കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തു മരിച്ച്, ഉയർത്തെഴുനേറ്റ് സ്വർഗ്ഗാരോഹണം ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പ് തന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് നൽകിയ പ്രേഷിത പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടാണ് താനിതു പറയുന്നത്. തനിക്കു ഇതു പറയുവാനുള്ള യോഗ്യതയെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞശേഷമാണ് കർത്താവ് ഈ കൽപ്പന നൽകുന്നത്. യേശു (ശിഷ്യന്മാരുടെ) അടുത്തുചെന്നു: “സ്വർഗ്ഗത്തിലും ഭൂമിയിലും സകല അധികാരവും എനിക്കു നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു" അതായത്, തനിക്കു നൽകപ്പെട്ട അധികാരത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിലാണ് ഈ കൽപ്പന താൻ നൽകുന്നത്.

"നിങ്ങൾ ഭൂലോകമെല്ലാം പോയി 'സുവിശേഷം' അറിയിക്കുവിൻ. വിശ്വസിക്കുന്നവരെ സ്നാനം കഴിപ്പിച്ച് ശിഷ്യരാക്കുവിൻ" എന്നതാണ് ഈ കൽപ്പന എന്നത്.

ആദ്യമായി 'സുവിശേഷം' എന്താണെന്ന് നോക്കാം. 1 കൊരി 15:2-4 വാക്യങ്ങളിൽ അപ്പൊ പൗലൊസ് അതിനെക്കുറിച്ചു വളരെ വ്യക്തമായി പറയുന്നുണ്ട്; “യേശു നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾക്കു വേണ്ടി തിരുവെഴുത്തുകളിൻ പ്രകാരം മരിച്ചു, അടക്കപ്പെട്ടു തിരുവഴുത്തുകളിൻ പ്രാകാരം ഉയർത്തെഴുനേറ്റു.” ഇതാണു സുവിശേഷം. ഇതാണ് മനുഷ്യരെ അവരുടെ പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷയിൽ നിന്നു വിടുവിച്ച് ജീവനിലേക്കു നയിക്കുന്ന സുവിശേഷം.

അതിനുവേണ്ടിയാണ് യേശു ക്രൂശിൽ മരിച്ചത്? നിങ്ങളുടെ പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങിയാണ് യേശു ക്രൂശിൽ മരിച്ചത്. പാപത്തിന്റെ ശമ്പളം മരണമാണ് (റോമർ 6:23). 'മരണം' എന്നാൽ വേർപാട് എന്നർത്ഥം. അതിൽ ആത്മീയവും ഭൗതികവുമായ വേർപാട് ഉൾപ്പെടുന്നു. പാപം ചെയ്യുന്ന വ്യക്തി ദൈവത്തിൽ നിന്നു വേർപെടുന്നു. ജീവന്റെ ഉറവിടമായ ദൈവത്തിൽ നിന്നു അകലുന്നത് ക്രമേണ അവനെ ശാരീരിക മരണത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നു. മരണത്തിനുശേഷം അവന്റെ പാപത്തിനു പരിഹാരം വരുത്തുവാൻ യാതൊരു മാർഗ്ഗവുമില്ല. ആയതിനാൽ അവൻ ദൈവത്തിനു മുൻപാകെ ന്യായവിധിക്കായി നിൽക്കേണ്ടി വരും. അതിനെക്കുറിച്ച് ഹെബ്രായലേഖനം 9: 27 ൽ നാം വായിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്: " ഒരിക്കൽ മരിക്കയും പിന്നെ ന്യായവിധിയും മനുഷ്യർക്കു നിയമിച്ചിരിക്കയാൽ." അതായത്, മരണശേഷം ഒരു വ്യക്തിയെ കാത്തിരിക്കുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ ന്യായവിധിയാണ്. അങ്ങനെ ദൈവത്തിന്റെ അന്ത്യന്യായവിധിയിലുടെ അവൻ നിത്യനരകത്തിലേക്കു തള്ളപ്പെടുന്നു. അങ്ങനെ മരണം നിത്യമരണമായി മാറുന്നു.

അങ്ങനെ പാപിയും മരണത്തിനു അധീനനുമായ വ്യക്തിയെ രക്ഷിക്കുവാൻ വേണ്ടിയാണ് യേശു ക്രൂശിൽ മരിച്ചത്. നിങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്താണ് യേശു ശിക്ഷ ഏറ്റെടുത്തത്. നിങ്ങൾക്കു പകരക്കാരനായാണ് യേശുക്രിസ്തു മരിച്ചത്. പാപിയായ ഒരു മനുഷ്യൻ മാനസാന്തരപ്പെട്ട് ദൈവത്തിന്റെ വാഗ്ദത്ത മശിഹയായ യേശുവിൽ വിശ്വസിക്കുമ്പോൾ ദൈവം അവനു പാപമോചനവും നിത്യജീവനും ദാനമായി നൽകുന്നു. ഇതാണ് സുവിശേഷം.

“മാനസാന്തരപ്പെടുക” എന്നു പറഞ്ഞാൽ, പാപത്തെ വിട്ട്, പാപത്തിന്റെ പാത വിട്ട്, ദൈവത്തിലേക്കു തിരിയുക എന്നാണ്. മാനസാന്തരവും വിശ്വാസവും ഒരു നാണയത്തിന്റെ ഇരുവശങ്ങൾ പോലെയാണ്. മാനസാന്തരപ്പെട്ട വ്യക്തി പാപത്തോടു ഒരു വെറുപ്പ് തങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കേണ്ടതാണ്. കാരണം വിശുദ്ധനായ ദൈവം പാപത്തെ വെറുക്കുന്നു. ദൈവത്തോടു അടുക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വ്യക്തി തന്റെ ജീവിതത്തിൽ പാപത്തെ വെറുത്തുപേക്ഷിക്കണം.

ഒരു വ്യക്തി കർത്താവായ യേശുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള സുവിശേഷം വിശ്വസിച്ച് രക്ഷിക്കപ്പെട്ടാൽ അവൻ അടുത്തതായി ഇവിടെ ചെയ്യുവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കാര്യം ആ വ്യക്തിയെ ശിഷ്യനാക്കുക\ശിഷ്യയാക്കുക എന്നതാണ്. വിശ്വസിക്കുന്ന സകല ജാതിയേയും ശിഷ്യപ്പെടുത്തുവാനാണ് ഇവിടെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. ശിഷ്യനാക്കുക എന്നതിന്റെ ആദ്യ പടി സ്നാനമാണ്.

സ്നാനപ്പെടുത്തുന്നത് എങ്ങനെയെന്നാണ് ഈ വാക്യത്തിന്റെ ആരംഭത്തിൽ കാണുന്നത്. “പിതാവിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും നാമത്തിൽ സ്നാനം കഴിപ്പിച്ചും .... കൊണ്ടാണ്.” അതായത്, സ്നാനം ത്രീയേക ദൈവത്തിന്റെ നാമത്തിലാണ് നൽകേണ്ടത്. അതായത്, പിതാവിന്റേയും പുത്രന്റേയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും നാമത്തിലാണ് സ്നാനം നൽകേണ്ടത്.

സ്നാനശുശ്രൂഷ ജലത്തിൽ നിമഗ്നനം ചെയ്താണ്. മൂലഭാഷയിൽ 'ബാപ്റ്റിസൊ' (baptizo) എന്ന വാക്കാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതിന്റെ അർത്ഥം മുങ്ങുക, നിമഗ്നനം ചെയ്യുക എന്നൊക്കെയാണ്. യേശുക്രിസ്തുവിനോടുകൂടെയുള്ള മരണം, അടക്കൽ, ഉയിർപ്പ് എന്നി യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ പ്രകടമാക്കുവാൻ നിമഗ്നനം വഴിയുള്ള സ്നാനത്തിനു മാത്രമെ കഴിയു. വെള്ളത്തിനടിയിലേക്ക് പോകുന്ന സ്നാനാർത്ഥി ശവക്കുഴിയിലേക്ക് താഴ്ത്തുന്ന മൃതദേഹത്തിന്റെയും, വെള്ളത്തിനുള്ളിൽ പൂർണ്ണമായി നിമഗ്നനം ചെയ്യുമ്പോൾ മണ്ണുകൊണ്ടു മൂടിയ മൃതദേഹത്തിന്റേയും, വെള്ളത്തിൽ നിന്നു വീണ്ടും പുറത്തുവരുമ്പോൾ പുനരുത്ഥാനം കൈവരിച്ച യേശുവിന്റെയും ചിത്രമാണ് പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നത്, സ്നാപക യോഹന്നാനും ശിഷ്യഗണങ്ങളും ധാരാളം വെള്ളമുള്ള സ്ഥലത്ത് സ്നാനം കഴിപ്പിച്ചതായി യോഹന്നാൻ 3:23 ലും അപ്പൊ 8:36-38 ലും നാം വായിക്കുന്നു.

ഒരുവൻ സ്നാനപ്പെടുവാൻ ജലത്തിൽ മുങ്ങുന്നു എന്നു മാത്രമല്ല, പിതാവായ ദൈവത്തോടും പുത്രനായ ദൈവത്തോടും പരിശുദ്ധാത്മായ ദൈവത്തോടും അവിടെ സന്നിഹിതായി ഇരിക്കുവാനുള്ള ഒരു ആത്മാർത്ഥമായ അപേക്ഷ കുടി നാം അതിലൂടെ കഴിക്കുന്നു. അതുകൂടാതെ, ത്രീയേക ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാകരപ്രവർത്തിയെക്കുറിച്ച് എന്ത് പറയുന്നുവൊ അതു സത്യവും യാഥാർത്ഥ്യവുമായി തീരട്ടെ എന്ന അപേക്ഷയും അതിനു പിന്നിലുണ്ട്. പിതാവും പുത്രനും പരിശുദ്ധാത്മാവും ഇല്ലാതെ രക്ഷയില്ല. അവരുടെ നാമം വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുമ്പോൾ നാം ത്രീയേക ദൈവത്തിൽ ആശ്രയിക്കുകയും, ത്രീയേക ദൈവത്തെ മാനിക്കയും ഈയൊരു പ്രവർത്തി അവരാലും അവർക്കുവേണ്ടിയും അവരാലും നടത്തപ്പെടുന്നു എന്നുമാണ് പറയുന്നത്.

സ്നാനം ഉപദേശപരമായി വളരെ പ്രധാന്യമർഹിക്കുന്നതാണ്. ദൈവപുത്രനായ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ നമുക്ക് പകരക്കാരനായി, നമ്മുടെ പാപങ്ങളെ ഏറ്റെടുത്ത് മരിച്ച്, അടക്കപ്പെട്ട് ഉയർത്തെഴുനേറ്റതിൽ നിന്നാണ് സ്നാനത്തിനു അർത്ഥവും പ്രാധാന്യവും വരുന്നത്. യേശുക്രിസ്തു നമ്മുടെ പാപങ്ങൾക്കു വേണ്ടി മരിച്ചു, അടക്കപ്പെട്ടു, ഉയർത്തെഴുനേറ്റു എന്ന് അംഗീകരിക്കുകയും വിശ്വസിക്കയും ചെയ്യുന്നവർ നിത്യജീവന്ന് അവകാശികൾ ആയിത്തീരുന്നു എന്നത് എത്രയൊ വലിയ സംഗതിയാണ്. ഇതു കേവലം ആചാരമൊ, ഒരു പാരമ്പര്യമൊ ആയി കണ്ട് ഇതിന്റെ പ്രാധാന്യം കുറച്ചു കാണാനുള്ള അനുവാദം നമുക്കില്ല.

സ്നാനം യേശുക്രിസ്തുവുമായി ഐക്യപ്പെടുവാനുള്ള ഒരു ശുശ്രൂഷയാണ്. യേശുവിൽ വിശ്വസിച്ചു രക്ഷപ്രാപിച്ചവർ, യേശുവിന്റെ മരണം, അടക്കം, പുനരുത്ഥാനം എന്നിവയോട് ഐക്യപ്പെടുവാനായിട്ടാണ് സ്നാനപ്പെടുന്നത്. ഇക്കാരണത്താൽ സ്നാനം വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്ന ശുശ്രൂഷയാണ്. സ്നാനം കർത്താവിന്റെ മരണത്തിലും പുനരുത്ഥാനത്തിലും ഉള്ള ഐകമത്യപ്പെടൽ അഥവാ എകീഭവിക്കലിനെ കാണിക്കുന്നു. റോമർ 6:3-4 “3 അല്ല, യേശുക്രിസ്തുവിനോടു ചേരുവാൻ സ്നാനം ഏറ്റവരായ നാം എല്ലാവരും അവന്റെ മരണത്തിൽ പങ്കാളികളാകുവാൻ സ്നാനം ഏറ്റിരിക്കുന്നു എന്നു നിങ്ങൾ അറിയുന്നില്ലയോ? 4 അങ്ങനെ നാം അവന്റെ മരണത്തിൽ പങ്കാളികളായിത്തീർന്ന സ്നാനത്താൽ അവനോടുകൂടെ കുഴിച്ചിടപ്പെട്ടു; ക്രിസ്തു മരിച്ചിട്ടു പിതാവിന്റെ മഹിമയാൽ ജീവിച്ചെഴുന്നേറ്റതുപോലെ നാമും ജീവന്റെ പുതുക്കത്തിൽ നടക്കേണ്ടതിന്നു തന്നേ.” സ്നാനത്തിലൂടെ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ മരണത്തോട് ഏകീഭവിക്കുന്നു എന്ന യാഥാർത്ഥ്യമാണ് നാം അതിലൂടെ കാണിക്കുന്നത്. യേശുക്രിസ്തു മരിച്ചിട്ട് പിതാവിന്റെ ശക്തിയാൽ ഉയർത്തെഴുന്നേറ്റതുപോലെ നാമും സ്നാനത്തിൽ നിന്ന് കയറി ജീവന്റെ പുതുക്കത്തിൽ നടക്കേണ്ടതിനാണ്. വാസ്തവത്തിൽ സ്നാനമല്ല, വിശ്വാസമാണ് ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണത്തോട് ഉയർത്തെഴുനേൽപ്പിനോടും നമ്മെ ഏകീഭവിപ്പിച്ചത്. വിശ്വാസത്തിലൂടെ നാം ക്രിസ്തുവിനോടു ചേരുകയും നീതികരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അതിന്റെ ഒരു ബാഹ്യമായ പ്രകടനമായിട്ടാണ്, അടയാളമായിട്ടാണ് നാം സ്നാനം സ്വീകരിക്കുന്നത്. സ്നാനം അതിന്റെ ഒരു ദൃശ്യമായ ആവിഷ്ക്കരണമെന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. ലോകത്തെ വിട്ട് സ്വർഗ്ഗത്തോടും ക്രിസ്തുവിനോടും ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് നാം അതിലൂടെ പ്രസ്താവിക്കുന്നു.

സ്നാനം പ്രായോഗിക ജീവിതത്തിലും വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. പെന്തക്കോസ്ത് നാളിൽ സ്നാനമേറ്റ 3000 പേർ യെരുശലേമിലുള്ള പ്രാദേശികസഭയോട് ചേരുകയും ഉപദേശം കൂട്ടായ്മ, അപ്പം നുറുക്കൽ, പ്രാർത്ഥന എന്നിവയിൽ പങ്കുചേരുകയും ചെയ്തിരുന്നു. യേശുവിൽ വിശ്വസിച്ച ഒരാൾ ഇന്നും സ്നാനമേറ്റ് സ്ഥലം സഭയോടു ചേർന്നതിനു ശേഷമാണ് സഭയുടെ ശുശ്രൂഷകളിൽ പങ്കാളിയാവുന്നത്. സ്നാനം ഒരു വിശ്വാസിക്കു ശിഷ്യനാകുവാനുള്ള പദ്ധതിയുടെ ആദ്യപടിയാണ്.

ആ നിലയിൽ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിൽ വിശ്വസിച്ചു രക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഓരോ വ്യക്തിയും സ്നാനപ്പെട്ട് സഭയോട് ചേർന്ന് കർത്താവിന്റെ മേശയിലും, കൂട്ടായ്മയിലും അപ്പം നുറുക്കലിലും പ്രാർത്ഥനയിലും പങ്കുചേരുവാൻ ദൈവം ഇടയാക്കട്ടെ.