"3 വിശ്വസിച്ചവരായ നാമല്ലോ സ്വസ്ഥതയിൽ പ്രവേശിക്കുന്നത്; ലോകസ്ഥാപനത്തിങ്കൽ പ്രവൃത്തികൾ തീർന്നുപോയശേഷവും: “അവർ എന്റെ സ്വസ്ഥതയിൽ പ്രവേശിക്കയില്ല എന്നു ഞാൻ എന്റെ കോപത്തിൽ സത്യം ചെയ്തു” എന്നു അരുളിച്ചെയ്തിരിക്കുന്നുവല്ലോ. 4 ഏഴാം നാളിൽ ദൈവം തന്റെ സകല പ്രവൃത്തികളിൽനിന്നു നിവൃത്തനായി” എന്നു ഏഴാം നാളിനെക്കുറിച്ചു ഒരേടത്തു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 5 “എന്റെ സ്വസ്ഥതയിൽ അവർ പ്രവേശിക്കയില്ല” എന്നു ഇവിടെ പിന്നെയും അരുളിച്ചെയ്യുന്നു. 6 അതുകൊണ്ടു ചിലർ അതിൽ പ്രവേശിപ്പാൻ ഇട ശേഷിച്ചിരിക്കയാലും മുമ്പെ സദ്വർത്തമാനം കേട്ടവർ അനുസരണക്കേടുനിമിത്തം പ്രവേശിക്കാതെ പോകയാലും 7 ഇത്ര കാലത്തിന്റെ ശേഷം ദാവീദ് മുഖാന്തരം: “ഇന്നു അവന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു എങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കഠിനമാക്കരുതു” എന്നു മുമ്പെ പറഞ്ഞതുപോലെ “ഇന്നു” എന്നൊരു ദിവസം പിന്നെയും നിശ്ചയിക്കുന്നു."

1-11 വരെ വാക്യങ്ങളിൽ 11 തവണ ആവർത്തിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പദമാണ് സ്വസ്ഥത എന്നത്. അത് അതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. സ്വസ്ഥതക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഗ്രീക്ക് പദം എന്നത് 'katapausis" എന്നതാണ്. "katapausis". ഈ സ്വസ്ഥത എപ്പോൾ എവിടെവെച്ച് ആരംഭിക്കുന്നു എന്നതിനെ സംബന്ധിച്ച് കൃത്യമായി ഈ വേദഭാഗത്ത് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ആയതിനാൽ വേദപണ്ഡിതർക്കിടയിൽ ഇതിനെ സംബന്ധിച്ച് വ്യത്യസ്ഥ അഭിപ്രായങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു.

അപ്പോൾ പ്രസംഗകൻ പറയുന്ന ഈ "സ്വസ്ഥത" എന്താണ്, അത് എന്തുകൊണ്ട് സഭക്ക് ആശങ്കയുളവാക്കണം? "സ്വസ്ഥത/ വിശ്രമം" എന്നത് കനാൻ ദേശമാണോ അതോ ഇന്നത്തെ ഒരു ആത്മീയ അവസ്ഥയാണോ അതോ ഒരു ഭാവി ലക്ഷ്യസ്ഥാനമാണോ; അതായത്, സ്വർഗ്ഗമാണോ?

വേദപണ്ഡിതന്മാർ ഈ ചോദ്യത്തിന് പല ഉത്തരങ്ങളാണു നൽകുന്നത്. "സ്വസ്ഥത" എന്നത് ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ യാത്രയുടെ അവസാനത്തെ ലക്ഷ്യമാണ് അഥവാ സ്വർഗ്ഗമാണ് എന്ന് O Hofius, പി.ഇ. ഹ്യൂഗ്സ് എന്നിവർ വാദിക്കുന്നു. അതിനു പിൻബലമായി, എബ്രായലേഖനത്തിന്റെ തീർഥാടന മാതൃകയും അവസാനം വരെ സ്ഥിരോത്സാഹത്തിന് ഊന്നൽ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നത് അവർ ചുണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.

G Theissen, ഏഴാം ദിവസത്തെ ദൈവത്തിന്റെ സ്വസ്ഥതയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി ഹോഫിയസ് പറഞ്ഞതിനോട് വിയോജിക്കുന്നു. ഉല്പത്തി ഒന്നാം അദ്ധ്യായത്തിൽ, സൃഷ്ടിയുടെ ആദ്യ ആറ് ദിവസങ്ങൾക്ക് സന്ധ്യയും ഉഷസ്സും ഉള്ളതായി രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു; സന്ധ്യയായി ഉഷസ്സുമായി ഒന്നാം ദിവസം. സന്ധ്യയായി ഉഷസ്സുമായി രണ്ടാം ദിവസം. അങ്ങനെ ആറാം ദിവസംവരെ ഇത് ആവർത്തിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഏഴാം ദിവസത്തിനു സന്ധ്യയൊ ഉഷസ്സൊ ഇല്ല. അതൊരു തുറന്ന ദിവസമാണ്. It is an open day. It is an endless day. ആയതിനാൽ സ്വസ്ഥത ഒരു സ്ഥലത്തിലും ഒരു സമയത്തിലും പരിമിതപ്പെടുത്തരുതെന്നാണ് തീസൻ ചിന്തിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ദൈവത്തിന്റെ "വിശ്രമത്തെ" ഒരു വർത്തമാനകാല യാഥാർത്ഥ്യമായി കാണണം. "ഇന്ന്" എന്നതിന് ഊന്നൽ നൽകുന്ന ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, ഒരു വർത്തമാനകാല അവസരമാണെന്ന ഈ നിലപാടിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു എന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു. മാത്രവുമല്ല, സ്വസ്ഥത ഭാവിയിൽ സംഭവിക്കാനുള്ളതാണെങ്കിൽ ആ മരുഭൂമിയിൽ പട്ടുപോയവരെ ദൈവത്തിന്റെ സ്വസ്ഥതയിൽ പ്രവേശിക്കാത്തവരായി ഇപ്പോൾ എങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയുമെന്ന് അദ്ദേഹം ചോദിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ദൈവത്തിന്റെ "വിശ്രമ" ത്തിന്റെ വർത്തമാനകാല ആസ്വാദനമാണ് പ്രസംഗകന്റെ ഉത്കണ്ഠയുടെ ഒരു വശമെന്നത്.

ഇവിടുത്തെ സന്ദർമനുസരിച്ച്, കനാൻ ദേശത്ത് പ്രവേശിക്കുന്നത് സ്വസ്ഥതയിലേക്കുള്ള പ്രവേശനമായി കണക്കാക്കാം. ആത്മീകമായി പറയുകയാണെങ്കിൽ, കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിൽ വിശ്വസിച്ചപ്പോൾ ദൈവരാജ്യത്തിലേക്കു പ്രവേശിച്ചതിനെ സസ്ഥതയായി പരിഗണിക്കാം. എന്നാൽ കനാൻ ദേശത്ത് പ്രവേശിക്കുന്നതിനേക്കാൾ അധികമായ മാനം അതിനുണ്ട് എന്നാണ് 3 മുതൽ 11 വരെ വാക്യങ്ങളിൽ നമുക്കു കാണാൻ കഴിയുന്നത്.

"ലോകസ്ഥാപനത്തിങ്കൽ പ്രവൃത്തികൾ തീർന്നുപോയശേഷവും:” എന്ന phrase/വാക്യാംശം കാണിക്കുന്നത് "സ്വസ്ഥത" എന്നത് ഒരു on-going reality ആണ് എന്ന കാര്യമാണ്. on-going reality. അതുകൊണ്ട് സ്വസ്ഥത എന്നത്, ഒരു വ്യക്തി രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതോടെ ആരംഭിക്കുന്നതും അവരുടെ വർത്തമാനകാല അനുഭവവും അത് കർത്താവിന്റെ രണ്ടാം വരവോടെ പരിസമാപ്തിയിലേക്കു എത്തുന്നതുമാണ് എന്നു പറയാനാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. സ്വസ്ഥത രക്ഷിക്കപ്പെടുമ്പോൾ ആരംഭിക്കുന്നതും വർത്തമാനകാലത്ത് അനുഭവഭേദ്യമായതും ഭാവിയിൽ അതിന്റെ പരിസമാപ്തിയിലേക്ക് എത്തുന്നതുമാണ് ഈ സ്വസ്ഥത.

നാലാം വാക്യത്തിൽ ഇതുവരെ പറഞ്ഞുവന്ന സ്വസ്ഥതയെ ദൈവത്തിന്റെ സ്വസ്ഥതയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. "4 ഏഴാം നാളിൽ ദൈവം തന്റെ സകല പ്രവൃത്തികളിൽനിന്നു നിവൃത്തനായി” എന്നു ഏഴാം നാളിനെക്കുറിച്ചു ഒരേടത്തു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു." 1*

പഴയനിയമത്തിൽ മൂന്നു ഭാഗങ്ങളിൽ അതായത്, ഉൽപ്പത്തി 2:2, പുറപ്പാട് 20:11, പുറപ്പാട് 31:17 ഇതിനെക്കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഉല്പത്തി 2:2 ലേതാണ് ഏറ്റവും ആദ്യത്തേതും നേരെയുമുള്ള ഉദ്ധരണി. അവിടെ നാം വായിക്കുന്നത്: "2 താൻ ചെയ്ത പ്രവൃത്തിയൊക്കെയും ദൈവം തീർത്തശേഷം താൻ ചെയ്ത സകല പ്രവൃത്തിയിൽനിന്നും ഏഴാം ദിവസം നിവൃത്തനായി" (ഉൽപ്പത്തി 2:2). ഇവിടെ ആറ് ദിവസങ്ങൾകൊണ്ട് ദൈവം പ്രപഞ്ചത്തെയും അതിലുള്ള സകലജീവജാലങ്ങളേയും സൃഷ്ടിച്ചു എന്നു കാണുന്നു. എന്നാൽ ഏഴാം ദിവസം, തന്റെ ജോലിയൊക്കേയും പൂർത്തീകരിച്ച്, ഒരു രാജാവ് വിശ്രമിക്കാനും ഭരിക്കാനും ദേവാലയത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതുപോലെ അവൻ ലോകത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു. ദൈവം താൻ സൃഷ്ടിച്ച മനുഷ്യരെ തന്റെ പ്രതിമ എന്ന് വിളിക്കുകയും അവരെ തന്റെ ഭരണത്തിൽ പങ്കുകാരാകാനും വിശ്രമത്തിൽ പങ്കുചേരാനും ക്ഷണിക്കുന്നു.

ഏഴാം ദിവസത്തെ വിശ്രമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവത്തിന്റെ ദർശനം പുരാതന ഇസ്രായേൽ വളരെ ഗൗരവമായി കണ്ടിരുന്ന ഒരു വിഷയവും അവരുടെ ഒരു വലിയ പ്രതീക്ഷയുമാണ്. വാസ്തവത്തിൽ, പത്ത് കൽപ്പനകളിൽ ഒന്ന്, ഏഴാം ദിവസം വിശ്രമിക്കണം എന്നതാണ്. ഹെബ്രായ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ ശബാത്ത് ആചരിക്കണം എന്നതാണ്. അതായത്, ജോലി നിർത്തി വിശ്രമിക്കുക. ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുക.

യിസ്രായേലിനു ഏഴാം ദിവസത്തെ ശബാത്ത് ആചരണം കൂടാതെ ആചരിക്കുവനായി ഏഴ് ഉത്സവങ്ങളും ഉണ്ട്. ഈ ഉത്സവങ്ങൾ ഓരോന്നും പുരാതന ഇസ്രായേലിനെ അവർ ആരാണെന്നും കഥ എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതെന്നും ഓർമ്മിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ഏഴ് ഉത്സവങ്ങളാണ്. മാത്രവുമല്ല, ഓരോ ഉത്സവവും, ഭാവിയിൽ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് വർത്തമാനകാലത്ത് പരിശീലിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗമായിരുന്നു. അതായത്, യിസ്രായേൽസമൂഹമൊന്നായിച്ചേർന്ന് ദൈവത്തിന്റെ സ്വസ്ഥത പ്രായോഗികമായി അനുഭവിക്കുക. ദൈവത്തിന്റെ നല്ല സൃഷ്ടിയിൽ ദൈവത്തോടൊപ്പമുള്ള അനന്തമായ വിശ്രമ-ഭരണത്തിന്റെ സമയമായിട്ടാണ് ദൈവം അത് ക്രമീകരിച്ചിരുന്നത്. പിന്നെ വേറെയും ഉണ്ട്. ആറു വർഷത്തെ അദ്ധ്വാനത്തിനുംശേഷം ഏഴാം വർഷം മുഴുവനും വിശ്രമത്തിനായി നീക്കിവയ്ക്കുന്നു. അതിലും അത് അവസ്സാനിച്ചിരുന്നില്ല. ഏഴേഴ് 49 വർഷം നികയുന്ന മുറക്ക് അമ്പതാംവർഷം ജൂബിലി വർഷമായി ആചരിക്കണം. ജൂബിലി വർഷത്തിന്റെ പ്രത്യേകതയെന്തെന്നാൽ, എല്ലാവരുടേയും കടങ്ങൾ അന്ന് മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. അടിമകളെയെല്ലാം സ്വതന്ത്രരാക്കുന്നു. കൂടാതെ കൈമോശം വന്നുപോയ അവകാശഭൂമിയിലേക്ക് അതു നഷ്ടപ്പെട്ടവർ മടങ്ങിവരുന്നു. ഇതാണ് ഐഡിയൽ ആയ സ്വസ്ഥത എന്നത്. അങ്ങനെ തന്റെ ജനത്തിനു തന്നോടൊപ്പം സ്വസ്ഥത ആചരിക്കുവാനുള്ള അവസരങ്ങളാണ് ഈ പരിപാടികളെല്ലാംതന്നേ. എന്നാൽ ഈ വിശ്രമമൊന്നും യിസ്രായേൽ പ്രാവർത്തികമായ തലത്തിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നില്ല. കാരണം സ്വാർത്ഥത തന്നേ. ഈ കൽപ്പനകൾ ഒന്നും അവർ അതിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥത്തിൽ ആചരിച്ചിരുന്നില്ല. മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു സ്വസ്ഥതയിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പാൻ അവർ ഉത്സാഹിച്ചില്ല.

അതിനെ കുറിച്ചാണ് 8-11 വരെ വാക്യങ്ങളിൽ പറയുന്നത്: "8 യോശുവ അവർക്കു സ്വസ്ഥത വരുത്തി എങ്കിൽ മറ്റൊരു ദിവസത്തെക്കുറിച്ചു പിന്നത്തേതിൽ കല്പിക്കയില്ലായിരുന്നു; 9 ആകയാൽ ദൈവത്തിന്റെ ജനത്തിന്നു ഒരു ശബ്ബത്തനുഭവം ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു. 10 ദൈവം തന്റെ പ്രവൃത്തികളിൽനിന്നു എന്നപോലെ അവന്റെ സ്വസ്ഥതയിൽ പ്രവേശിച്ചവൻ താനും തന്റെ പ്രവൃത്തികളിൽനിന്നു നിവൃത്തനായിത്തീർന്നു. 11 അതുകൊണ്ടു ആരും അനുസരണക്കേടിന്റെ സമദൃഷ്ടാന്തത്തിന്നൊത്തവണ്ണം വീഴാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു നാം ആ സ്വസ്ഥതയിൽ പ്രവേശിപ്പാൻ ഉത്സാഹിക്ക."

അതായത്, യോശുവയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ കാലേബും 20 വയസ്സിൽ താഴെയുള്ളവരും കാനാനിൽ പ്രവേശിച്ചു. ചില വർഷങ്ങൾ അവർ ശത്രുക്കളിൽ നിന്നും സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനെക്കുറിച്ചാണ് യോശുവ 21:44 ൽ പറയുന്നത്: "44 യഹോവ അവരുടെ പിതാക്കന്മാരോടു സത്യം ചെയ്തതുപോലെ ഒക്കെയും ചുറ്റും അവർക്കു സ്വസ്ഥത നല്കി ശത്രുക്കളിൽ ഒരുത്തനും അവരുടെ മുമ്പിൽ നിന്നിട്ടില്ല; യഹോവ സകല ശത്രുക്കളെയും അവരുടെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചു." എന്നാൽ ഈ സ്വസ്ഥത നിലനിന്നില്ല, എന്തെന്നാൽ യിസ്രായേൽ ജനം ദൈവവുമായുള്ള ഉടമ്പടിവ്യവസ്ഥകൾ പാലിക്കാതെ തങ്ങൾക്കു ബോധിച്ചതുപോലെ ജീവിക്കുവാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവർക്ക് തങ്ങളുടെ ചുറ്റുമുള്ള ജാതികളുമായി യുദ്ധവും അതുപോലെ പ്രവാസവും നേരിടേണ്ടി വന്നു. അതിന്റെ അർത്ഥം അവർക്ക് പൂർണ്ണമായ സ്വസ്ഥത വന്നില്ല എന്ന കാര്യമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് അവർക്ക് സ്വസ്ഥത വരുത്തുന്ന ഒരു പുതിയ ഒരു രക്ഷാനായകനെ ആവശ്യമായി വന്നത്.

ദൈവത്തിന്റെ വീണ്ടെടുക്കപ്പെട്ട ജനത്തെ അവരുടെ അവകാശത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ യോശുവ, ക്രിസ്തുവിന്റെ ഒരു Type/shadow/നിഴൽ ആണ്. യോശുവയുടെ ഗ്രീക്ക് നാമം Iēsous (യേശു) എന്നാണ്. യോശുവ എന്നതിന്റെ ഹീബ്രു വാക്കാണ് "Yeshua". ഈ വാക്കുകൾ തന്നെയാണ് യേശുവിനും ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്.

ഈ ഉത്സവങ്ങളും ആചാരങ്ങളും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ആത്യന്തിക ജൂബിലിവർഷം കൊണ്ടുവരുന്ന ദൈവപുത്രനാണ് യേശു. യേശു ശബത്തിന്റെയും കർത്താവാണ് എന്നു പറഞ്ഞത് ഈയൊരു അർത്ഥത്തിലാണ്. എന്നാൽ യേശുവിന്റെ ഈ അവകാശവാദം തന്നെ കൊല്ലുവാൻ കാരണമായി തീർന്നു. എന്നാൽ യേശു ഒരു ശബത്ത് ദിവസം ശവക്കല്ലറയിൽ കിടന്നുവെന്നും ഒരു പുതിയ ആഴ്ചയുടെ ഒന്നാം ദിവസം അവൻ മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റുവെന്നും സുവിശേഷങ്ങൾ അവകാശപ്പെടുന്നു. യേശുവിനെ മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് തിരികെ കൊണ്ടുവന്ന ആ പുനരുത്ഥാനശക്തി ഇന്നു നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും ലഭ്യമാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് നമ്മിൽ വസിക്കുന്നുവെന്നതാണ് നാമും ആത്യന്തിക വിശ്രമത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരാണെന്നതിന്റെ Guaranty. ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധാത്മശക്തിയാൽ നിറയുന്ന വ്യക്തിക്ക് കർത്താവിന്റെ സ്വസ്ഥത ഈ വർത്തമാനകാലത്ത് അനുഭവിക്കുവാൻ സാധിക്കും. അതാണ് ഒരു പുതിയ നിയമ വിശ്വാസിക്ക് വർത്തമാന കാലത്ത് സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുവാൻ ദൈവം വെച്ചിരിക്കുന്ന മുഖാന്തിരം. ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധാത്മനിറവിൽ ജീവിക്കുക.

ഞാൻ രക്ഷിക്കപ്പെട്ട കാലത്ത്, അതായത്, 1993-94 കാലഘട്ടത്തിൽ ഞാൻ വളരെ ആർത്തിയോടെയാണ് ബൈബിൾ വായിച്ചിരുന്നത്. ഒരു ദിവസം അർത്ഥരാത്രിയിൽ ഞാൻ കിടക്കയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു 51-ാം സങ്കീർത്തനം വായിച്ചു. ഉടനെ ഞാൻ മുട്ടുകുത്തിനിന്ന് എന്റെ പാപങ്ങളെ ദൈവസന്നിധിയിൽ ഏറ്റു പറഞ്ഞു. പിന്നെ ഞാൻ കിടന്നുറങ്ങി. നേരം വെളുത്ത് എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ എനിക്ക് എന്തൊന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി. സന്തോഷം എന്നിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നതായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. എന്റെ മുഖം പ്രകാശിക്കുന്നതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. പുറത്തുനിന്നുള്ള ഒരു കാര്യത്തിനും എന്റെ ഉള്ളിലെ സന്തോഷത്തെ കെടുത്തുവാനോ ദുഃഖങ്ങൾക്ക് എന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കടക്കുവാനൊ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഞാൻ സ്വർഗ്ഗത്തിലാണൊ എന്നു പോലും സംശയിച്ചുപോയി. ഏതാണ്ട് ഒരാഴ്ചയോളം ആ അനുഭവം എന്നിൽ നിലനിന്നു. ആ ആഴ്ചയുടെ അവസ്സാനത്തോടെ അതു ക്രമേണ കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരികയും ചെയ്തത് ഞാനിപ്പോൾ ഓർക്കുന്നു. സംഭവിച്ചതെന്താണെന്നൊന്നും അന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ പിന്നിടത് ദൈവാത്മാവിന്റെ നിറവായിരുന്നു എന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.

"അദ്ധ്വാനിക്കുന്നവരും ഭാരം ചുമക്കുന്നവരും ആയുള്ളോരേ, എല്ലാവരും എന്റെ അടുക്കൽ വരുവിൻ; ഞാൻ നിങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കും" എന്ന് കർത്താവു പറഞ്ഞപ്പോൾ താൻ അർത്ഥമാക്കിയത്, തന്റെ മക്കൾ ഉത്കണ്ഠപ്പെടാതെ, ആകുലപ്പെടാതെ ആത്മാവിന്റെ ആഴമേറിയതും മധുരമുള്ളതുമായ സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുന്നവരായിരിക്കണമെന്നാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ആഗ്രഹമതല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അവനതു പറയുമായിരുന്നില്ല. സ്വസ്ഥതയുടെ മറ്റൊരുവശം ഞാനൊരു ഉദാഹരണത്തിലൂടെ വ്യക്തമാക്കാം.

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പസഫിക്കിലെ ടാന്ന ദ്വീപിൽ മിഷനറിയായ പ്രവർത്തിച്ച ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നു ജോൺ പാറ്റൺ. യേശുവിന്റെ വചനം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്, അല്ലെങ്കിൽ യേശുവിന്റെ നുകം ഏറ്റുകൊണ്ട്, നരഭോജികളായ ഈ ദ്വീപിലെ ആളുകളോടു സുവിശേഷം അറിയിക്കുവാൻ താൻ അവരുടെ ഇടയിലേക്ക് പോയി. ഒരു ദിവസം നൂറുകണക്കിനു ആളുകൾ നാടൻ തോക്കുകളും കത്തികളുമായി അദ്ദേഹത്തെ കൊല്ലുവാൻ അന്വേഷിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിനു രക്ഷപ്പെടണമെങ്കിൽ ഒരു വഞ്ചിയിൽ കയറി പുഴകടന്ന് അക്കരെ എത്തിവേണം രക്ഷപ്പെടാൻ. അവരിൽ ഒരുവൻ ദയതോന്നി, മുന്നമെ എത്തി അദ്ദേഹത്തെ ഈ വിവരം ധരിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ടു അയാൾ പറഞ്ഞു നിങ്ങൾ വേഗത്തിൽ ഈ മരത്തിൽ കയറി ഒളിച്ചുകൊള്ളുക. ഞാൻ ഈ മരത്തിനടിയിലൂടെ ആളുകളെ നയിച്ചുകൊണ്ട് പൊയ്ക്കൊള്ളാം. അവർ പോയതിനു ശേഷം നിങ്ങൾ രക്ഷപ്പെട്ടുകൊള്ളുക എന്നു പറഞ്ഞു. ഈ മനുഷ്യനെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്ന് ആ മിഷനറിക്ക് യാതൊരു ഉറപ്പുമില്ലായിരുന്നു. എങ്കിലും അയാൾ പറഞ്ഞതുപോലെ ആ മിഷനറി ആ മരത്തിൽ കയറി ചില്ലകൾക്കിടയിൽ മറഞ്ഞിരുന്നു. അൽപ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വലിയൊരുകൂട്ടം ആളുകൾ ആർത്തട്ടഹസിച്ചും ഇടക്കിടെ വെടി ഉതിർത്തും ആ മരത്തിനടിയിലുടെ കടന്നുപോയി.

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അദ്ദേഹം ആ സംഭവം തന്റെ ജീവചരിത്രത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്: ഞാൻ ആ മരത്തിൽ ചിലവഴിച്ച മണിക്കൂറുകൾ ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞുപോയ സംഭവം പോലെ മനസ്സിൽ അങ്ങനെ മായാതെ നിൽക്കുന്നു. ആ കാട്ടാളന്മാരുടെ അട്ടഹാസങ്ങളും ഇടക്കിടെ തോക്കിൽ നിന്നും വെടിയുതിർത്തും കൊണ്ടുള്ള അവരുടെ നടപ്പ് ഞാൻ ശ്വാസമടക്കി നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. യേശുവിന്റെ കരങ്ങളിൽ എന്നപോലെ ഞാൻ ആ മരച്ചില്ലകളിൽ സുരക്ഷിതനായി ഇരുന്നു. കർത്താവ് എന്നോടു ഏറ്റവും അടുത്തുരിന്നുകൊണ്ട് എന്റെ ആത്മാവിനെ ആശ്വസിപ്പിച്ച മറ്റൊരു സമയം എന്റെ ജീവിതത്തിൽ പിന്നെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. മണിക്കൂറുകൾ ആ മരത്തിൽ തനിച്ചിരുന്നു, എന്നാൽ ഞാൻ തനിച്ചായിരുന്നില്ലതാനും. എന്റെ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടിയാണെങ്കിൽ, അത്തരം ഒരു മരത്തിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് എത്ര രാത്രികൾ ചെലവഴിക്കാനും എന്റെ രക്ഷകന്റെ ആത്മീയ സാന്നിധ്യം വീണ്ടും അനുഭവിക്കാനും അവന്റെ സാന്ത്വന കൂട്ടായ്മ ആസ്വദിക്കാനും ഞാൻ ഒരിക്കലും മടിക്കയില്ല.

അങ്ങനെ ഒരു യഥാർത്ഥ സ്വസ്ഥയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുവാനാണ് എബ്രായലേഖനകാരൻ ഓരോ വിശ്വാസിയോടും ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്.

യേശു ആത്യന്തികമായ വിശ്രമം കൊണ്ടുവന്നു, എന്നാലത് ഇനിയും അതിന്റെ പരിസമാപ്തിയിലേക്ക്/ പൂർണ്ണതയിലേക്ക് എത്തിയിട്ടില്ല. നാം ഇപ്പോഴും കലഹങ്ങളുടെയും പോരാട്ടങ്ങളുടെയും ലോകത്താണ്. പക്ഷേ അതിന്റെ മദ്ധ്യേയും ദൈവാത്മ നിറവിൽ സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുവാൻ നമുക്കു കഴിയും. മാത്രവുമല്ല, അല്ലലില്ലാത്ത, കണ്ണുനീരും മുറവിളിയുമില്ലാത്ത, ദുഃഖവും മരണവുമില്ലാത്ത നിത്യമായ സ്വസ്ഥതയിലേക്ക് നാം ഒരു നാൾ കർത്താവിനോടു കൂടെ കടക്കും. ദൈവം തന്റെ സിംഹാസനത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു പുതിയലോകത്തിലേക്ക് അന്നു നാം പ്രവേശിക്കും. അവന്റെ ദാസന്മാർ അവന്റെ ചുറ്റും ഇരുന്ന് അവനോടുകൂടെ ഈ പുതിയ ലോകത്തെ ഭരിക്കും. യേശു അവരുടെ വഴികാട്ടിയും സൗഖ്യദായകനുമായി അവരെ അജ്ഞാതവും പുതിയതുമായ മേഖലകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകും. ഇതാണ് ക്രിസ്തുവിശ്വാസിയുടെ പ്രത്യാശയെന്നത്.

അപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ സന്ദേശം ഉപസംഹരിക്കുകയാണ്. ഒന്നാമതായി ഞാൻ പറഞ്ഞത്, ദൈവത്തെ വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ സ്വസ്ഥതയിൽ പ്രവേശിപ്പാൻ നാം ഉത്സാഹിക്കുക. രണ്ടാമതായി പറഞ്ഞത്, നിങ്ങളുടെ ആദ്യവിശ്വാസം അവസാനത്തോളം മുറുകെ പിടിക്കുക. മൂന്നാമതായി ഞാൻ പറഞ്ഞത്, സ്വസ്ഥത എന്നത് വർത്തമാനവും ഭാവിയും അടങ്ങുന്ന സമഗ്രമായ സ്വസ്ഥതയാണ്. ആ സ്വസ്ഥത അനുഭവപരമാക്കുവാൻ നാം ഉത്സാഹിക്കുക.

ഈ വചനങ്ങളാൽ ദൈവം നമ്മേ ഒരൊരുത്തരേയും അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനെന്റെ വാക്കുകളെ ഉപസംഹരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ നാമം മഹത്വപ്പെടുമാറാകട്ടെ!