ദൈവം നൽകിയ ഈ വലിയ ദാനം മനുഷ്യന്റെ വലിയ സന്തോഷത്തിനു കാരണമായി എന്ന് പറയാതിരിക്കുവാൻ കഴിയുകയില്ല. മാത്രമല്ല, ആ ഇണയിൽ ആദം അങ്ങേയറ്റം സന്തുഷ്ടനാകയും ചെയ്തു. തന്റെ സന്തോഷം തുടർന്നുള്ള ആദത്തിന്റെ പ്രതികരണത്തിൽ വ്യക്തമാണ്.

ഉൽപ്പത്തി 3:23-25 “അപ്പോൾ മനുഷ്യൻ: ഇതു ഇപ്പോൾ എന്റെ അസ്ഥിയിൽ നിന്നു അസ്ഥിയും എന്റെ മാംസത്തിൽനിന്നു മാംസവും ആകുന്നു. ഇവളെ നരനിൽ നിന്നു എടുത്തിരിക്കയാൽ ഇവൾക്കു നാരി എന്നു പേരാകും എന്നു പറഞ്ഞു. അതുകൊണ്ടു പുരുഷൻ അപ്പനെയും അമ്മയെയും വിട്ടുപിരിഞ്ഞു ഭാര്യയോടു പറ്റിച്ചെരും; അവർ ഏകദേഹമായി തീരും. മനുഷ്യനും ഭാര്യയും ഇരുവരും നഗ്നരായിരുന്നു; അവർക്കു നാണം തോന്നിയില്ലതാനും.”

പുരുഷന്മാർ തന്റെ ഭാര്യയെ നന്നായി മനസ്സിലാക്കണം. തന്റെ അസ്ഥിയിൽ നിന്നുള്ള അസ്ഥിയാണവൾ. തന്റെപോലെ തന്നെ വിചാരവും, വികാരവും, തീരുമാനശേഷിയുമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയാണ് തന്റെ ഇണ. ഭാര്യയുടെ സ്വഭാവം അവൻ നന്നായി അറിയണം. അതുപോലെ ഭാര്യയും തന്റെ ഭർത്താവിനെ നന്നായി മനസ്സിലാക്കണം. പലരും ഈ നിലയിൽ തന്റെ ഇണയെ മനസ്സിലാക്കുകയൊ അറിയുകയൊ ചെയ്യാറില്ല. എന്നാൽ വിവാഹജീവിതത്തിന്റെ വിജയത്തിനു ഈയൊരു തിരിച്ചറിവ് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

23-25 വരെയുള്ള വേദഭാഗം ഒരു കവിത/പാട്ടായിട്ടാണ് ബൈബിളിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. അതായത്, അവിടെ മനുഷ്യൻ പാടുവാനും ആടുവാനും സന്തോഷിപ്പാനും ആരംഭിച്ചു. സന്തോഷത്തെ പ്രകടിപ്പിക്കുവാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും നല്ലമുഖാന്തിരമാണ് കവിത എന്നു പറയുന്നത്. എന്നാൽ ഇതൊക്കെ സിനിമയിലേക്കു മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയൊ എന്നു എനിക്കു തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. അവിടെ കാമുകനും കാമുകിയും തമ്മിൽ ആടിപ്പാടി രസിക്കുന്നത് നാം കാണാറുണ്ട്. എന്നാൽ ഇത് വാസ്തവത്തിൽ ഒരുവന്റെ വിവാഹജീവിതത്തിലാണ് യാഥാർത്ഥ്യമായി തീരേണ്ടത്. അങ്ങനെ ഭാര്യാ-ഭർത്താക്കന്മാർ സന്തോഷിക്കണം, ആനന്ദിക്കണം എന്നതാണ് ദൈവത്തിന്റെ ആഗ്രഹം. ഏതായാലും ആദം തന്റെ സന്തോഷം പങ്കുവെക്കുന്നതിപ്രകാരമാണ്: at-last! ആത്യന്തികമായി ! ഇവൾ എന്റെ അസ്ഥിയിൽ നിന്നു അസ്ഥിയും മാംസത്തിൽ നിന്നു മാംസവുമല്ലോ.

വിവാഹത്തെ എതിർക്കുന്നവർ അഥവാ വെറുക്കുന്നവർ ഈ യാഥാർത്ഥ്യം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കരുത്. ഇത് വിവാഹബന്ധത്തിന്റെ ആഴമായ ആവശ്യകതയെ കാണിക്കുന്നു എന്നു മാത്രമല്ല, വിവരിക്കുവാൻ കഴിയാത്ത ഒരു നിധി കണ്ടെത്തിയതിന്റെ പ്രതിധ്വനിയിരുന്നു ആ പ്രസ്താവനക്കു പിന്നിൽ. നിങ്ങൾക്കു ലഭിച്ച തുണയിൽ നിങ്ങൾ സന്തുഷ്ടരാണോ?

ഇനി ഈ സന്തോഷം ഭാഗീഗികമാകാതെ, പൂർണ്ണമാകണം എന്ന് ദൈവം മനുഷ്യനെ കുറിച്ചു ആഗ്രഹിച്ചു. അതുകൊണ്ടാണ് 24-നാം വാക്യത്തിൽ, “അതുകൊണ്ടു പുരുഷൻ അപ്പനേയും അമ്മയേയും വിട്ടുപിരിഞ്ഞു ഭാര്യയോടു പറ്റിച്ചേരും; അവർ ഇരുവരും ഏകദേഹമായി തീരും” എന്ന വ്യവസ്ഥ വെച്ചത് (“Therefore a man leaves his father and his mother and cleaves to his wife, and they become one flesh”).

ദൈവം മനുഷ്യന്റെ സന്തോഷത്തിൽ എത്ര ശ്രദ്ധാലുവാണ് എന്നു നോക്കുക. ആകയാൽ, ഈയൊരു ബന്ധത്തിലേക്ക് സ്വന്തം അപ്പനും അമ്മക്കും പോലും കടന്നുവരാൻ അനുവാദമില്ല. എന്നാൽ ഇന്ന് പല മാതാപിതാക്കളും മക്കളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ കൈ കടത്തുകയും അവരുടെ കുടുംബജീവിതത്തിൽ അനാവശ്യമായി ഇടപെട്ട് പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവർ ഇരുവരും തെറ്റിലേക്ക്, അപകടത്തിലേക്ക് നീങ്ങുന്നതു കണ്ടാൽ അവരെ ഗുണദോഷിക്കരുത് എന്നല്ല അതുകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. എന്നാൽ അവരെ ഗുണദോഷിച്ച്, ഗുണദോഷിച്ച്, വിവാഹമോചനത്തിലേക്ക് കാര്യങ്ങളെ കൊണ്ടു ചെന്നെത്തിക്കരുത്. അതു ദൈവവചനത്തിനു വിരുദ്ധമായ സംഗതിയാണ്. കാരണം, ദൈവം യോചിപ്പിച്ചതിനെ മനുഷ്യൻ വേർപിരിക്കരുത് എന്ന് ദൈവം കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഇനി ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വന്ത അപ്പനുമമ്മക്കും ഒരുവന്റെ വിവാഹബന്ധത്തിലേക്ക് കടന്നുവരാൻ അനുവാദമില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ മറ്റു സ്ത്രീ-പുരുഷന്മാർക്ക് അതിലേക്ക് കടന്നു വരാൻ പറ്റുമൊ? അതിനു ആർക്കും ഒരിക്കലും അനുവാദമില്ല. ഈ വിഷയത്തിൽ വിവാഹിതരാകുന്ന ദമ്പദികളാണ് ഏറെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്. ഭാര്യയും ഭർത്താവും മാത്രമുള്ള വളരെ ആഴമായ ബന്ധത്തിലേക്ക് കടന്നുവരുവാൻ മറ്റാരേയും അനുവദിക്കരുത്.

അടുത്തതായി, പുരുഷന്റെ അസ്ഥിയിൽ നിന്നും മാംസത്തിൽ നിന്നുമായി ഒരു സ്ത്രീയെ സൃഷ്ടിച്ചിട്ട്, അവളെ ദൈവം പുരുഷന്റെ മുൻപിൽകൊണ്ടുപോയി നിർത്തിയത്, അവർ ഇരുവരും പറ്റിച്ചേർന്ന് ഏകശരീരമായി തീരുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ്. അതായത്, അവരുടെ ഇടയിൽ മറ്റൊരു സ്തീക്കൊ പുരുഷനോ സ്ഥാനമില്ല. ഒരു പുരുഷനു രണ്ടു സ്ത്രീകളോടൊ, ഒരു സ്ത്രീക്കു രണ്ടു പുരുഷന്മാരോടൊ ബന്ധപ്പെടാൻ അനുവാദമില്ല. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ അവർ ഇരുവരും ഏകദേഹമായി തീരും എന്നു പറയാൻ നമുക്കു കഴിയുകയില്ല. ആകയാൽ വിവാഹം വളരെ വിശുദ്ധമായ സ്ഥാപനമാണ്. വിവാഹിതനായ പുരുഷന്റേയൊ സ്ത്രീയുടേയൊ മനസ്സിലേക്ക് അന്യപുരുഷന്റേയൊ അന്യസ്ത്രീയുടേയൊ ചിന്തപോലും കടന്നുവരുന്നത് കുടുംബമെന്ന സ്ഥാപനത്തിന്റെ വിശുദ്ധിക്കും അതിന്റെ സുസ്ഥിരതക്കും തുരങ്കം വെക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ്.