ദൈവം വിശ്വാസികളുടെ ഒരു സമൂഹമായി പക്വതയിലേക്കു വളരുവാൻ സഭയെ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് സാമൂഹിക നന്മകൾ വളർത്തിയെടുക്കേണ്ടത് പരമപ്രധാനമായ സംഗതിയാണ്. അതുകൊണ്ട്, പൗലോസ് വിശ്വാസികളെ പ്രബോധിപ്പിക്കുന്നതെന്തെന്നാൽ വിശ്വാസികൾ സാമൂഹികജീവിതത്തിനു നാശകരമായ സ്വഭാവദൂഷ്യങ്ങൾ ഉരിഞ്ഞുകളയുകയും സമൂഹത്തെ പണിയുവാൻ ഉപകരിക്കുന്ന നല്ല സ്വഭാവങ്ങൾ തങ്ങളിൽ വളർത്തിക്കൊണ്ടു വരികയും വേണം. 25-30 വരെയുള്ള വാക്യങ്ങളിൽ വിശ്വാസികൾ തങ്ങളിൽ നിന്നും നീക്കം ചെയ്യേണ്ട തിന്മകളും അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് അവർ പ്രായോഗികമാക്കേണ്ട സ്വഭാവസവിശേഷതകളും വിവരിക്കുന്നു. അതിൽ ഒന്നാമതായി പറയുന്നത് ഭോഷ്ക്ക് ഉപേക്ഷിച്ച് സത്യം സംസാരിക്കുക എന്നതാണ്. രണ്ടാമതായി, പൗലോസ് പറയുന്നത് കോപിച്ചാൽ പാപം ചെയ്യരുത്.

സ്വതന്ത്രവും സുവിശേഷാധിഷ്ഠിതവുമായ അനുസരണം ആണ് ദൈവം തന്റെ മക്കളിൽ നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അതിനു സുവിശേഷാധിഷ്ഠിത ഉപദേശം സഭയിൽ ഉണ്ടാകണം. ചതിമോഹങ്ങളാൽ മലിനപ്പെട്ട മനുഷ്യൻ ദൈവാത്മാവിനാൽ സത്യത്തിന്റെ ഫലമായ നീതിയിലും വിശുദ്ധിയിലും ദൈവാനുരൂപമായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പുതുമനുഷ്യനായി വിശ്വാസത്താൽ തന്റെ ജീവിതം നയിക്കുമ്പോഴാണ് ഈ അനുസരണം ഒരുവനിൽ യാഥാർത്ഥ്യമായി തീരുന്നത്. ദൈവാനുരൂപമായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പുതിയ മനുഷ്യൻ സത്യം സംസാരിക്കുന്ന മനുഷ്യനാണ്.

മനുഷ്യൻ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാൽ ഹൃദയം കഠിനപ്പെട്ടവരും, ദൈവഹിതം അന്വേഷിക്കാത്തവരും ജീവനിൽ നിന്ന് അകന്നവരുമാണ്. അവനെ രക്ഷിക്കുവാൻ സുവിശേഷത്തിനു മാത്രമെ കഴിയു. സുവിശേഷം സ്വീകരിച്ചു രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവർ തങ്ങളുടെ പഴയമനുഷ്യനെ ഉരിഞ്ഞു കളഞ്ഞ് പുതിയ മനുഷ്യനെ ധരിച്ചവനാണ്. പഴയമനുഷ്യന്റെ പ്രകൃതി എന്നത് കോപം ക്രോധം ഈർഷ്യ, ഹൃദയത്തിൽ വരുന്ന ദൂഷണം, ദുർഭാഷണം, ഭോഷ്ക്ക് എന്നിവയാണ്. എന്നാൽ പുതിയ മനുഷ്യന്റെ പ്രകൃതി മനസ്സലിവ്, താഴ്മ, സൗമ്യത, ദീർഘക്ഷമ എന്നിവയാണ്. മനസ്സു പുതുക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നതിലൂടെയാണ് അത് അവനിൽ യാഥാർത്ഥ്യമായി തീരുന്നത്. ഈ പുതിയ മനോഭാവങ്ങളും വികാരങ്ങളും രീതികളും ദൈവത്തിന്റെ കൃപയാലാണ് അവനിൽ യാഥാർത്ഥ്യമായി തീരുന്നത് എന്നതിനാൽ അതിന്റെ സകല മഹത്വത്തിനും കാരണഭൂതൻ ദൈവംതന്നെ.

ഇന്നു നാം എങ്ങോട്ടു നോക്കിയാലും അനവധി പ്രശ്നങ്ങളും, പ്രതികൂലങ്ങളും, തിന്മകളും മാത്രമാണ് കാണുവാൻ കഴിയുന്നത്. അതു ലോകത്തിലേക്കായാലും സഭയിലേക്കായാലും സ്ഥിതി ഭിന്നമല്ല. ഒരു വശത്ത്, ഐസിസ് പോലുള്ള ഭീകര പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ അറുംകൊലകളും, സ്വവർഗ്ഗ വിവാഹങ്ങളും, മയക്കുമരുന്നിന്റെ വർദ്ധിച്ച ഉപയോഗവും, കവർച്ചകളും, പീഡനങ്ങളും, തട്ടിപ്പുകളും ആണെങ്കിൽ മരുവശത്ത് സഭയെ ശിഥിലമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അസൂയയും അനൈക്യതയും, കുടുംബപ്രശ്നങ്ങളും, സ്വാർത്ഥതയും വർദ്ധിച്ചുവരുന്നു. എന്താണിതിനു കാരണം? എവിടെയാണ് പ്രശ്നം? മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ വ്യർത്ഥബുദ്ധി അനുസരിച്ചു നടക്കുന്നു. അതിന്റെ ഫലമാണ് ഈ ദുരവസ്ഥക്ക് കാരണം എന്ന് ദൈവത്തിന്റെ വചനം നമ്മോടു പറയുന്നത്. അവന്റെ ഹൃദയം കഠിനപ്പെട്ടും അന്ധകാരം നിറഞ്ഞും ഇരിക്കുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള ഹൃദയങ്ങൾ രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചെങ്കിലെ, അതു പുതുക്കം പ്രാപിച്ചെങ്കിലെ ഈ ദുരവസ്ഥക്കൊരു വ്യതിയാനം/മാറ്റം ഉണ്ടാകയുള്ളു. അതിനെക്കുറിച്ചു ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധാത്മാവ് അപ്പൊ. പൊലോസിലൂടെ എന്താണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്നു നമുക്ക് നോക്കാം.

ക്രിസ്ത്യാനിറ്റി, അഥവാ ക്രിസ്തീയത ആരേയും നിർബന്ധിച്ചൊ അടിച്ചേൽപ്പിച്ചൊ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയൊ, പ്രലോഭിപ്പിച്ചൊ ചെയ്യുന്നതല്ല. നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്നtho, എന്തെങ്കിലും ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നതൊ, വേലചെയ്യുന്നതൊ എന്തുതന്നെ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ ദൈവനാമം മഹത്വപ്പെടണം എന്ന മനോഭാവത്തോടെയല്ല ചെയ്യുന്നത് എങ്കിൽ അതിൽ ദൈവത്തിനു പ്രാസാദമുണ്ടാകയില്ല. സുവിശേഷത്തിന്റെ ആഴങ്ങൾ ഗ്രഹിച്ച്, അതിന്റെ മഹതം മനസ്സിലാക്കി, ദൈവവുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ ബന്ധത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, ദൈവത്തോടുള്ള നന്ദി സൂചകമായി വീണ്ടും ജനിച്ച ഒരു ഹൃദയത്തിൽ നിന്ന് വരുന്നതാണ് യഥാർത്ഥ ക്രിസ്തീയ ജിവിതം.

സഭാജീവിതം എന്നു പറയുന്നത് ഒരു ഫുട്ബോൾ സ്റ്റേഡിയം പോലെയുള്ള പരിപാടിയല്ല. ഫുട്ബോൾ സ്റ്റേഡിയത്തിൽ കുറച്ചുപേർ മാത്രം (കേവലം 22 പേർ) കളിക്കുകയും അനവധിപേർ (പതിനായിരമോ അമ്പതിനായിരമൊ) ആളുകൾ കേവലം കാഴ്ചക്കാരായി ഇരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പുതിയ നിയമസഭാ ജീവിതമെന്നു പറയുന്നത് ഈ നിലയിൽ ഒന്നല്ല. സഭയിലെ എല്ലാ വ്യക്തികളും ഏർപ്പെട്ടുകൊണ്ടുള്ള ഒരു പരിപാടിയാണിത്. സഭയിലെ ഓരോ വിശ്വാസിക്കും മരിച്ചുയർത്തെഴുനേറ്റു സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കു കരേറിപ്പോയ കർത്താവ് വരങ്ങളെ നൽകിയിരിക്കുന്നു. അതിനു വേണ്ടി താൻ കൊടുത്ത വില എന്നു പറയുന്നത് തന്റെ ജീവനാണ്. ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരമായ സഭയിൽ ശുശ്രൂഷക്കായി വരം ലഭിക്കാത്തവരായി ആരും തന്നെ ഇല്ല. നിങ്ങളുടെ വരം എന്താണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? കർത്താവിന്റെ സഭയെ, നിങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന വരങ്ങളാൽ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നു എന്ന കാര്യം നിങ്ങൾക്കു ഉറപ്പുണ്ടോ?

ആകെയാൽ നമ്മുടെ വരങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ച് സഭയെ ശുശ്രൂഷിക്കുക. നമ്മുടെ വരങ്ങളെ ഉപയോഗിക്കാതിരിക്കുന്നത് ദൈവസന്നിധിയിൽ അക്ഷന്തവ്യമായ ഒരു കാര്യമാണ്.

കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിൽ വിശ്വസിച്ചു ക്രിസ്ത്യാനിയായി തീർന്ന ഒരു വ്യക്തി തന്റെ ഉന്നതമായ വിളിക്കും പദവിക്കും യോഗ്യമായ ഒരു ജീവിതം നയിക്കുവാൻ കടപ്പെട്ടവനാണ്. ആകയാൽ ഒരു വിശ്വാസിയുടെ ശ്രേഷ്ടപദവിയെ കുറിച്ചും അതിനു ദൈവം നൽകിയ വിലയെക്കുറിച്ചും നാം നന്നായി മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ ഉന്നതമായ വിളി എന്നതുകൊണ്ട് എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്, അതെങ്ങനെയാണ് യാഥാർത്ഥ്യമാക്കി തീർക്കുവാൻ സാധിക്കും എന്ന കാര്യമണ് ഈയൊരു സന്ദേശത്തിലൂടെ ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു നൽകുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അതിനെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അറിയുവാൻ നിങ്ങളുടെ വായന തുടരുക.

വിശ്വാസികൾക്ക് ലഭ്യമായിരിക്കുന്ന പരിശുദ്ധാത്മ ശക്തിയെക്കുറിച്ചു വിശ്വാസികൾ ബോധവാന്മാരേകേണ്ടതിനും ക്രിസ്തുവിനു അവരോടുള്ള സ്നേഹം അവർ നന്നായി മനസ്സിലാക്കേണ്ടതിനും പൗലോസ് വിശ്വാസികളെ ഓർത്തു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയും സ്നേഹവും നമുക്കു കണ്ടു പിടിക്കുവാൻ കഴിയാത്ത മേഖലയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന കേവലം ഒരു ശക്തിയല്ല. നമ്മുടെ ദൈവം വ്യക്തിപരമായി നമ്മോടു ഇടപെടുന്ന ദൈവമാണ്; അതിനായി നമ്മേ തന്നോടു അടുപ്പിച്ച ദൈവമാണ്. ദൈവം തന്റെ ആത്മാവിനെ നമ്മുടെമേൽ പകർന്നു തന്ന ദൈവവും തന്റെ ശക്തി നമുക്കു നൽകയും തന്റെ സ്നേഹം നമ്മോടു കാണിക്കയും ചെയ്ത ദൈവമാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ ക്രിസ്തുവിനോട് കൂടെ ഇരുന്നവനും, അവൻ ഇപ്പോൾ എല്ലാ വിശ്വാസികളുടെയും ജീവിതത്തിൽ അധിവസിക്കുകയും വിശ്വാസികളുടെ ശത്രുക്കളായ പാപത്തിന്റെ ശക്തിയേയും തിന്മയുടെ ശക്തികളേയും വാഴാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആ സാദ്ധ്യത നാം പ്രയോജനപ്പെടുത്തി ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിൽ നാം വിജയിക്കണം.

ബുദ്ധിമാനായ ഒരു ചിത്രകാരൻ പ്രപഞ്ചമെന്ന വലിയ കാൻവാസിൽ, സാധാരണക്കാരും, ബലഹീനരും, കഴിവു കുറഞ്ഞവരുമായ അനേകം ആളുകളെ, തന്റെ ബ്രഷ് എന്ന നിലയിൽ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് പലനിറത്തിലും ഭാവത്തിലും ഛായയിലും ഉള്ള ഒരു ചിത്രം വരച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ചിത്രകാരൻ പതിനായിരക്കണക്കിന് അല്ലെങ്കിൽ ലക്ഷക്കണക്കിന് നിറങ്ങളും ചായങ്ങളും വർണ്ണങ്ങളും ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഈ പെയിൻറിംഗ് നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ചിത്രം വളരെ വലുതും സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭം മുതൽ നിത്യത വരെ തുടരുന്നതുമായ ചിത്രമാണ്. ഈ ചിത്രത്തെ നമുക്ക് His-story എന്നൊ History എന്നോ വിളിക്കാം. രക്ഷക്കായുള്ള ഒരുക്കം, രക്ഷ, യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സഭയുടെ രൂപീകരണം, അതിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള പ്രയാണം എന്നിവയാണ് ഈ ചിത്രത്തിലെ വിഷയം.

ലോകമെമ്പാടും സുവിശേഷപ്രചാരണത്തിനായി തന്റെ ജീവിതം നീക്കിവച്ച മഹത്തായ രഹസ്യം പൗലോസ് ഇവിടെ വിശദമായി വിവരിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. രഹസ്യങ്ങളെ നാം സ്നേഹിക്കുന്നു. അപ്പൊസ്തലനായ പൗലോസിനും അങ്ങനെയൊരു രഹസ്യത്തെക്കുറിച്ചു അറിവാൻ ഇടയായി. ആ രഹസ്യമെന്താണെന്നും അതു മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവെയ്ക്കാൻ താൻ കാണിച്ച ഉത്സാഹത്തെക്കുറിച്ചുമാണ് ഈ വേദഭാഗത്ത് നാം ചിന്തിക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. പൗലോസിനു ഈ രഹസ്യം വെളിപ്പെട്ടുകിട്ടിയത് സർവ്വജ്ഞാനിയായ ദൈവത്തിൽ നിന്നുമാണ്. ഈ രഹസ്യമെന്നത്, ദൈവത്തിന്റെ നിത്യമായ പദ്ധതിയെക്കുറിച്ചും ആ പദ്ധതിയുടെ ഒരു നിശ്ചിതഘട്ടത്തെക്കുറിച്ചുമാണ്. ദൈവം ക്രിസ്തുവേശുവിൽ തനിക്കായി ഒരു ജനത്തെ, യെഹൂദന്മാരിൽ നിന്നും ജാതികളിൽ നിന്നുമായി തെരഞ്ഞെടുത്ത് ഒരു പുതിയ ജനസമൂഹമാക്കി ദൈവത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെ മറ്റുള്ളവരുടെ മുൻപിൽ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുവാൻ തയ്യാറായിരിക്കുന്നു. ഈ സമൂഹത്തിനു ഏതു സമയത്തും ദൈവസന്നിധിയിൽ കടന്നു ചെല്ലുവാനും തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവത്തിന്റെ ഹിതം ആരായുവാനും അനുവാദമുണ്ട്. ഇതിനെ പൗലോസ് ഒരു രഹസ്യം അഥവാ മർമ്മം എന്നാണ് വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഈ രഹസ്യം ദൈവത്തിന്റെ അപ്രമേയമായ ജ്ഞാനത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതും മാനുഷികവും അമാനുഷികവുമായ തിന്മയെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്നതുമായ രഹസ്യമാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ഈ രഹസ്യം മറ്റുള്ളവരെ അറിയിക്കുവാൻ ദൈവം തന്നേയും അതുപോലെ ഈ സമൂഹത്തേയും നിയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു.

മനുഷ്യ വർഗ്ഗത്തിന്റെ സാർവ്വത്രികമായ പാപാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും അതിന്റെ ഫലമായുള്ള ദൈവ കോപത്തെക്കുറിച്ചുമാണ് (1-10) വാക്യങ്ങളിൽ നാം പഠിച്ചത്. ദൈവകോപത്തിന്റ പരിണതഫലം എന്നതോ നിത്യത മുഴുവൻ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് അകന്ന് നിത്യനരകത്തിൽ കഴിഞ്ഞുകൂടുക എന്നതാണ്. എന്നാൽ ദൈവം തന്റെ മഹാകരുണയിൽ തന്റെ പുത്രനെ കാല്വരിയിൽ മരിക്കുവാൻ അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് ഈ പ്രശ്നത്തിനു പരിഹാരം വരുത്തി. അതിനുമുൻപ് ദൈവത്തിന്റെ തെരഞ്ഞടുക്കപ്പെട്ട ജനമായ യിസ്രായേലും ദൈവമില്ലാതിരുന്ന ജാതികളും പരസ്പരം ഭിന്നതയിലും ശ്ത്രുതയിലും കഴിഞ്ഞവരായിരുന്നു. എന്നാൽ സുവിശേഷത്തിലൂടെ ഇരുവിഭാഗങ്ങളേയും യേശുക്രിസ്തുവിൽ ഒന്നാക്കു ഒരു പുതിയ സമൂഹത്തെ താൻ സൃഷ്ടിച്ചു. ആ പുതിയ സമൂഹത്തിനു ദൈവത്തിന്റെ അടുക്കൽ തുല്യമായ പ്രവേശനത്തിനും ക്രിസ്തുവിൽ സകല ആത്മീയ അനുഗ്രഹത്തിനും പാത്രീഭൂതരാക്കി യിരിക്കുന്നു. അതിനെക്കുറിച്ചു പ്രതിപാദിക്കുന്ന എഫെസ്യലേഖനം അതിന്റെ രണ്ടാം അദ്ധ്യായം 11-22 വരെയുള്ള വാക്യങ്ങളാണ് ഇവിടെ അനാവരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. അതിലേക്കു നിങ്ങളെ എവരേയും ഞാൻ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു.

ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതപ്പെട്ട പ്രസിദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഒന്നായ ജോൺ കാൽവിന്റെ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്സ് എന്ന പുസ്തകം ആരംഭിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്: “Nearly all the wisdom we possess, that is to say, true and sound wisdom, consists of two parts; the knowledge of God and ourselves.” നാം സ്വായത്തമാക്കിയിരിക്കുന്ന സകല ജ്ഞാനവും, അതായത് സത്യവും ശുദ്ധവുമായ ജ്ഞാനം- രണ്ടു ഭാഗങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതാണ്. ആ ഭാഗങ്ങൾ ദൈവത്തെ കുറിച്ചുള്ള അറിവും മനുഷ്യനെ കുറിച്ചുള്ള അറിവും ആണ്. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കേണ്ടുന്ന ഒരു വസ്തുതയെന്തെന്നാൽ, ദൈവത്തെകുറിച്ചുള്ള അറിവ് ഉൾക്കൊള്ളുവാനും അധീനമാക്കുവാനും കഴിയാത്തതു പോലെതന്നെ മനുഷ്യനെകുറിച്ചുള്ള അറിവും മനസ്സിലാക്കുവാനും അധീനമാക്കുവാനും വളരെ പ്രയാസമുള്ള സംഗതിയാണ്. ഇത് കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടായി ഇരിക്കുവാനുള്ള കാരണം നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള ശരിയായ അറിവ്, ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ശരിയായ അറിവ് കൂടാതെ സാദ്ധ്യമാവുകയില്ല എന്നതിനാലാണ്. രണ്ടാമതായി, നമ്മെക്കുറിച്ച് ശരിയായി നാമറിയുന്നു എന്ന ചിന്തയും നമ്മെ മനസ്സിലാക്കു വാൻ തടസ്സമായി നിൽക്കുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, നമ്മുടെ അവസ്ഥയുടെ ശരിയായ ആഴം ഗ്രഹിക്കുന്നതിന് ദൈവത്തിന്റെ സഹായം കൂടാതെ നമുക്ക് കഴിയുകയില്ല.

യിരമ്യാ പ്രവചനം 17:9 ൽ പ്രവാചകൻ പറയുന്നു: “ഹൃദയം എല്ലാത്തിനേക്കാളും കപടവും വിഷമവും ഉള്ളത്; അത് ആരാഞ്ഞറിയുന്നവർ ആർ?” വീണ്ടും സങ്കീർത്തനം 19:12 സങ്കീർത്തനക്കാരൻ ആയ ദാവീദു പറയുന്നതു : “തന്റെ തെറ്റുകളെ ഗ്രഹിക്കുന്നവൻ ആർ? മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന തെറ്റുകളെ പോക്കി എന്നെ മോചിപ്പിക്കേണമേ.” നാം നമ്മുടെ പാപത്തിന്റെ അടിത്തട്ടുവരെ എത്തുന്നില്ല. നമ്മുടെ പാപത്തിന്റെ പൂർണ്ണ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് നാം മനസ്സിലാക്കിയതിന്റെ വെളിച്ചത്തിലായിരുന്നു നമ്മുടെ പാപക്ഷമയെങ്കിൽ നാം എല്ലാം നശിച്ചുപോകുമായിരുന്നു. ആരും തന്നെ തങ്ങളുടെ പാപത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയെക്കുറിച്ച് അറിയുന്നില്ല നാം അറിയുന്നതിനേക്കാൾ അതിന്റെ ആഴം വലുതാണ്. ഉദാഹരണമായി, സമുദ്രത്തിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ വളരെ ആഗാഥമായ കയങ്ങൾ ഉണ്ട്. അതിലേക്ക് ഹിമാലയപർവ്വതം ഇറക്കിവെച്ചാൽപോലും അതിന്റെ അഗ്രം ജലനിരപ്പിന്നടുത്തെങ്കിലും കാണപ്പെടുകയില്ല. അതുപോലെതന്നെയാണ് നമ്മുടെ പാപത്തിന്റെ ആഴവും.