1-3 വരെ വാക്യങ്ങൾ ഒരു നീതിമാനായ മനുഷ്യന്റെ സന്തോഷത്തിന്റെ ഉറവിടത്തെക്കുറിച്ചും അവന്റെ അനുഗ്രഹാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും പറയുന്നു.

ദൈവം നീതി കണക്കിട്ട വ്യക്തിയെയാണ് നീതിമാനായ/ഭക്തനായ മനുഷ്യൻ എന്നതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ദൈവത്താൽ നീതീകരിക്കപ്പെട്ട മനുഷ്യൻ ജ്ഞാനികളുടെ ആലോചന സ്വീകരിക്കുന്നവനും, ദൈവവചനപ്രകാരം അവന്റെ വഴികളെ ക്രമപ്പെടുത്തുന്നവനുമാണ്. ആ വ്യക്തിയുടെ അനുഗ്രഹാവസ്ഥയെയാണ് പ്രധാനമായും ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അവൻ ദുഷ്ടന്മാരുടെ ആലോചനക്ക് ചെവികൊടുക്കുകയില്ല പാപികളുടെ ജീവിതശൈലി സ്വീകരിക്കുകയുമില്ല.

ആന്തരീകമായി അവനു ലഭിച്ച ദൈവകൃപ, അവന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലൂടെ ജീവിതത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കും. അവൻ പാപിയാണെങ്കിലും- യേശുവിന്റെ രക്തത്താൽ കഴുകപ്പെട്ട പാപിയാണ്. പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ഉണർത്തപ്പെട്ടവനാണ്, അവൻ ഹൃദയത്തിൽ നവീകരണം വന്ന വ്യക്തിയാണ്. പരിഹാസികളുടെ വാക്കു കേൾക്കുന്നത് അവനു അലർജിയാണ്. മറ്റുള്ളവർ പാപത്തെക്കുറിച്ചൊ, നിത്യതയെ കുറിച്ചൊ, സ്വർഗ്ഗത്തെക്കുറിച്ചൊ, നരകത്തെക്കുറിച്ചൊ, നിത്യനായ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചൊ ഒക്കെ പുഛത്തോടെ സംസാരിക്കുമ്പോൾ, അവർ അതിനെ കളി തമാശയായി എടുക്കുമ്പോൾ, ഭക്തനായ മനുഷ്യൻ അതിലൊക്കേയും വളരെ അസഹിഷ്ണുതയുള്ള വ്യക്തിയായിരിക്കും. ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം എല്ലായിടത്തുമുണ്ടെന്ന് അറിയുന്ന അവൻ, ദൈവനാമം ദുഷിക്കപ്പെടുന്നതു കാണുമ്പോൾ സഹിക്കുകയില്ല. ഒരുപക്ഷെ, ഇങ്ങനെ പരിഹസിക്കുന്നവന്റെ കസേര ഉന്നതമായിരിക്കാം, എന്നാൽ അവന്റെ കസേര നരകവാതിലിനോട് ഏറ്റവും അടുത്തായിരിക്കും, അത് പെട്ടെന്ന് ശുന്ന്യമാകും. നാശം അതിനെ വിഴുങ്ങിക്കളയും എന്ന് അവൻ അറിയുന്നു.