നാലാം അദ്ധ്യായം ആരംഭിക്കുന്നത്: "ഏഹൂദ് മരിച്ചശേഷം യിസ്രായേൽമക്കൾ വീണ്ടും യഹോവെക്കു അനിഷ്ടമായുള്ളതു ചെയ്തു" എന്നു രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടാണ്. അപ്പോൾ ദൈവം യിസ്രായേലിനെ കനാന്യരാജാവായ യാബിനു വിറ്റുകളഞ്ഞു. യാബീന്റെ സേനാപതി വളരെ ദുഷ്ടനായ സിസേരയായിരുന്നു. അവനു 900 ഇരുമ്പുരഥങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂശൻ രിഷാഥയിമിനേയും എഗ്ലോനേയുംകാൾ കഠിനമായിരുന്നു ഇവരുടെ അടിച്ചമർത്തൽ. വീണ്ടും ജനം ദൈവത്തെ വിളിച്ചുകരഞ്ഞപ്പോൾ ദൈവം ഒരു പ്രവാചകിയേയാണ് ആദ്യം എഴുനേൽപ്പിച്ചത്. അവൾ യിസ്രായേലിനെ ദൈവത്തിന്റെ വചനം പഠിപ്പിക്കയും ഉപദേശിക്കയും ചെയ്തു. ജനങ്ങൾ അവളുടെ അടുക്കൽ വരികയും തങ്ങളുടെ സാമൂഹികവും നിയമപരവും ബന്ധുത്വപരവുമായ പ്രശ്നങ്ങൾക്കു പരിഹാരം നേടുകയും ചെയ്തു. അവൾ തന്റെ കായികബലത്താലല്ല, ജ്ഞാനത്താലും സ്വഭാവവൈശിഷ്ട്യത്താലും യിസ്രായേലിനു ന്യായപാലനം ചെയ്തു. അവൾ യുദ്ധത്തിലുടെയല്ലാതെ ദൈവവചനത്തിലൂടെ യിസ്രായേലിനെ ന്യായപാലനം ചെയ്തു. ഈ കാര്യത്തിൽ അവൾ "അത്ഭുതമന്ത്രിയും സമാധാനപ്രഭുവും" ആയിരുന്ന യേശുവിലേയ്ക്കു വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു.

ദെബോറ ഒരു നല്ല ഭരണാധികാരി ആയിരുന്നെങ്കിൽ ദൈവം എഴുന്നേൽപ്പിച്ച ബാരാക്ക് അവരുടെ രക്ഷകനായി യുദ്ധം നടത്തി. ബാരാക്ക് ഒരു ഭീരു ആയിരുന്നതിനാൽ, ദൈവം അവരുടെ പ്രധാന ശത്രുവായ സിസേരയെ കൊല്ലുവാൻ ഒരു യായേൽ എന്ന സ്ത്രീയെ ഉപയോഗിച്ചു. ഒത്നിയേൽ മുതൽ ശിംശോൻ വരെ ഒരു 'ഹീറോ" ആണ് ഉണ്ടായിരുന്നതെങ്കിൽ ഇവിടെ മൂന്നു പേരാണ് "ഹീറോ" സ്ഥാനത്ത്. അതുകൊണ്ട് അഞ്ചാം അദ്ധ്യായത്തിൽ, തന്റെ പദ്ധതിക്കായി ദൈവം ഉപയോഗിച്ച ഒന്നോ രണ്ടോ മൂന്നോ വ്യക്തികൾക്കല്ല (അവർക്ക് അതൊരു പ്രത്യേക പദവിയും അനുഗ്രഹവുമാണ് എന്നത് യാഥാർത്ഥ്യമായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ) അതിന്റെ മുഴുവൻ ബഹുമാനം പോകുന്നത് കർത്താവിനു തന്നെയാണ് എന്നു കാണാൻ കഴിയും. ബാരാക്ക് വിശ്വാസത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു ഹീറോ ആണെന്നു 14-ാം വാക്യത്തിലും തുടർന്നങ്ങോട്ടും പറയുന്നുണ്ട്. ദെബോറാ തന്നോടൊപ്പം യുദ്ധത്തിനു പോരണം എന്ന് അവൻ നിർബന്ധം പിടിച്ചെങ്കിലും അത് അനുസരണക്കേടായി കാണുവാൻ കഴിയുകയില്ല; മറിച്ച്, ദബോറ ഒരു ഭക്തിയുള്ള സ്ത്രീയെന്നും അവൾ ദൈവത്തിന്റെ വചനമാണ് സംസാരിക്കുന്നതെന്നും താൻ അംഗീകരിച്ചു എന്നതിന്റെ തെളിവാണത്. അതുകൊണ്ട്, ഒന്നാമതായി, ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ അവസ്ഥകളിലും സാഹചര്യങ്ങളിലും ദൈവത്തിന്റെ വചനത്തിനു ചെവികൊടുക്കുക എന്നതാണ് വിശ്വാസം. രണ്ടാമതായി, മാനുഷികമായി അസാദ്ധ്യമായ കാര്യങ്ങളിൽ ധൈര്യസമേതം, 900 ഇരുമ്പുരഥങ്ങളുള്ള സിസേരയുടെ പടക്കൂട്ടത്തിനു നേരെ 10000 പേരെ അണിനിരത്തി യുദ്ധത്തിനു തുനിഞ്ഞു. മൂന്നാമതായി, യുദ്ധത്തിന്റെ ബഹുമതി മറ്റൊരാൾക്കു ആകുമെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും അവൻ ദൈവത്തെ അനുസരിക്കുകയും ആളൂകളെയും കൊണ്ട് യുദ്ധത്തിനായി താബോർ പർവ്വതത്തിലേക്കു പോകുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ താൻ വിശ്വാസത്തിൽ ക്ഷീണിച്ചുപോകാതെ, വരാനിരിക്കുന്ന മശിഹയുടെ ഒരു നിഴലായി.

ബാരാക്ക് ജനങ്ങളേയും കൂട്ടി താബോർ പർവതത്തിൽ പാളയമിറങ്ങി എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ സിസെര തന്റെ 900 രഥങ്ങളും പടക്കൂട്ടവുമായി വന്ന് കീശോൻ തോട്ടിന്നരികെ പാളയമിറങ്ങി. അപ്പോൾ ദബോറ ബാരാക്കിനോടു അവരുടെ നേരെ പുറപ്പെട്ടു ചെല്ലുക, യഹോവ സിസെരയെ നിന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു. യഹോവ സിസെരയേയും സൈന്യത്തേയും ബാരാക്കിന്റെ മുൻപിൽ വാളിൻ വായ്ത്തലയാൽ തോൽപ്പിച്ചു. സിസെര രഥത്തിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി ഓടി. ബാരാക്ക് മറ്റുള്ള സൈന്യത്തെ മുഴുവനും വാളിന്റെ വായ്ത്തലയാൽ വീഴുമാറാക്കി.

സിസെര ഓടി കേന്യനായ ഹെബരിന്റെ ഭാര്യ യായേലിന്റെ കൂടാരത്തിൽ ഓടിക്കയറി. യുദ്ധസ്ഥലത്തിനടുത്തായിരുന്നു കേന്യനായ ഹേബരിന്റെയും തന്റെ ഭാര്യ യായേലിന്റേയും കുടാരം. മോശയുടെ അളിയനായ ഹോബാബിന്റെ മക്കളാണ് കേന്യർ. അവരെ വിട്ടു പിരിഞ്ഞ് കേദേശിനരികെ താൻ കൂടാരം അടിച്ചു പാർക്കുകയായിരുന്നു. ഹേബരിനു ഇതിൽ വലിയ പങ്ക് ഇല്ലെങ്കിലും തന്റെ ഭാര്യ ഈ കഥയിലെ ഒരു പ്രധാന കഥാപാത്രമായി തീരുന്നു. അക്കാലത്ത്, കൂടാരം അടിക്കുന്ന പണി സ്ത്രീകളാണ് ചെയ്തിരുന്നത് എന്നതിനാൽ യായേലിന് കുറ്റിയടിക്കുന്നതും ടെൻട് കെട്ടുന്നതുമൊക്കെ പരിചിതമായ സംഗതിയായിരുന്നു. അതു സിസെരയുടെ ചെന്നിയിൽ കുറ്റി അടിച്ചു കയറ്റുന്നതിൽ സഹായകരമായി. അങ്ങനെ ബാരാക്ക് ഓടി യായേലിന്റെ കൂടാരത്തിലെത്തിയപ്പോൾ താൻ അന്വേഷിച്ച് ചെന്ന വ്യക്തി അവിടെ മരിച്ചു കിടക്കുന്നതും യായേൽ തന്നെ എതിരേൽക്കുവാൻ നിൽക്കുന്നതുമാണ് തനിക്കു കാണാൻ ഇടയായത്. അങ്ങനെ ദബോറയുടെ വാക്കുകൾ യാഥാർത്ഥ്യമായി തീർന്നു. മാനുഷികമായി പറഞ്ഞാൽ സിസെരയെ കൊന്നതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് പങ്കുവെക്കപ്പെടുകയാണുണ്ടായത്. ദെബോറയിലൂടെ യഹോവ സംസാരിച്ചു, ബാരാക്കിനു മുൻപായി യെഹോവാ പുറപ്പെട്ട് യുദ്ധത്തിൽ വിജയം നൽകി, അവസാനം യഹോവ സിസെരയെ യായേലിന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിക്കുകയും യായേൽ സിസെരയെ വധിക്കയും ചെയ്തു. 4:23-ാം വാക്യം ശ്രദ്ധേയമാണ് : "ഇങ്ങനെ ദൈവം അന്നു കനാന്യ രാജാവായ യാബീനെ യിസ്രായേൽമക്കൾക്കു കീഴടക്കി." ദൈവമാണ് രക്ഷകൻ, താൻ തന്റെ ഹിതപ്രകാരം കാര്യങ്ങളെ ചെയ്തു, ജനത്തിന്റെ എന്തെങ്കിലും മെറിറ്റ് താൻ നോക്കിയില്ല, അതുകൊണ്ട് മഹത്വം ദൈവത്തിനു തന്നെയാണ്. ദൈവം അവരിലൂടെ പ്രവർത്തിച്ചു എന്നത് അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു പദവിയാണ്; എന്നാൽ അവർ പുകഴ്ച സമ്പാദിക്കുന്നില്ല, രക്ഷ ദൈവത്തിന്റെ പ്രവൃത്തിയാണ്, അതുകൊണ്ട് "അവന്നു എന്നന്നേക്കും മഹത്വം; ആമേൻ (ഗലത്യർ 1 : 5) എന്ന് ആത്മാർത്ഥമായും പറയാൻ കഴിയും.