തുടർന്നു നാം കാണുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ പ്രസാദവർഷം പ്രസംഗിക്കുവാൻ അയക്കപ്പെട്ട വ്യക്തിയാണ് താൻ എന്ന കാര്യമാണ്. ഇത് ഉൽപ്പത്തി രണ്ടാം അദ്ധ്യായത്തിലെ ശാബത്തിനോടും ലേവ്യാപുസ്തകം 25-ാം അദ്ധ്യായത്തിലെ ജൂബിലി വർഷം അഥവാ യോബേൽ സംവത്സരത്തോടും നമ്മേ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഉല്പത്തിയിൽ ഏഴാം ദിവസം ദൈവത്തിന്റെ ശബ്ബാത്താണ്. ബൈബിളിൽ ഏഴ് എന്നത് വളരെ പ്രധാന്യമർഹിക്കുന്നു. ഹീബ്രുവിൽ, "ഏഴ്" എന്ന വാക്ക് നിറവ് അല്ലെങ്കിൽ പൂർണ്ണത എന്ന ആശയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നിറവ് അല്ലെങ്കിൽ പൂർണ്ണത നാമെല്ലാവരും കൊതിക്കുന്നതും എന്നാൽ പലപ്പോഴും അനുഭവിക്കാത്തതുമായ കാര്യമാണ്. ദൈവം അത് നമ്മേക്കുറിച്ച് ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിലും നാമെല്ലാവരും യാതൊരു വിശ്രമവുമില്ലാതെ അദ്ധ്വാനിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, യഥാർത്ഥ സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുന്നുമില്ല.
ആറുദിവസത്തെ ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടി പ്രവർത്തനം കൊണ്ട് അന്ധകാരവും ക്രമമില്ലായ്മയും മൂടിയിരുന്ന ഇടത്ത് ജീവിതം തഴച്ചുവളരുവാൻ അനുയോജ്യവുമായ ഒരു ക്രമീകരണം ദൈവം തന്റെ വാക്കിലൂടെ കൊണ്ടു വരുന്നു. ആറു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചു. ഈ ആറു ദിവസത്തെ നാം ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ഓരോ ദിവസത്തോടും ചേർന്ന് സന്ധ്യയായി ഉഷസ്സുമായി ഒന്നാം ദിവസം, സന്ധ്യയായി ഉഷസ്സുമായി രണ്ടാം ദിവസം എന്നിങ്ങനെ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതു കാണാം. എന്നാൽ ഏഴാം ദിവസത്തെക്കുറിച്ചു പരാമർശിക്കുമ്പോൾ മാത്രം സന്ധ്യയായി ഉഷസ്സുമായി എന്നു പറയുന്നില്ല. ഏഴാം ദിവസം അവസാനമില്ലാത്ത ഒരു ദിവസം പോലെയാണ്. ഏഴാം ദിവസം ദൈവം തന്റെ പ്രവൃത്തി പൂർത്തീകരിക്കയും വിശ്രമിക്കയും ചെയ്യുന്നു. ഏഴാം ദിവസം, ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം അവന്റെ സൃഷ്ടിയിൽ നിറയുന്നു. ദൈവത്തോടു ചേർന്ന് എന്നേക്കും ലോകത്തെ ഭരിപ്പാൻ നിയുക്തരായ മനുഷ്യർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ദൈവത്തിന്റെ എല്ലാ സൃഷ്ടികൾക്കും ഭൂമി നൽകുന്നു.

എന്നാൽ മനുഷ്യർ ഒരു അന്ധകാര ശക്തിയാൽ വഞ്ചിക്കപ്പെടുകയും അവർക്ക് നൽകപ്പെട്ട വിശ്രാമം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അവർ വിശ്രമത്തിന്റേതായ ഏദനിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെടുന്നു. മരുഭൂമി പോലയുള്ള അവിടെ അവർ അടിമകളായി നിലത്ത് അദ്ധ്യാനിച്ച് ജീവിക്കേണ്ടതായ് വന്നു. അവർ മരിച്ച് അവർ വന്ന പൊടിയിലേക്കുതന്നെ മടങ്ങുന്നത് വരെ ഈ അദ്ധ്വാനം തുടരേണം.

എന്നാൽ മനുഷ്യരാശിയെ ആ ഏഴാം ദിവസത്തെ വിശ്രമത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ ദൈവം ആഗ്രഹിച്ചു. അതിനാൽ അവൻ ആത്യന്തികമായ വിശ്രമത്തിന്റെ അനുഭവം നൽകാൻ ഇസ്രായേൽ എന്ന കുടുംബത്തെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. അവർക്ക് ആ വിശ്രമം മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവെക്കാം.

പക്ഷേ അവർ അടിച്ചമർത്തുന്ന ഈജിപ്ഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അടിമകളാക്കപ്പെടുന്നു. അവിടെ അവർ എല്ലുമുറിയെ പണിയെടുത്തെങ്കിലെ ജീവിക്കാൻ കഴിയു. അവരുടെ ജീവിതം കഠിനമായി തീർന്നപ്പോൾ ദൈവം ഈജിപ്തിനെ നേരിടുന്നു. അങ്ങനെ ഇസ്രായേല്യർ അടിമത്വത്തിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. സിനായ് പർവ്വതത്തിൽ വെച്ച് ദൈവം അവരുമായി ഉടമ്പടി വെച്ച് അവരോടു കൂടെ വസിപ്പാൻ തയ്യാറായി. അവർ മരുഭൂമിയിലൂടെ വാഗ്ദത്ത നാട്ടിലേക്ക് യാത്ര തിരിക്കുന്നു. മരുഭൂമിയിൽ വിശ്രമം എപ്പോഴും നഷ്ടപ്പെടാൻ എളുപ്പമാണ്;

ഓരോ ഏഴാം ദിവസവും അവർ അവരുടെ ജോലി നിർത്തണമെന്ന് ദൈവം അവരോട് പറയുന്നു, അതിനെ എബ്രായ ഭാഷയിൽ, ശബ്ബാത്ത് എന്ന് പറയും. അതുവഴി അവർക്ക് വിശ്രമിക്കാനും ദൈവത്തിന്റെ നല്ല ലോകം ആസ്വദിക്കാനും കഴിയും.
അപ്പോൾ ആ ആത്യന്തിക വിശ്രമം ഇതിനകം വന്നതുപോലെ ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ ജീവിക്കാൻ എടുക്കണമെന്നാണ് അത് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. എന്നാൽ അതിൽ അവസാനിക്കുന്നില്ല. ഇസ്രായേൽ ഒരു വർഷം ആഘോഷിക്കുന്ന ഏഴ് ആഘോഷങ്ങളിൽ ഒന്ന് മാത്രമാണ് ശബ്ബാത്ത്. ഇവ ഓരോന്നും ഏഴാം ദിവസത്തെ വിശ്രമം പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടാണ് ആഘോഷിക്കുന്നത്.

ഓരോ ഏഴു വർഷവും കൂടുമ്പോഴും ഇസ്രായേല്യർ തങ്ങളുടെ അടിമകളെ സ്വതന്ത്രരാക്കണം, കടങ്ങൾ ഇളവുചെയ്തുകൊടുക്കണം; ഭൂമി ഒരു വർഷം മുഴുവനും കൃഷിയിറക്കാതെ വെറുതെ ഇട്ടുകൊണ്ട് ശബ്ബാത്ത് അഥവാ സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കണം. ഇതാണ് ജൂബിലി വർഷം. ഒരുവന്റെ ഭൂമി കടം മൂലം അന്യാധീനപ്പെട്ടുപോയാൽ ആ ഭൂമി ജൂബിലി വർഷത്തിൽ അവനു തിരികെ കൊടുക്കണം. അങ്ങനെ എല്ലാക്കാര്യങ്ങളും യഥാസ്ഥാനത്താകണം.

അതുകൊണ്ട് ശബ്ബാത്തും, ഉത്സവങ്ങളും, ജൂബിലി വർഷവും എല്ലാം ഭാവി സ്വസ്ഥതയിലേക്കു വിരൽ ചൂണ്ടുകയും അതിൽ പ്രത്യാശ അർപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ യിസ്രായേൽമക്കൾ കനാൻദേശത്തു എത്തിയപ്പോൾ അവർ തങ്ങളുടെ ദൈവത്തെ മറന്നു. അങ്ങനെ അവർ വാഗ്ദത്ത ദേശത്ത് സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കാനുള്ള അവസരം നഷ്ടപ്പെടുത്തി. തന്മൂലം ഒരു അടിച്ചമർത്തൽ രാഷ്ട്രത്താൽ അവർ നാടുകടത്തപ്പെടുകയും അടിമകളാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു, വീണ്ടും ഒരു അരാജകത്വത്തിന്റെയും ക്രമക്കേടിന്റെയും ലോകത്തിലേക്ക് അവർ വീണു.

എന്നാൽ തങ്ങളുടെ പ്രവാസം ഒരു ദിവസം അവസാനിക്കുമെന്നും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും വിശ്രമത്തിന്റെയും ആത്യന്തിക ജൂബിലി സമാഗതമാകും എന്ന് ഇസ്രായേലിന്റെ പ്രവാചകന്മാർ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ തലമുറകൾ പലതു കടന്നുപോയി, അവർ അപ്പോഴും അതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.

കഥയിലെ ഈ ഇരുണ്ട ഘട്ടത്തിലാണ് യേശു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്, അവൻ യെശയ്യാപ്രവാചകന്റെ ഈ പ്രവചനത്തെ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് ആ പ്രസാദവർഷം തന്നിൽ നിവൃത്തിയായി എന്നു പറയുന്ന വേദഭാഗമാണ് പ്രാരംഭവേദഭാഗത്ത് നാം വായിച്ചത്.
അങ്ങനെ യേശു തന്റെ പൊതു ദൗത്യം ഒരു ശബ്ബത്ത് ദിവസം ആരംഭിക്കുന്നു. തുടർന്നു താൻ തന്റെ പരസ്യശുശ്രൂഷയിലേക്കു കടന്നുകൊണ്ട് സുവിശേഷമറിയിക്കാനും, ബദ്ധന്മാരെ വിടുവിക്കുവാനും കുരുടന്മാർക്കു കാഴ്ച നൽകാനും പീഡിതരെ മോചിപ്പിക്കുവാനുമുള്ള ശ്രമം തുടരുന്നു. ഇത് ആ വർഷമാണ്; ജൂബിലി വർഷം. ഇത് കർത്താവിന്റെ പ്രസാദവർഷമാണ്. അതിനാൽ ഏഴാം ദിവസത്തെ വിശ്രമം തന്നിലൂടെ വരുമെന്ന് യേശു അവകാശപ്പെട്ടു. അവൻ ശബ്ബത്തിന്റെയും കർത്താവായി പല രോഗികൾക്കും വിടുതൽ നൽകുന്നു. അന്ധകാരവും ക്രമമില്ലായ്മയും നീക്കുവാൻ അവൻ വന്നു. അതിന്റെ പ്രതിരൂപങ്ങളാണ് രോഗം, ദാരിദ്ര്യം, ബന്ധനം എന്നിവ.

അതിനായി തന്റെ ജീവിതം ഒഴിഞ്ഞുവെച്ചു എങ്കിലും യേശു കൊല്ലപ്പെടുന്നു. അതും ആഴ്ചയുടെ അവസാനദിവസം. ഏഴാം ദിവസമായ ശബ്ബത്തിൽ യേശുവിന്റെ ശരീരം കല്ലറയിൽ വിശ്രമിക്കുന്നു. ആഴ്ചയുടെ ഒന്നാം ദിവസം യേശു മരിച്ചവരിൽ നിന്നും പുനരുത്ഥാനം ചെയ്യുന്നു. അത് ഒരു പുതിയ സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭം പോലെയാണ്. അവിടെ യേശുവിന്റെ ജീവനും വെളിച്ചവും മനുഷ്യന്റെ അന്ധകാരം നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിവന്നു.

യേശുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനം ഭാവിയിലെ വിശ്രമത്തിലേക്കുള്ള പ്രത്യാശ നമുക്കു നൽകുന്നു. അവിടെ ഇതുവരെ നാം എത്തിച്ചേർന്നിട്ടില്ല. ഇപ്പോൾ വേദനയും കഷ്ടതയും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടെങ്കിലും യഥാർത്ഥ വിശ്രമത്തിന്റെ രുചി നുകർന്നുകൊണ്ട് യാത്ര തുടരുവാനുള്ള ഭാഗ്യമാണ് യേശു ഓരോ വിശ്വാസിക്കും നൽകുന്നത്. ആ വിശ്രാമത്തിനു പിന്നെ രാതിയും പകലും ഉണ്ടാവുകയില്ല. അത് അനന്തമായി നീളുന്ന വിശ്രമനാളുകളാണ്. ഈ യാത്രയിൽ പങ്കുചേരുവാൻ കർത്താവ് ഇന്ന് ഓരോരുത്തരേയും വിളിക്കുന്നു: "അദ്ധ്വാനിക്കുന്നവരും ഭാരം ചുമക്കുന്നവരുമായുള്ളോവേ നിങ്ങൾ എന്റെ അടുക്കൾ വരുവിൻ ഞാൻ നിങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാം." ആ സ്വസ്ഥത അനുഭവിക്കുന്നരെന്ന നിലയിൽ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ഈ ക്ഷണം സ്വീകരിക്കാൻ നിങ്ങളേയും ക്ഷണിക്കുന്നു.