എന്നാൽ ബൈബിൾ, മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തെ ഐക്യദാർഡ്യമുള്ള, Solidarity-യുള്ള ഒരു സമൂഹമായിട്ടാണ് കാണുന്നത്. അതായത്, ഒരു വ്യക്തി, ഒരു വലിയ കുടുംബത്തിന്റെ, കുലത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. അവിടെ ആരും ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു ദ്വീപുപോലെ നിൽക്കുന്നില്ല. ഈ ഐക്യദാർഡ്യം എന്ന ആശയം നൽകുന്നതെന്തെന്നാൽ, നാം നിയമാനുസൃതമായി ഒരു സമൂഹമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിജയവും പരാജയവും ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ വിജയവും പരാജയവുമാണ്. ഒരു വ്യക്തിയുടെ നേട്ടങ്ങളും കോട്ടങ്ങളും ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ നേട്ടങ്ങളും കോട്ടങ്ങളുമാണ്. ഈ നിലയിലുള്ള ഒരു പ്രാതിനിധ്യം എല്ലാത്തിലും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒരുവൻ ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഗുണവും ദോഷവും ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ ഗുണത്തിനും ദോഷത്തിനുമായി തീരുന്നു. ഇതിനെ തത്വശാസ്ത്രത്തിലും വേദശാസ്ത്രത്തിലും federalheadship എന്നു വിളിക്കുന്നു. അതായത്, ഒരു ഉടമ്പടി ബന്ധത്തിലൂടെ മറ്റൊരാളെയൊ സമൂഹത്തേയൊ പ്രതിനിധീകരിക്കുക.

ഒരുദാഹരണം പറഞ്ഞാൽ, ഇന്ന് മിക്കവാറും എല്ലാ തൊഴിൽ മേഖലകളിലും തൊഴിലാളി സംഘടനകളെ കാണാം. ആ സംഘടനയിലെ നേതാക്കൾ സംഘടനക്കു വേണ്ടി എടുക്കുന്ന തീരുമാനങ്ങൾ സംഘടയിലെ അംഗങ്ങൾക്കെല്ലാം ഒരുപോലെ ബാധകമായിരിക്കും. സംഘടന ഒരു സമരത്തിനു തീരുമാനമെടുത്താൽ, അതിലെ അംഗങ്ങളെല്ലാം സമരത്തിൽ പങ്കാളികളായിട്ടാണ് മാനെജ്മെന്റ് കണക്കാക്കുക. ഇനി ആ സമരം ഒരു ഒത്തുതീർപ്പിലെത്തിയാൽ, അതിലെ നിബന്ധനകളൂം ആനുകൂല്യങ്ങളും, ആ സംഘടനയിലെ മുഴുവൻ അംഗങ്ങൾക്കും ഒരുപോലെ ബാധകമായിരിക്കും. ആ സമരം നേട്ടമായാലും കോട്ടമായാലും, ആ സംഘടനയുടെ പ്രതിനിധികൾ ഒപ്പുവെക്കുന്ന ഒത്തുതീർപ്പു വ്യവസ്ഥകൾ, ആ സംഘടനയിലെ എല്ലാ വ്യക്തികളും അനുസരിച്ചേ മതിയാകയുള്ളു. അതു രാജ്യത്തിന്റെ തലത്തിലായാലും, കോടതി തലത്തിലായാലും, ആ പ്രാതിനിത്യ സഭാവം നമുക്കു കാണാം. ഒരു പ്രതിനിധി, ആരെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നുവൊ, അവർക്കെല്ലാവർക്കും താനെടുക്കുന്ന തീരുമാനത്തിന്റെ നേട്ടങ്ങളാണെങ്കിലും കൊട്ടങ്ങളാണെങ്കിലും ഒരുപോലെ ബാധകമായ് വരും. ഇന്ത്യ പാക്കിസ്ഥാനുമായി യുദ്ധത്തിനുപോയാൽ, ജനങ്ങളെല്ലാം തന്നെ അതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ അനുഭവിക്കേണ്ടതായ് വരും.

Charls Hodge എന്ന വേദശാസ്ത്രജ്ഞൻ അതിനെക്കുറിച്ചു പറയുന്നത്, ക്രിസ്തുവിന്റെ നമുക്കു വേണ്ടിയുള്ള പ്രവൃത്തി ഒരു federalhead എന്ന നിലയിലുള്ളതാണ്.

ഒരുപക്ഷെ, മറ്റൊരാൾ ചെയ്ത കുറ്റത്തിനു, അഥവാ ആദം ചെയ്ത കുറ്റത്തിനു ഞാൻ ഉത്തരവാദിയാകുക എന്നു പറയുമ്പോൾ നമുക്കത് ഒട്ടും നീതിയല്ല എന്നു തോന്നിയേക്കാം. ഞാൻ തന്നെ ഏദൻ തോട്ടത്തിൽ ആയിരുന്നെങ്കിലെ, എന്നെ അതിന്റെ കുറ്റക്കാരനാക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളു എന്നു വാദിച്ചേക്കാം.

ഇനി അടുത്തതായി, നാം അങ്ങനെ ആദത്തിനു ഒരു federalheadship ന്യായയുക്തമായി നൽകി; പക്ഷെ, ആദം ചെയ്ത തെറ്റ് ഞാനായിരുന്നെ ങ്കിൽ ചെയ്യുകയില്ലായിരുന്നു എന്നു ചിന്തിച്ചേക്കാം. ആദം തെറ്റായ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്തിയതുകൊണ്ട് ആദത്തെ ഞാൻ തെരഞ്ഞെടുത്ത തല്ലല്ലൊ എന്നും മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചേക്കാം. ഇനി ഞാൻ ആരെയെങ്കിലും എന്റെ പ്രതിനിധി ആക്കുവാൻ ഇച്ഛിച്ചാൽ, എന്റെ കാഴ്ചപ്പാടുള്ള, എന്നേക്കാൾ ഉയർന്ന കഴിവും പ്രാപ്തിയുമുള്ള, ഒരു വ്യക്തിയെ മാത്രമെ ഞാൻ തെരഞ്ഞെടുക്കയുള്ളു എന്നും നാം പറഞ്ഞേക്കാം.

എന്നാൽ പൗലോസിനു പറവാനുള്ളത്, ദൈവത്തിനല്ലാതെ ആർക്കും ഒരു റപ്രസന്റേറ്റീവിനെ നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി തെരഞ്ഞെടുക്കുവാൻ സാധിക്കയില്ല. ദൈവത്തേക്കാൾ മെച്ചമായ/ ബുദ്ധിപൂർവ്വമായ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്താൻ നിങ്ങൾക്കു കഴിയുമെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് എത്ര ഭോഷത്വമാണ്. ദൈവം വെറുതെ ആദത്തെ നമ്മുടെ പ്രതിനിധിയായി തെരഞ്ഞെടുക്കുകയായിരുന്നില്ല. ആ നിലയിൽ താൻ ആദത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയായിരുന്നു. ആദം പെർഫെക്ടായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടവനും, നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതു അതേപോലെ ചെയ്യുവാൻ തക്കവിധം രൂപകൽപ്പന ചെയ്യപ്പെട്ട വ്യക്തിയുമായിരുന്നു. നിങ്ങൾ ആദത്തിന്റെ സ്ഥാനത്തായിരുന്നു എങ്കിൽ, നിങ്ങളും അതേ സാഹചര്യത്തിൽ അതുപോലെ തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. ഞാൻ അതിനെക്കാൾ നല്ല ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്തുമായിരുന്നു എന്നു നിങ്ങൾക്ക് പറവാൻ കഴിയുകയില്ല. കാരണം, ദൈവം സൃഷ്ടിച്ച മെച്ചപ്പെട്ട പ്രതിനിധിയേക്കാൾ, നിങ്ങൾ ഒരു മെച്ചപ്പെട്ട വ്യക്തിയാണ് എന്ന് അവകാശപ്പെടുകയാണ് അതിലൂടെ ചെയ്യുന്നത്. എന്നാൽ നിങ്ങൾക്കു തെറ്റി. ദൈവം നിങ്ങൾക്കു ഒരു ശരിയായ ഫെഡറൽ ഹെഡിനെ തന്നെയാണ് ആദത്തിലൂടെ നൽകിയത്.