ദൈവത്തെ സുതിക്കുവാനുള്ള ഒരു പ്രധാനകാരണം ദൈവം ജാതികളായ നമ്മോടു കാണിച്ച കൃപയാണ്. "കൃപ" എന്നത് വളരെ അർത്ഥസമ്പുഷ്ടമായ ഒരു വാക്കാണ്.

"കൃപ" എന്നതിനുപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഹ്രബ്രായ വാക്ക് “CHESED” എന്നതാണ്. ഈ വാക്ക് mercy, love, steadfast love, merciful kindness, faithful love, loving kindness എന്നിങ്ങനെ വിവിധ നിലകളിലാണ് ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് പരിഭാഷ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. അതായത്, ദൈവത്തിന്റെ ഈ സ്വഭാവ സവിശേഷതയെ ഈ നിലകളിലെല്ലാം മനസ്സിലാക്കുവാനായിട്ട് നമുക്ക് സാധിക്കും എന്നതാണ്. പഴയ നിയമത്തിൽ 246 തവണ ഈ വാക്ക് ആവർത്തിച്ചിരിക്കുന്നു. 136-ാം സങ്കീർത്തനം മുഴുവൻ "അവന്റെ ദയ എന്നേക്കുമുള്ളതു" എന്നു വാഴ്ത്തി പാടുന്നതാണ്. പഴയനിയമത്തിന്റെ സുപ്രധാന പ്രമേയമാണ് ദൈവത്തിന്റെ "ദയ" എന്നത്. ദൈവം വാസ്തവത്തിൽ ആരാണ്, ദൈവം എന്താണ് എന്ന് ഇത് വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

യഹോവയോടു നീ ആരാണ് എന്നു മോശെ ചോദിച്ചതിനു ഉത്തരമായി യഹോവ തന്നെത്തന്നെ അവന്റെ മുൻപാകെ വെളിപ്പെടുത്തി പറഞ്ഞത്: "യഹോവ, യഹോവയായ ദൈവം, കരുണയും കൃപയുമുള്ളവൻ; ദീർഘക്ഷമയും മഹാദയയും വിശ്വസ്തയുമുള്ളവൻ. ആയിരം ആയിരത്തിനു ദയപാലിക്കുന്നവൻ; അകൃത്യവും അതിക്രമവും പാപവും ക്ഷമിക്കുന്നവൻ..." (പുറപ്പാട് 34:6-7). അതായത്, യഹോവ മഹാദയവും വിശ്വസ്തതയുമുള്ളവൻ. പരിധികളില്ലാതെ, സീമകളില്ലാതെ ദയ കാണിക്കുന്നവൻ എന്നാണ് തന്നെക്കുറിച്ചുതന്നെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. അതെങ്ങനെയാണ് ദൈവം തെളിയിച്ചത്? ദൈവം മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവർ അവനെതിരെ പാപം ചെയ്തു, അവരെ എന്നെന്നേക്കുമായി ന്യായവിധിയിലേക്ക് തള്ളിക്കളയാതെ അവരോട് ദയ കാണിക്കുകയും ഒരു വീണ്ടെടുപ്പുകാരനെ അയയ്‌ക്കുമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ ദൈവത്തിന്റെ കൃപ, അവന്റെ ജനത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്ന കഥയാണ് പഴയനിയമം.

ദൈവത്തിന്റെ ദയയുടെ ഒരു ചെറിയ പ്രദർശനം 2 ശമുവേൽ 9:8 ൽ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ദാവീദിന്റെ ശത്രുവായിരുന്ന ശൗലിന്റെ ഭവനത്തിലെ എല്ലാ ആൺതരിയേയും കൊന്നു കളയേണ്ട സ്ഥാനത്ത് ദാവീദ് രണ്ടുകാലും മുടന്തനായിരുന്ന മെഫീബോശേത്തിനെ "ദൈവത്തിന്റെ കൃപ കാണിക്കേണ്ടതിനു" രാജകൊട്ടാരത്തിലേയ്ക്കു സ്വീകരിക്കുകയും തന്റെ ഭവനത്തിലെ ഒരംഗമായി പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്തു . മാത്രവുമല്ല, രാജകുമാരന്മാരെപ്പോലെ രാജാവിന്റെ മേശയിൽ തന്നോടൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാൻ അവനെ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു. ദൈവത്തിന്റെ ദയ കാണിക്കേണ്ടതിനാണ് താൻ ഇങ്ങനെ ചെയ്തത്. മെഫീബോശേത്തിന്റെ അതിനോടുള്ള പ്രതികരണം ഇപ്രകാരമായിരുന്നു: "ചത്ത നായെപ്പോലെ ഇരിക്കുന്ന അടിയനെ നീ കടാക്ഷിപ്പാൻ അടിയൻ എന്തുള്ളു" (2 ശമുവേൽ 9:8). അതേ ചത്ത നായയെപ്പോലെ ഇരുന്ന ഒരു വ്യക്തിയേയാണ് ദാവീദ് രാജാവ് തന്റെ കൊട്ടാരത്തിലേക്കും തന്റെ ഊണു മേശയിലേക്കും ക്ഷണിച്ചത്.

എഫേസ്യ ലേഖനം 2:1 ൽ വായിക്കുന്നത് അതിക്രമങ്ങളാലും പാപങ്ങളാലും മരിച്ചവരായിരുന്നു നാം എന്നാണ്. ലോകം, ജഡം, പിശാച് എന്നിവയ്ക്ക് അടിമയായിരുന്നവർ. ദൈവത്തിന്റെ നിലവാരത്തിന് ഒട്ടും നിരക്കാത്ത നിലയിൽ ജീവിച്ചവർ. ദൈവത്തിന്റെ ശത്രുവായ സാത്താനോടു ചേർന്ന് പ്രവൃത്തിച്ചവർ. ദൈവത്തിന്റെ പ്രീതിക്ക് യാതൊരു നിലയിലും യോഗ്യതയില്ലാതെ ജീവിച്ചവർ. എന്നാൽ 2:8-9 വാക്യങ്ങളില്‍ അപ്പോസ്തലനായ പൌലൊസ് പറയുന്നു: " 8 കൃപയാലല്ലോ നിങ്ങൾ വിശ്വാസംമൂലം രക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു; അതിന്നും നിങ്ങൾ കാരണമല്ല; ദൈവത്തിന്റെ ദാനമത്രേയാകുന്നു. 9 ആരും പ്രശംസിക്കാതിരിപ്പാൻ പ്രവൃത്തികളും കാരണമല്ല." കരുണാസമ്പന്നനായ ദൈവം, നമ്മെ സ്നേഹിച്ച മഹാ സ്നേഹംനിമിത്തം പാപികളും ദോഷികളും ശത്രുക്കളുമായിരുന്ന നന്മേ തന്റെ കൃപയാൽ രക്ഷിച്ചു; ക്രിസ്തുവിനോടു കൂടെ നമ്മേ ജീവിപ്പിച്ചു. എത്രയൊ വലിയ കരുണയാണ് ദൈവം തന്റെ പുത്രനിലൂടെ നമ്മോടു കാണിച്ചത്. തന്റെ പുത്രന്റെ ചങ്കിലെ ചോരയാണ് നമ്മുടെ വീണ്ടെടുപ്പിനായി ദൈവം നൽകിയത്. പത്രൊസ് അപ്പൊസ്തലൻ അതിനെക്കുറിച്ചു പറയുന്നതു നോക്കുക: "18 വ്യർത്ഥവും പിതൃപാരമ്പര്യവുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ നടപ്പിൽനിന്നു നിങ്ങളെ വീണ്ടെടുത്തിരിക്കുന്നതു പൊന്നു, വെള്ളി മുതലായ അഴിഞ്ഞുപോകുന്ന വസ്തുക്കളെക്കൊണ്ടല്ല,19 ക്രിസ്തു എന്ന നിർദ്ദോഷവും നിഷ്കളങ്കവുമായ കുഞ്ഞാടിന്റെ വിലയേറിയ രക്തംകൊണ്ടത്രേ എന്നു നിങ്ങൾ അറിയുന്നുവല്ലോ." അതെ, തന്റെ ഏകജാതനായ പുത്രന്റെ ചങ്കിലെ ചോരയാണ് അതിനുവേണ്ടി ചൊരിയപ്പെട്ടത്.