അധികാരത്തിൻ കീഴെ ഉള്ളവർക്കും അധികാരത്തിൻ മേലെ ഉള്ളവർക്കും ഉള്ള പ്രായോഗികതയാണ് ഞാൻ പ്രധാനമായും ഈ വേദഭാഗത്ത് നിന്നും നിങ്ങളുമായി പങ്കുവെക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ഇവിടെ പൗലോസിന്റെ പ്രബോധനങ്ങൾ ജോലിയോടുള്ള മനോഭാവം, ജോലിയുടെ രീതി, അതിനുള്ള പ്രചോദനം എന്നിവ സംബന്ധിച്ചാണ്. (ജോലിയോടുള്ള മനോഭാവം, ജോലിയുടെ രീതി, അതിനുള്ള പ്രതിഫലം എന്നിവയെ സംബന്ധിച്ചാണ്.)