ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിമ നിർമ്മിക്കാൻ പാടില്ല എന്നത് ആ കാലത്തിനും സംസ്കാരത്തിനും ശരിക്കും സവിശേഷമായിരുന്നു. ഒന്നാമതായി, സൃഷ്ടാവായ ദൈവത്തെ സൃഷ്ടിയിലെ ഏതെങ്കിലും ഒരു വസ്തുവിലേക്ക് തരംതാഴ്ത്തരുത് എന്ന ദൈവം യിസ്രായേലിനു പിന്നീടു നൽകുന്ന കൽപ്പനയിൽ വേരൂന്നിയിരുന്നു. രണ്ടാമതായി, ആളുകൾ ദൈവത്തിന്റെ സ്വരൂപങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കരുത്, കാരണം ദൈവം തന്റെ പ്രതിമ മറ്റൊരുനിലയിൽ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. എപ്പോഴാണ് ദൈവം അത് ചെയ്തത്? ശരി, നമുക്ക് ബൈബിളിന്റെ ഒന്നാം പേജിലേക്ക് പോകാം. ആദിയിൽ ദൈവം ആകാശവും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിച്ചു എന്ന പ്രസ്താവനയോടെയാണ് ബൈബിൾ ആരംഭിക്കുന്നത്. അവിടെ ആദ്യം കണ്ടുമുട്ടുന്നത് ദൈവത്തെ ആണ്. ദൈവം ഉണ്ട് എന്ന അനുമാനത്തിന്മേലാണ് ബൈബിളിന്റെ എഴുത്ത് ആരംഭിക്കുന്നത്. എല്ലാ സൃഷ്ടികളുടേയും മേൽ അധികാരമുള്ളവൻ ദൈവമാണ്. കാരണം ദൈവമാണ് സകലത്തേയും സൃഷ്ടിച്ചത്. അവൻ ഉണ്ടാകട്ടെ എന്ന് അരുളിച്ചെയ്തപ്പൊൾ സകലവും ഉളവായ് വന്നു. അവ സൃഷ്ടാവിനെ അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ദൈവം മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് ഉല്പത്തി പുസ്തകത്തിലെ പരാമർശം ശ്രദ്ധിക്കുക:

ഉൽപ്പത്തി 1:26-27

"അനന്തരം ദൈവം: നാം നമ്മുടെ സ്വരൂപത്തിൽ നമ്മുടെ സാദൃശ്യപ്രകാരം മനുഷ്യനെ ഉണ്ടാക്കുക; അവർ സമുദ്രത്തിലുള്ള മത്സ്യത്തിന്മേലും ആകാശത്തിലുള്ള പറവജാതിയിന്മേലും മൃഗങ്ങളിന്മേലും സർവ്വഭൂമിയിന്മേലും ഭൂമിയിൽ ഇഴയുന്ന എല്ലാ ഇഴജാതിയിന്മേലും വാഴട്ടെ എന്നു കല്പിച്ചു. ഇങ്ങനെ ദൈവം തന്റെ സ്വരൂപത്തിൽ മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചു, ദൈവത്തിന്റെ സ്വരൂപത്തിൽ അവനെ സൃഷ്ടിച്ചു, ആണും പെണ്ണുമായി അവരെ സൃഷ്ടിച്ചു."

ത്രീയേകദൈവത്തിന്റെ ആലോചനപ്രകാരമാണ് മനുഷ്യന്റെ സൃഷ്ടി നടക്കുന്നത്. മനുഷ്യനെ ദൈവത്തിന്റെ സാദൃശ്യത്തിലും സ്വരൂപത്തിലുമാണ് സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. മനുഷ്യസൃഷ്ടി ദൈവത്തിന്റെ നേരിട്ടുള്ളൊരു പ്രവർത്തനമായിരുന്നു. ‘മുളച്ചുവരട്ടെ’ ‘ഉളവായി വരട്ടെ’ മുതലായ കൽപ്പനകളാലുള്ള സൃഷ്ടി പ്രവർത്തനത്തിൽ ദൈവം തന്നെത്തെന്നെ ഭാഗഭാക്കാക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ ‘നാം മനുഷ്യനെ ഉണ്ടാക്കുക’ എന്ന പ്രസ്താവന, മനുഷ്യസൃഷ്ടിയിൽ ദൈവത്തിനുള്ള നേരിട്ട ബന്ധത്തേയും, മനഃപ്പൂർവ്വമായ പങ്കാളിത്വത്തെയും കാണിക്കുന്നു. ജന്തുക്കൾ അതതിന്റെ തരമായി സൃഷ്ടിച്ചപ്പോൾ, ‘ദൈവത്തിന്റെ സാദൃശ്യത്തിലും സ്വരൂപത്തിലുമാണ് മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചത്. മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിയുടെ മകുടമായിട്ടാണ് സൃഷ്ടിച്ചത്. സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട സകലത്തിന്മേലും വാഴുവാനുള്ള അധികാരവും ദൈവം അവനു നൽകി. എന്നാൽ വാഴേണ്ടതിനു ദൈവം നിർവ്വചിക്കുന്ന നിലയിൽ തന്നെ നന്മയും തിന്മയും (നല്ലതല്ലാത്തതും) നിർവചിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു. കാരണം ദൈവം മാത്രമാണ് രാജാവ്. സർവ്വജ്ഞാനിയായ ദൈവത്തിനു മാത്രമെ നന്മയും തിന്മയും നിർവ്വചിക്കുവാനു അനുവാദമുള്ളു. ആകയാൽ ദൈവത്തോട് ആലോചന കഴിച്ചിട്ടു വേണം മനുഷ്യൻ നന്മയും തിന്മയും നിർവ്വചിക്കുവാൻ. ആ നിലയിൽ ദൈവം സകലത്തേയും ഭരിക്കുവാനുള്ള അധികാരം മനുഷ്യനു നൽകുന്നു.